Zie andere topic van mij hier. Ik vraag me af of het nou ons gekke idee is dat schoenen minimaal van binnen van leer moeten zijn en ongeveer 1 a 1 1/2 cm speling bij de tenen moeten hebben en dat de breedte van de schoen ook erg belangrijk is. En vooral niet te vergeten dat een kind van 10 zelf mee moet gaan en moet passen als er nieuwe schoenen nodig zijn. Hier vanavond woedend opgebeld door ex van vriend wat we wel niet dachten , haar schoenen waren prima en dat we ons niet moesten bemoeien met de regels die zij daar thuis heeft. (met heel veel dingen snap ik dat maar met bedtijd (kind van 6 met zwarte kringen en wallen onder zijn ogen hele weekend lang en meer dan 15 uur per nacht slapen) en schoeisel en gezondheid denken wij daar toch anders over) Lastig hoor want ze doet toch waar ze zin in heeft. Van die schoenen hoor ik graag hier wat jullie ervan weten. Kijk misschien maak ik me voor niets zorgen en maakt het eigenlijk niet zoveel uit welke schoenen je draagt. En uren slaap op een nacht voor een 10-jarige, wat is gemiddeld en is 15 uur slapen en er nog erg moe uitzien na 2 van die nachten normaal ?? Bedankt voor het meedenken alvast.
Ik weet het niet, maar als ik het goed begrijp heb je schoenen gekocht en vindt zij dat niets? Dan vind ik dat wel heel onaardig. Ik kan me voorstellen dat zolang voeten groeien, goede schoenen wel heel belangrijk zijn. Ik koop voor mijn kinderen ook leren schoenen (van binnen en van buiten) en zorg voor voldoende ruimte (idd ongeveer 1,5cm extra) maar of dat ook echt moet als ze tien zijn? En gaat dat kindje bij zijn moeder zo laat naar bed dan? Want het lijkt me normaal dat ze op hun zesde ongeveer 12 uur slapen (iets korter zou ook kunnen, maar rond zeven uur op bed is niet overdreven vroeg in mijn ogen). Ik kan me voorstellen dat wanneer hij elke dag pas rond negen uur op bed gaat en er 's morgens weer om zeven uur uit moet, hij in het weekend moet bijtanken. Wel sneu hoor, een oververmoeid ventje! Mijn neefje van bijna zes ligt er vaak al om kwart over zes in; hij is zo moe van een dag op school dat hij gewoon graag wil slapen. Ik hoop dat je er wat mee kunt, ik ben tenslotte nog geen ervaringsdeskundige.
Klopt , wij hebben schoenen voor hem gekocht en dat ziet zijn ex als een aanval op haar als opvoeder, hoezo doe ik het niet goed dan. Tja om eerlijk te zijn niet altijd nee, te laat naar bed en in onze ogen geen fatsoenlijk schoeisel. Niets mee te beginnen we zijn gebeld door haar en ze wenst echt geen cm toe te geven onze kant uit, in haar huis haar regels (hoezo samen de ouderlijke macht en samen opvoeden?) Ben benieuwd waar hij volgend weekend mee aankomt, hij heeft nu 2 paar schoenen van ons daar en de veels te grote plastic schoenen hier in een tasje.
Wat lastig! Ik kan je geen advies geven, het is en blijft natuurlijk zijn moeder. En mazzelaars als we zijn, zijn kinderen (vrijwel) altijd dol op hun moeder. Haar afvallen waar hij bij is zal dan geen gunstig effect hebben. Ik zou proberen een veilige haven voor je stiefzoontje te zijn en te hopen dat hij graag bij jullie is. Uiteindelijk is hij daar het meest bij gebaat. En wie weet, als hij ouder wordt, dwingt hij het bij zijn moeder ook nog wel af dat zij haar 'regels' wat aanpast. Sterkte ermee!
Die veilige haven proberen we ook te zijn, al springen de tranen me af en toe in de ogen als ik van hem hoor hoe zij alles maar dan ook alles bepaald en hij echt niks geen verantwoordelijkheden krijgt en zo een beetje zelfvertrouwen op kan bouwen. Ik zie hem zo weer voor me staan met van die vochtige oogjes als ik een keer iets vraag over bij mama thuis. Ze heeft hem zo bewerkt dat hij gewoon niet eens de kans krijgt om te puberen, arme kind heeft nog nooit nee tegen z'n moeder gezegd..... Altijd maar ja mama, tuurlijk mama. Om een heel erg voorbeeld te noemen; we stelde hem voor om op woensdagmiddag te bellen , dan is hij al vroeg thuis en kan hij even lekker babbelen met z'n vader, tranen in z'n ogen, wij vragen waarom? Nou ik mag niemand bellen van mama als zij er niet bij is.... Toch zeker z'n eigen vader wel?????? En als ik hem dan vraag om dat eens te bespreken met mama dan moet hij nog harder huilen, dat durft hij niet want dan wordt ze boos op hem, echt onbegrijpelijk. Ach ja soms gaat het een tijdje "goed" en dan weer gebeuren er vreemde dingen en is hij erg stilletjes en teruggetrokken. Ik heb hem nog nooit maar dan ook nog nooit boos gezien, echt blij ook nog nooit, echt zielig vind ik dat. Een kind hoort lekker te kunnen lachen en af en toe heerlijk boos te worden. En ja traantjes horen er ook bij maar dat kan hij wel. Hoe geef je een jongen van 10 in godsnaam zelfvertrouwen mee als je hem maar 2 keer per maand 2 daagjes mag zien? We laten hem hier van alles doen en verantwoordelijkheden nemen (voor zover hij aankan dan) bij mams mag niet eens de sleutel gebruikt worden als ze thuis is dan moet hij bij zijn eigen huis aanbellen Echt waar ik heb 5 jaar lang echt van alles geprobeerd om de relatie goed te krijgen maar heb het gewoon opgegeven ik weet het niet meer, ze wil niets met mij te maken hebben, benadrukt ook dat ze mij niet wil spreken en dat alles via de vader moet, kom op ze zijn al ruim 7 jaar uit elkaar, ik had er niets mee te maken. Als moeder zou ik willen weten wie die vrouw wel niet is die in de weekenden voor mijn zoon zorgt. Nee vriendinnen hoeven we niet te worden maar fatsoenlijk met elkaar omgaan zou erg fijn zijn. Ik ben nu "de vriendin" en Simon is "de baby" hoe verschrikkelijk kan het gaan....
jeetje wat een vervelende situatie! ik denk dat je wat betreft de schoenen gelijk hebt, en ik denk ook dat in die leeftijd nog steeds goede schoenen heel belangrijk zijn, ze hebben nog steeds groeiend voetjes tenslotte! en wat het tweede betreft, pff wat is dat moeilijk zeg. ik heb er zelf (gelukkig) geen ervaring mee, maar mijn vriend wel... zijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen hij een jaar of 3 was. zijn moeder hield er hele andere ideeen op na dan zijn vader en stiefmoeder. zijn moeder maakte alle allimentatie op aan zichzelf, de kinderen liepen in vodden. ze had de ene na de andere man en was alleen maar boos en onvoorspelbaar naar de kinderen toe. (even in het kort). zijn vader en stiefmoeder mochten hem en zijn broertje 3x per jaar zien en dat was echt al een gevecht. dan was het ook altijd ruzie bij het halen en brengen... uiteindelijk heeft mn vriend besloten op zn 14e bij zn vader te gaan wonen, waar hij wel liefde en aandacht heeft gekregen! zijn broertje heeft een iets betere (niet geweldig hoor) band met zn moeder en op verjaardagen nodigt hij ze dus allebei uit. mijn vriend plant het altijd zo dat hij niet met hun tegelijk er is, hij wil niet met hun samen in 1 kamer zijn. hij voelt nog steeds (ook al is er nu geen sprake meer van) heel veel spanning en voelt zich uitermate ongemakkelijk. wat ik wil zeggen is dat het vooral belangrijk is dat jullie er zijn voor die kleine man, en wie weet kiest hij er uiteindelijk voor om bij jullie te gaan wonen. maar pas alsjeblieft op met ruzie maken, zorg er echt voor dat hij er niet bij is, want het is zo schadelijk voor zo'n mannetje! hmm tis een heel verhaal geworden, hoop niet dat je het erg vindt, maar ik moest het gewoon even kwijt... sterkte! en ik hoop dat jullie er een beetje uitkomen met elkaar!
Dank je surf voor jullie ervaring, erg he dat het zo kan gaan.... Ruzie maken gaat niet waar hij bij is want mijn vriend komt niet verder dan de gesloten deur, daar moet hij al 7 jaar wachten (soms wel een kwartier tot zijn zoon naar buiten wordt gestuurd... Kleine dingen werden eerst aan de deur besproken maar nu alleen nog maar via de mail omdat er toch steeds dingen verdraaid werden. 1 keer is er hele erg ruzie geweest toen Siem net 5 weken oud was en ik het even niet meer zag zitten om alleen te zitten met een huis vol mensen en mijn vriend had gevraagd om zijn zoon te laten halen door zijn ex (heeft ze echt nooit gedaan, wij moeten halen en brengen..) toen heeft ze aan de deur een scene gemaakt, die was 3 straten verderop nog te horen, ze maakte mijn vriend uit voor leugenaar en slechte vader waar haar zoon naast stond. Ik heb toen om erger te voorkomen de deur dichtgemikt en me op zoonlief gericht en hem maar snel meegegeven aan z'n moeder. Zal wel nooit opgelost worden deze ellende vrees ik.