Hallo 1 van mijn tweeling (3,5 jr)heeft een spraakachterstand. Hij heeft moeite met het spreken maar niet met begrijpen. In ons dagelijkse leven hebben we er geen last van.helaas is het voor de buitenwereld ( opvang en onbekenden)wel moeilijk.hij gaat wekelijks naar logopedie. Er zit vooruitgang in. Maar om een start te kunnen maken op de basisschool moet de spraak nog verbeteren. nu zijn we Beginnen met vroegopvang. Daar komen we in aanmerkingvoor hulp. Heel fijn. toch zit het mij helemaal niet lekker.... het programma duurt een jaar incl schoolvakanties. En hij mag per week 3x komen een ochtend. Dat zou betekenen dat hij in mei niet naar regulier onderwijs zou kunnen met z’n broer. Soms kan het wat versneld gaan. zijn broer gaat sowieso echt van slag zijn als hij alleen is. Maar voor beide is dit een punt van verdriet. Zeker omdat school nieuw en spannend is wil ik voorkomen dat ik twee kinderen heb die van slag zijn en niet op hun plek zijn. toen ikvroeg of we niet gedeeltelijk regulier en gedeeltelijk vroegopvang konden doen werd duidelijk datdat niet normaal is.... Ik ben groot voorstander om kinderen mee te laten doen in een groep omdat ze leren van elkaar. de opvang spreekt mij totaal niet aan locatie het is net een gevangenis. Daarbij vraag ik mij af op hij wat leert van de samenstelling van zijngroepje. Hij lijkt nl 1 vd betere. Daarbij merk ik dat dit de ‘stad’ is en hij slecht of helemaal niet begrepen wordt als hij over tractors en shovels praat. Op dat vlak is er geen connectie daarbij is het een hele operatie Van Halen en brengen en. Thuis zijn. Ok ik maak de keuze om hem te brengen/halen. Omdat ik zo’n klein kind niet in een taxibusje laat gaan 20 minenkele reis. De begeleiding is van 9-13. Ontzettend onhandige tijd als je nog een peuter en werk hebt. Ben blij met alle hulp en hoop dat we stappen kunnen maken. Maar heb aan andere kant het gevoel dat ik ook geen keus heb qua hulpverlening Wat mij wel soort verbaasd is dat vrouwen /mannen zoveel mogelijk moeten werken( is een keuze maar regering stimuleert het) maar vervolgens de randvoorwaarden zoals opvang en extra zorg zo toepast dat werken bijna niet mogelijk is of drastisch minder moet. zijn er mensen met ervaring met vroegbehandeling qua spraak en de overgang naar basisonderwijs? En hoe regelde jullie alles? Zijn er nog tips? bedankt en sorry voor mijn lange verhaal. Ik wil natuurlijk het beste maar mijn gevoel speelt nu op
Ons kind zat 2 ochtenden per week op therapeutische peutergroep bij een revalidatiecentrum. Wij deden beide 1 dag en dan terwijl zij daar zat werkten wij thuis. Maar goed wij werken beide parttime en ze was toen nog enigst kind dus dat maakt het wel makkelijker. Wellicht dat familie nog iets kan betekenen? Onze dochter zit bv inmiddels op so en kan niet naar bso. 1 dag in de week zet mijn moeder haar s ochtends in de taxi zodat wij op tijd weg kunnen en vangt haar ook in de middag weer op zodat wij gewoon de hele dag kunnen werken. In de tijd dat ze nog op de peutergroep zat werd ze ook wel eens gehaald en gebracht door oma, tante of een vriendin van me.
Mijn zoon was 3,5 jaar toen hij naar vroegbehandeling ging, 4 dagen in de week van 9:00-15:00 uur. Ik herken je dilemma met 'combineren' van alles... Hij kon niet meer naar KDV en een 'gewone' oppas of gastouder dat zou echt niet gaan (gedragsproblemen en ontwikkelingsachterstand). Ik had het enorme geluk dat ik nog geen ouderschapsverlof had opgenomen (en dus minder kon gaan werken) en dat ik mijn werkuren anders mocht indelen, zodat ik zelf kon halen en brengen. Mijn tweede ging wel nog naar KDV, dus het was elke dag een toer van kind 1 afzetten op punt X, dan kind 2 afzetten op punt Y en daarna naar mijn werk. En in de middag hetzelfde. Na een paar maanden vond ik het zo vermoeiend worden dat we hem in taxibusje hebben laten gaan. Wat betreft je gevoel dat je niet echt iets te kiezen hebt, dat herken ik ook wel. Er zijn maar beperkte plaatsen waar ze bepaalde zorg leveren, dus je zult het vaak moeten doen met wat er bij jou in de buurt is. Dat neemt niet weg dat je je gevoel en je bezwaren kenbaar moet maken bij de hulpverleners en bij je contactpersoon bij de gemeente. Wellicht kunnen er dingen aangepast worden of kunnen ze je meer geruststellen. En ja. Het combineren van zorg en werk wordt je heel lastig gemaakt. Heeft hier jaren geduurd voordat er passende oplossing was voor naschoolse en vakantieopvang. Wij hebben veel moeizame haal- en breng puzzels gehad, omdat je nu eenmaal niet op 2 plaatsen tegelijk kunt zijn...