24 uur per dag misselijk

Klaag maar even lekker, meid, want het IS ook zwaar en ontzettend rot. Ik herken je verhaal vooral van zwangerschap van mijn dochter. Toen was ik ook continue misselijk en beroerd, maar zonder overgeven, afvallen en was de hele dag (en ook nacht!) door aan het eten en drinken (omdat dan de misselijkheid voor 5 minuutjes even iets minder werd). Ik heb vele dagen opgerold in bed gelegen, omdat ik me zo ziek voelde. Kon idd ook niets meer en als ik wel wat deed, werd de misselijkheid meteen nog erger. Ik heb vrijwel alles geprobeerd, alle (soms suffe ) tips die je van alle kanten krijgt, maar niets hielp, ook medicatie niet. Ik heb erg veel gehuild die zwangerschap, me erg depri gevoeld en veel angst gehad dat ik in een depressie zou afglijden en dat ik me noooooit meer goed zou voelen. Heeft ook (met ups en downs) geduurd tot de bevalling en toen verdween alles meteen als sneeuw voor de zon. Indrukwekkend dus, wat voor een enorme impact hormonen hebben op je lijf EN je geestelijke gesteldheid...

Deze zwangerschap was wel met spugen, afvallen en dreigende uitdroging en toch vond ik het emotioneel een stuk minder zwaar. Het hielp idd dat mijn ellende voor buitenwereld veel tastbaarder was.

Ik heb verder geen tips voor je, behalve echt genoeg rust nemen en proberen te accepteren dat het nu zo is. Laat je vrienden weten dat je even 'minder' beschikbaar bent, vraag iemand om te helpen in huishouden, overweeg om je 100% ziek te melden. Je bent sterker dan je denkt, deze rottige periode kom je ook door, echt!

 

Ik snap je wel.

Ik ben nu 23 weken en ben vanaf het begin 24 uur per dag misselijk. Sommige dagen lukt het eten redelijk, andere dagen niet. Laatst 5 dagen niets anders dan een toastje en wat sportdrank binnen kunnen houden. Ik geef wel over, alles komt er weer uit. Met alle klachten die daar weer bij komen!

Je heb ook andere medicijnen, misschien dat dat wel helpt? Ik hoop voor je dat je het zo hebt als mijn eerste zwangerschap. 12 tot 14 weken ziek en erna genieten.
Nu heb ik medicijnen die het in bedwang houden.

Kijk verder naar wat je wel kunt eten of drinken. Ik kon bijv sportdrank redelijk goed drinken. Of toastjes, die je normaal eet met brie of salade voor de lekker, eten.
Ook kan je in overleg met een dieetiste kijken wat mogelijk is.

Sterkte.

Zwanger zijn kan heel mooi en heel leuk zijn. Maar als je je beroerd voelt ervaar je het anders.

 

Ik had er ook super last van. Heb nu medicijnen van mijn huisarts gekregen en die helpen perfect. Kan weer werken en misselijkheid is voor 90% weg. Zeker even naar de huisarts gaan, hij/zij kan je helpen.

 

Zo herkenbaar! Bij mij wordt het aan het einde van de dag steeds erger.
Ook hier geen gespuug, dat lijkt me soms ook wel opluchten maar 't lukt niet. Eten gaat moeizaam, maar drinken ook! Vooral omdat ik vrijwel meteen na het eten en drinken ook behoorlijk last van zuur krijg!

Dokter en verloskundige zeggen ook. Hoort erbij.... Maar ik probeer de hele dag kleine porties te nemen en kan nu met moeite wat drinken want ook dan brandt het in de maag en slokdarm.

Ben dat ook echt goed zat. Zit nu ook in de 9e week en hoop dat dit niet te lang duurt. pfffff....

Ik heb ook last van obstipatie en vraag me af of het misselijke gevoel en het zuur daardoor kunnen komen (of verergeren?). Ik denk dan heel simpel hoor, maar er gaat nauwelijks wat uit mijn lichaam, is het gek dat het lichaam dan protesteert als er eten of drinken bij komt?

Tegen de obstipatie heb ik nu 2 weken lactulose, het doet alleen niks.
Durf ook niet weer aan de bel te trekken, heb zelf ook het gevoel dat men vindt dat je 'zeurt'. Maar ook hier moet ik wel heeeeeeeel erg goed aan het goede doel denken en dat nog denk ik soms.. Was het maar niet zo.

 

Je eigen pijn voel je altijd het hardste hoor.
Ik zou zeggen, klaag hier maar fijn!
En trouwens het is geen klagen, misselijk zijn is gewoon echt ROT!!!
En iedereen die hier anders over denkt, zou ik met liefde een dreun verkopen:x

Oef, dat klinkt ook niet aardig.
Maar herken het helemaal.

Hier al sinds dag 1 super misselijk en elke dag een tikje erger.
Zit tegen week 12 aan, maar nog steeds groen, grijs en naar.
En idd "moet ik maar gewoon doorgaan en blij zijn" GRRRRRR
Al die mensen gun ik toch echt eens een half dagje super grote misselijkheid, dan nog maar eens vragen of ze energie hebben om blij te zijn.

Ik ga donderdag met accupressuur beginnen, schijnt heel goed te werken soms (en baat het niet, dan schaad het niet).
Ben met de emesafene gestopt (gebruikte er 4 per dag zonder merkbaar resultaat), dus heb mijn hoop hier op gevestigd.
Andere medicatie kan ik helaas niet tegen.

Het enige wat ik wel merk, wat mij geholpen heeft:
accepteren dat ik mij zo rot voel en gewoon ronduit zeggen dat ik het even allemaal niet zo leuk vind en dat dit helemaal NIETS te maken heeft met het feit dat de baby hardstikke welkom is.

Sterkte en kom hier gewoon af en toe je gal spuien!

 

Misselijk zijn is heel rot! hier ook een paar dagen voor NOD werd ik misselijk tot 16 weken ongeveer (dag en nacht)
Pfff wat een ellende maar wat mij het aller beste hielp was doorgaan en niet op de bank zitten/liggen.
De dagen die ik vrij was (werk in de zorg) was ik nog veel misselijker dan de dagen die ik werkt (dan had ik niet heel de tijd tijd om er bij stil te staan) En 's avonds ging ik rond 21.00 slapen dan voelde ik geen misselijkheid.

Ik weet dat dit niet voor iedereen geld maar het heeft mij heel erg geholpen.

 

Ik kon bij beiden zelfs niet eten en drinken spuugde alles uit, het gaat ook op je psyche inspelen.
Hopelijk gaat het snel over bij je, ik heb er bij beiden 17+ weken mee moeten dealen en daarna nog 3 weken moeten bijkomen.
Kan je wel zeggen dat je het snel vergeet zodra het over is.
Het is een beetje een onbegrepen iets voor mensen die het nietzo erg hebben meegemaakt, al denken ze vaak dat ze het netzo erg hebben gehad (not).
Gewoon niks van aantrekken als mensen het onderschatten of rotopmerkingen maken. Je moet er gewoon even doorheen, sterkte!

 

Roan wat vervelend dat je zo misselijk ben ik kan me er gelukkig niks bij voorstellen. Ik wilde alleen even zeggen dat ik het geweldig vind dat je al zover ben en je daar natuurlijk mee feliciteren we hebben in een ander topic geschreven toen kreeg jij je 2de miskraam.

 

ik was tot aan 16 weken ganse dagen misselijk.
en niet kunnen overgeven. ik moest nog maar denken aan eten, of mijn keel neep al toe.
was dan ook 6 kilo vermagerd
vanaf 16 weken ongeveer is dat over gegaan. nu heb ik heel af en toe eens een dagje dat ik niet kan eten, maar das maar zelden

 

Misschien kun je eens bij het topic hyperemesis gravidarum kijken! Daar zitten verschillende meiden met hetzelfde probleem.

Op internet kun je kijken op Steunpunt Hyperemesis Gravidarum (HG) - Extreme Zwangerschapsmisselijkheid waar je ook lotgenoten treft.

 

Ik herken het allemaal, alleen moest ik er dan nog bij overgeven. Maar bij mij was het in week 11 ook erger. In week 11 maakt de baby ook een klein groeispurtje, ik dacht zelf dat het daar aan lag dat het erger was. In week 12 werd het al weer iets minder en was het weer te vergelijken met week 10.

 

Ik heb dat ook ong. 2 maanden gehad, tot de 16e week... niet overgeven, maar als je rechtop zit gewoon misselijk... Ook even niet gewerkt, maar je voelt je wel schuldig naar je collega's toe...

Bij mij hielp het af en toe als ik juist wat hartigs at (zout, chips e.d.). Helaas bleek ik toen zwangerschapsdiabetes te hebben en mocht dat dus ook niet meer. Ik ben door mijn hoge waardes vrijwel direct insuline moeten gaan spuiten en meteen de volgende dag was ik niet meer misselijk. Nu viel dat natuurlijk samen het feit dat ik in de 16e week was en dat je dan theoretisch minder last van je hormonen zou moeten krijgen, maar ik denk achteraf dat ik ook mede misselijk ben geweest door mijn hoge suikerwaardes... (ook al at ik dus niet zoveel) Ik weet niet of je daar al op getest bent, maar het is misschien het onderzoeken waard!

Veel sterkte...

 

Misselijk zijn is gewoon echt ontzettend vervelend (om het even netjes te houden)! Het houdt je de hele dag bezig! Hopen op afname na de 12 weken? Misschien overheen gelezen, maar wie weet helpt emasefene. Het is het proberen waard.

 

je mag best klagen vind ik! Ik ben na een medische traject en 3.5 jaar zwanger en erg misselijk geweest dag en nacht van week 7 tot week 11. Sinds deze week gaat het beter. Ik wil je een hart onder de riem steken want je de hele dag misselijk voelen dat is gewoon rot en dan voel je je gewoon niet goed. Natuurlijk is je baby welkom maar dat staat los van dat je de misselijkheid zat bent.
Helaas ken ik ook al die 'het hoort erbij' reacties waar je niks aan hebt, alsof je niet serieus genomen wordt zo voelt het.
Wat naar om te lezen dat het erger aan het worden is, ik vond die 4 weken misselijk erg vervelend worden op een gegeven moment, je weet gewoon niet wat je moet doen om het weg te krijgen. Ik hoop dat de huisarts jou wat anders kan geven dat het minder wordt meid. sterkte!

 

Je zwangerschap niet leuk vinden betekent niet dat je niet blij bent dat je een kindje krijgt. Dat zijn voor mij 2 heel verschillende zaken. Ik was ook hondsberoerd en heb me regelmatig afgevraagd hoe dit vol te houden. Het feit dat je niet overgeeft betekent zeker niet dat het minder erg is. Sterker nog ook jij hebt een groot risico op uitdroging. Als je het niet binnenkrijgt heb je ook kans op tekort.

Je hebt er helemaal Niets aan als anderen zeggen dat het er bijhoort. Sterker nog, ik vond het zo fijn toen de verloskundige gewoon onomwonden zei, zo is er ook helemaal niets aan. Ik voelde me eindelijk erkend en dat zorgde al voor vermindering van de klachten. Gewoon omdat ik me k't mocht voelen.
Veel sterkte.

 

Goed gezegd!
Zo hield ik het ook vol... zwanger zijn was zwaar kl... maar ik was super blij om eindelijk een kindje te krijgen.

 

Bij mij is het nu eindelijk, na 20 weken beter. Ik ben nog altijd in vlagen misselijk, word soms ook nog 's nachts misselijk en word er dan wakker van, of als ik te lang heb gewacht om iets te eten, of iets te zwaar heb gegeten of door de vele zure oprispingen of ... Maar nu dus niet meer de hele dag dus dat is al een hele verbetering. Mentaal gaat het echt op en af. Ik heb het als eens meegemaakt bij vorige zwangerschap en vond het toen mentaal veel zwaarder. Nochtans is het nu een lichamelijk een nog zwaardere zwangerschap. Maar ik weet nu ook dat het ook weer voorbij gaat. Vandaag ook moeilijke start van de dag gehad. Heel slecht geslapen wegens waarschijnlijk harde buiken (is dit niet wat vroeg aan 20 weken?), enorme bekken - en rugpijn, misselijkheid en slapeloosheid. Een hele dag proberen bezig te zijn met zoontje, winkelen voor kleertjes voor hem, kort bezoekje aan mijn moeder, strijken, zoontje wassen, kleden, voeden, knuffelen en heb nu net nog verse spaghettisaus gemaakt voor morgen. Ik moest bezig blijven want wat last van een slecht humeur en slechte gevoelens. Herken het van de vorige zwangerschap dus het hoort er jammergenoeg bij. Nu nog maar een keer of drie echt een kutdag gehad dat het mentaal echt niet ging. Nu ben ik blij dat ik lichamelijk terug beter ben en me dus op allerlei taken kan storten om die negatieve gedachten te verdringen.

Ik begrijp dus wel heel goed hoe je je voelt hoor. Ik kan je maar één ding zeggen en dat is dat het na de bevalling echt heel vlug voorbij is en eens je je kindje vasthoudt, je ook weet waarom je het hebt volgehouden. Maar ja sommige dagen zijn zo moeilijk door te komen. Ik ben lichamelijk door de hel gegaan, heb er echt compleet meer dan door gezeten, Hyperemesis hebben, alles overgeven en niets kunnen eten en daarbij nog een superzware buikgriep hebben, 20 keer per dag (en nacht) waterdiarree hebben gepaard met de ergste buikkrampen ooit, is er gewoon over. Maar kijk, ik heb het doorstaan, op de één of andere manier overleefd. Je bent echt altijd sterker dan je denkt. En bij mij hielp het om iedere avond te denken, weer een dag voorbij! Zorg dat je iemand hebt waar tegen je je frustratie kwijt kan, want anders is het nog zwaarder.

Net gehoord dat prinses Kate blijkbaar zwanger is en ook opgenomen is in het ziekenhuis wegens uitdroging en extreme misselijkheid. Hoop voor haar dat het vlug over is maar zou wel een mooie kans zijn om Hyperemesis Gravidarum wat meer 'bekendheid' te geven.