Ik heb even advies nodig. Ik ben heb een dochter van 7 uit een eerdere relatie. Wij zijn uit elkaar gegaan toen zij nog maar heel klein was. Sinds bijna 2 jaar heb ik een relatie met mijn huidige vriend. Die al jaren een gewone goede vriend was. En mijn dochter kende hem dus ook al. In het begin ging alles prima. Maar nu hij ook wat meer gezag heeft/neemt, wordt ze opstandig. Ze zegt wel eens dat ze hem haat, maar ze haat hem niet, maar de regels. Nu is hij wat consequenter dan mij.. Maar ze pikt het van hem niet. We proberen nu dat ik zo veel mogelijk de regels hanteer en haar hierop aan spreekt. Maar heeft iemand dit ook meegemaakt? Of heeft iemand advies voor ons? We willen graag verhuizen, maar zijn bang dat als we haar uit haar "veilige" omgeving halen, dat het dan alleen maar erger wordt. Daarnaast zijn we ook bezig voor een broertje/zusje. Maar dat vindt ze wel weer heel erg leuk..
Ik stond zelf aan de "andere" kant, dus als stiefmoeder en heb toen kort en goed gezegd ( na een opmerking in de trant van je bent de baas niet) Dat ik dan misschien niet de baas mocht zijn maar dat ik wel besliste wat wel/niet mocht. KLinkt misschien stom, maar het werkte wel. Je dochter is nu haar grenzen aan het bepalen, hoe ver kan ze gaan bij jou vriend/man en ja dat botst uiteraard wel eens. Ik zou gewoon het "gesprek" met haar aangaan en uitleggen dat jou partner gewoon net zoveel heeft te zeggen in huis als jij en dat ze daar gewoon naar heeft te luisteren.
Ik ben zelf ook stiefmoeder, van een meisje van 7. Mijn man staat altijd VIERKANT achter mij, dat helpt enorm. Ze was pas drie toen ik haar stiefmoeder werd, dat scheelt natuurlijk wel. Maar zo klein als ze was, ze heeft ook wel eens geprobeerd hoor, 'jij bent niet de baas'. Wij hebben daar altijd op gereageerd dat ze moest luisteren naar de mensen die voor haar zorgen, dat zijn papa, mama en ik. Het lijkt me wel handig dat hij niet strenger is dan jij, dat wordt een lastig verhaal. één lijn trekken, en samen consequent zijn, dan komt het vast goed!
Ik heb het weer van een andere kant mee gemaakt. Ik was negen toen mijn moeder trouwde met een andere man. Ik liet me op die leeftijd echt niet corrigeren door iemand die niet mijn vader of moeder was. Mijn advies het is jouw dochter dus jij moet haar opvoeden, laat je vriend meer afzijdig zijn en laat hem niet de opvoeding van je dochter op zich nemen.
Ik denk dat je vooral veel met je dochter moet blijven praten veel uitleggen, kinderen van die leeftijd begrijpen al erg veel als je het in hun taal uitlegd. Verder naast de moeder dochter momenten, misschien dochter en stiefpa er 1x in de week samen opuit te sturen, naar de film patatje bij de mac of zomaar gewoon ff een boodschapje doen. En vooral als moeder en stiefvader elkaar steunen, 1 lijn trekken en daar beide pal achter staan. Hier komen de stiefkindjes van mijn vriend om het weekend, ze zijn6 en 3. Ze luisteren beide heeel goed naar mij. Wat bij ons vooral heeft geholpen is dat wij vaak apart op stap gaan, zodat beide zowel met mij als met papa een band opbouwen. Papa gaat met de oudste naar de film en ik blijf lekker thuis met de jongste of andersom. Maar ook met z'n vieren af en toe op stap!
Ik ben stiefmoeder en heb ook wel eens te horen gekregen "papa moet dan zeggen, jij bent mijn moeder niet" Heb toen gereageerd met "Dat klopt, ik ben jou moeder niet, maar als je bij mij in huis bent moet je wel naar mij luisteren" En dat werd gelukkig geaccepteerd. Nu steunen mijn man en ik elkaar in alles, staan op 1 lijn wat heel belangrijk is. En als er niet geluisterd word zegt mijn man ook "Luister naar Céline" zonder het van me over te nemen. Werkt hier perfect. Misschien juist wel verhuizen, nu is jouw vriend een 'indringer' in haar huis, ga je samen ergens opnieuw beginnen dan is het Júllie huis waar dus júllie regels gelden. Dan zal ze het misschien juist meer accepteren.
Hier sluit ik me helemaal bij aan. Ik ben ook een stiefkind en mijn stiefmoeder (hoe lief ze ook altijd voor me geweest is) is mijn moeder niet en had voor mij op het begin ook echt niets te zeggen over mijn opvoeding. Naar gelang van tijd is dat wel veranderd, maar op het begin was het echt mijn vader die mij corrigeerde etc.
Ik niet, ik heb altijd naar mijn stiefmoeder moeten luisteren hoor, die kwam toen ik 7 was. En daar heb ik me gewoon bij neergelegd. Ik ging altijd met haar shoppen en naar haar vriendinnen toe, samen uit eten(dus wel echt één op één tijd gehad), was en ben hartstikke gek met haar!! Ik denk dat het belangrijk is dat jullie een lijn trekken. Hij is ten eerste toch een beetje een indringer voor je meisje, ten tweede mag ze ook nog eens een stuk minder. Dat is denk ik overkill. Als je nou de regels opschrijft en jij én je vriend houden een lijn komt het echt wel goed hoor.
Oh, maar ik ben ook hartstikke gek met mijn stiefmoeder hoor! Dat staat verder, wat mij betreft, helemaal los van of je als stiefouder ook gelijk wat te vertellen hebt mbt de opvoeding van je stiefkind.
Ik denk dat het er ook heel erg aan ligt hoe je stiefouder in je leven is gekomen. Bij mij was hij in mijn ogen de reden dat mijn ouders gingen scheiden. Dus ik was echt geen dikke maatjes met hem. Wat ik TS vooral wil meegeven is dat je de leeftijd van 7 echt niet moet onderschatten en het ook kan dat ze zich er niet bij neerlegd.
Bedankt voor al jullie reacties.. We proberen nu om hem wat minder haar te laten corrigeren. En mij dat laten doen. Wel val ik hem bij als hij haar ergens op aan spreekt. Lijkt wel beter te gaan. En idd, hij zal ook wat meer met haar samen moeten ondernemen. Ook zijn leuke kant laten zien. Over het verhuizen denken we nog over na.. Het is wel een grote stap voor haar denken we. Maar het kan ook goed uitpakken.. Ik zou het gewoon zo leuk vinden als ze gewoon als gezin kunnen samenleven.. Maar dat komt vast goed. De tijd zal het leren!
Wij waren al jaren uit elkaar.. Dus mijn nieuwe vriend is niet de reden dat wij uit elkaar zijn gegaan. Haar echte vader leeft niet meer, dus ik denk dat het ook een soort schuldgevoel naar haar echte vader is..
Ik zat in dezelfde situatie maar dan als kind, mijn stiefmoeder kwam in beeld toen ik 7 was. De eerste keer dat ze echt een beetje boos op me was, werd ik zo boos en verdrietig! Ik snapte haar op zich wel, maar het deed pijn, ik ben een aantal jaar alleen met mijn vader geweest en was een echt papa's kindje. Toen kwam daar een vrouw tussen en op het moment dat er dus iets minder leuks gebeurde, kreeg ik het moeilijk. Nu heeft mijn moeder zelf geen kinderen gekregen en is ook geen natural moeder zeg maar, ze doet erg haar best maar het komt niet altijd helemaal over. Ik heb nooit echt leuke dingen speciaal met haar gedaan, denk dat zij zich daar ongemakkelijk bij voelde, terwijl het misschien juist wel goed was geweest, dus dat is in ieder geval 1 tip, laat hem met haar naar de macdonalds gaan ofzo, of laat hem met haar shoppen. Is een beetje omkopen, maar denk dat het wel goed werkt .
Hier gelukkig dat 'probleem' niet echt, mijn stiefzoontje was net 2 toen mijn huidige man en ik een relatie kregen... ik ben er altijd geweest voor zijn gevoel.. wat wij nu wel hebben is dat hij naar beiden niet luistert... echt zijn/onze grenzen opzoeken maar dat is geloof ik wel normaal voor een 5jarig jochie... ... probeer met haar te praten...
Ik sta als stiefmoeder ook aan de andere kant, maar ik ben dus ook consequenter dan mijn man, (die heeft ADHD, dus dan weet je het wel). NIet altijd gemakkelijk, maar we hebben dat uitgelegd aan de kids en proberen het zo te doen dat mijn man toch zo vaak mogelijk de regels hanteert en nee zegt op minder populaire momenten. Maar uiteindelijk komt het toch vaak op mij aan en dat accepteren ze gewoon maar. Dat gaat ook goed trouwens hoor en gelukkig is hun eigen moeder net zo streng Ik zou denken: samen 1 lijn trekken: jij niet minder streng dan hij. Want straks met een kindje samen zal dat ook moeten. Als er 1 lijn is en je dochter weet dat wat stiefpapa zegt, jij ook gaat zeggen, zal ze zich echt wel gaan voegen. Consequent zijn blijft daarin toch wel het sleutelwoord.
Heel lullig gezegd maar aan de regels moet je, je houden. En dat is voor geen enkel kind leuk zeker niet als een niet biologisch iemand je wat zegt! Geef het de tijd en laat haar wennen. Dat zal veel tijd kosten en energie. Maar blijf vooral rustig!