Hallo, Enkele weken geleden werd bij mijn vriend azoospermie vastgesteld. Na een bezoek aan de uroloog is het nu wachten op de uitslag van het bloed- en DNA- onderzoek, maar volgens de gynaecologe moeten we echt wel rekening houden met het feit dat er nooit een kindje zal zijn van ons beiden, wat toch wel een zware klap is om te verwerken. Ik heb al even rondgekeken op het forum maar kon hier heel weinig over vinden. Heeft iemand hier ervaring mee of iemand die in dezelfde situatie zit?
Hoi dat is een zware klap!ik weet hoe het voelt want mijn man had dat ook!de vloer zakt onder de grond weg als je zoiets hoort,de dokters zijn toen verder gaan zoeken en kwamen er al snel achter dat mijn man geen zaadleiders had!de enigste optie was ivf,met pesa/ mesa techniek hadden ze toch zaad gevonden en ben ik uiteindelijk zwanger geworden,zijn ze er al achter wat er precies aan de hand is?en is met jou alles wel goed?
Hoi Missouri, Dank je voor je reactie, en ik ben blij te horen dat het bij jullie toch nog een goed resultaat heeft gehad. Het is inderdaad zo bij het nieuws dat de grond onder je voeten vandaan lijkt te zakken, maar je moet verder he. Bij de uroloog werd al een echo genomen en een gewoon visueel onderzoek gedaan. Alles blijkt tot nu toe normaal te zijn. Dus hij heeft het vermoeden dat het probleem niet obstructief is, maar we moeten eerst nog de bloedonderzoeken afwachten. Dat DNA-onderzoek duurt 10 weken. We mogen pas midden juli de uitslag verwachten, heel erg vervelend dat alles zo lang duurt. We hebben binnen 14 dagen wel al een afspraak bij het UZ in Gent. We hopen dat icsi nog een mogelijkheid is want over de alternatieven denken we liever nog niet teveel na. Bij mij enkel bloedonderzoek gedaan en inwendige echo, tot nu toe voorlopig alles ok.
Dat is een ellendige boodschap die je dan krijgt, ik weet heel goed hoe het voelt...Bij mijn vriend werden er ook geen zaadcellen aangetoffen. Enige mogelijkheid was een tese. Na verdere onderzoeken waren er toch een paar zaadcellen gevonden en die konden gebruikt worden voor icsi. We hebben daarna drie keer icsi gedaan, helaas zonder succes. Uiteindelijk besloten om toch het donortraject in te gaan. Heb getwijfeld of ik moest reageren, want dit zijn niet de verhalen die je wilt lezen. Maar ik weet ook hoe zeer je kunt zoeken naar info en herkenning en er is nou eenmaal niet zo heel veel over te vinden. Mocht je vragen hebben, mag je me altijd pb'en. Dikke knuffel.
Wij kregen eerst ook een negatief bericht van het streekziekenhuis, manlief had 0,0 spermacellen. We werden doorverwezen naar radboud. We kwamen daar en werden verder onderzocht. Gelukkig was met mij alles in orde. Manlief kreeg ook het dna onderzoek, zaadonderzoek, echo en uitleg tese\pesa. Slopende weken waren het.... En dan 12 weken later op gesprek voor alle uitslagen te bespreken en het behandelplan. Daar kwam uit dat het DNA in orde was, pffff.... We waren erg blij. Bij de bal zat een spatader (beter niets aan doen zeiden ze) en er waren enkele zaadcellen gevonden. We waren helemaal happy. We mochten starten met ICSI met op de dag van punctie eerst zaad inleveren en mocht er niets inzitten dan een tese voor manlief. Eerste ICSI 1 verse tp en geen cryo Nu 2e ICSI achter de rug met 1 verse tp en geen cryo maar wel zwanger van de verse tp (heel pril 4 weken) Ook ik dacht... Zal ik dan altijd ongewenst kinderloos blijven..... Als het DNA onderzoek positief is dan ben je al een hele stap vooruit!! Hopelijk kan een tese/pesa/mesa met ICSI ook voor jullie de uitkomst bieden. Veel sterkte en never lose hope! Digi knuffel
Hoi Sunshine1, Wat super dat je zwanger bent! Hopelijk kan je nu alle moeilijke momenten achter je laten en met volle teugen van de zwangerschap genieten. Bij ons werd bij het tweede zaadstaal de uitslag van azoöspermie bevestigd. Op de rest van de uitslagen moeten we nog wachten tot half juli. Hopelijk dan goed nieuws, maar voorlopig nog bang afwachten. groetjes!
Biepje, wij hebben ook een tese meegemaakt begin 2014 ivm azoospermie. Helaas is er toen niets gevonden. De grond zakt echt onder je voeten weg. Wij kwamen in een omgelooflijk gecompliceerd rouwproces terecht. Inmiddels zijn wij de weg van iui-d ingeslagen nadat we genoeg tijd hebben genomen om het te verwerken. Heel veel sterkte.
Spookje, jou ken ik volgens mij nog van het topic in 2013/2014. Wat verdrietig dat jullie icsi-traject zonder gewenst resultaat is geweest.
Hoi Lotje84, Het spijt me te horen dat ook jullie dat verschrikkelijke nieuws kregen. Maar ik ben wel blij te horen dat ook jullie de keuze maakten om de strijd niet te staken. Ik ben hier nog maar net actief, dus ben nog volop bezig met zoeken hoe alles hier werkt. Maar als ik me niet vergis heb jij onlangs goed nieuws gekregen? Ik duim alvast met je mee dat alles goed mag verlopen. Er zijn hier blijkbaar toch al wat dames gepasseerd die ook met deze problemen te kampen kregen. Hopelijk komen er nog wat positieve verhalen bij. Dankjewel voor de steun!
Klopt, we hebben toen rond dezelfde tijd soortgelijk nieuws gehad en hebben nog in een besloten clubje geschreven. Jullie hebben daarna ook in het nieuwe traject heel wat meegemaakt. Gaat het nu goed met jou en je man? Heb af en toe nog wel eens wat gelezen op zp, maar op zeker moment ook een tijdje afstand genomen.
Bij mijn man is ook azoospermie vastgesteld. Tese/pese liep op niks uit. Wij hebben ons hierna direct op de wachtlijst gezet voor donor zaad. En met gelukkig goed resultaat.
Hi meiden, Ook ik wil graag nog reageren op je verdrietige nieuws.. Mijn man heeft helaas hetzelfde, 0 levende cellen gevonden. Ook de tese mocht niet baten; 0,0.. Wij zijn hierop doorgegaan naar Gent voor IUI-D. Wat een geweldig ziekenhuis is dat, onbetaalbaar. Nu zijn we de trotse ouders van een prachtige dochter van 2,5 en de tweede is onderweg! Dus liefje, hoe zwart de wolken ook zijn, de zon schijnt er altijd achter. Waar je ook voor kiest. Heb je vragen, ik beantwoord ze graag! Liefs Blondy
Bliepje, er zijn er inderdaad genoeg hier. En ook veel koppels die een tese hebben laten doen. Voor ons was dat een heel heftige tijd. Zeker ook omdat onze omgeving niet begreep hoe ontzettend heftig het was. Wij zijn inderdaad weer zwanger geraakt. De iui's blijken succes te hebben. 3 van de 4 pogingen raak. Maar we hebben helaas nog geen levend kindje. Al is het oké. Het verlies van ons zoontje was heel verdrietig. Maar de kinderloosheid was voor mijn gevoel erger en moeilijker te verwerken. Onze zoon was tastbaar, leefde toen hij geboren werd en heeft mij moeder gemaakt. Een jaar voorafgaand aan zijn overlijden was iui-d onbespreekbaar voor mijn man en waren we definitief kinderloos. Dus zijn geboorte was voor mij een van de mooiste dagen uit mijn leven. Spookje, zijn jullie al in gesprek over hoe jullie iui-d gaan doen? Wat voor donor? Welke kliniek? Etc. Of staan jullie al aan het begin van de 1e iui? Ik vond de 1e best spannend, maar het viel ongelooflijk mee. Spookje, met ons gaat het inmiddels best goed. Hoe gaat het met jullie na het lange traject? Wat Blondy ook zegt, achter die gitzwarte wolken komt de zon een keer weer te voorschijn. Wij zijn in Gent geweest voor de tese. Voor ons voelde dat ziekenhuis wat minder dan de kliniek waar we nu zijn, maar de tese is zeer kundig uitgevoerd. Maar in België geeft het een hoop gedoe over de donor. Wij vonden dat ons kind zelf de keuze moet kunnen maken om de helft van het dna te kunnen achterhalen. Wij kunnen niet voor een ander mens bepalen dat die persoon wel of niet zijn genen mag achterhalen. En in Gent doen ze daar moeilijk over. Volgens mij had die arts zelfs nog het liefst dat we zouden liegen over de afkomst en gewoon zeggen dat mijn man de biologische vader is. Dat was sowieso voor ons geen optie. En in de huidige maatschappij komt dat hoe dan ook uit. Vul maar in wat voor beschadigde band je dan krijgt... kortom, wij knapten af op Gent. We zijn naar Elsendorp gegaan uiteindelijk. Voor mijn gevoel midden in het bos, altijd rust, gewoon een soort thuis ipv een ziekenhuis en vriendelijk artsen die echt luisteren.
Hi Biep, Helaas is het heel herkenbaar. Wij hebben hetzelfde bericht gehad en zijn ons toen ook rot geschrokken. gelukkig al iets verder in het proces en aan het idee gewend. Het wachten op alle onderzoeken en de onzekerheid vonden wij zwaar. Ondertussen is er een succesvolle operatie geweest en staan we in de wachtrij voor icsi. Hierbij zijn ook weer heel wat hordes te nemen. Enige advies dat ik je kan geven en is alles stap voor stap te bekijken. Maar dat is in deze onzekerheid en met jullie grote wens lastig. Heel veel succes. mocht je vragen hebben stuur me gerust een berichtje.
Hoi iedereen, Ik wou toch even iedereen bedanken om hier even iets te posten. Jullie steun, info en ervaringen helpen echt! Ervaringen zijn nog steeds welkom! Vele knuffels aan iedereen die het ook zeker nog kan gebruiken.
Hier ook even een reactie. Wij kregen 4,5 jaar geleden de diagnose. Tot drie keer toe geen zaadcellen gevonden. Vijf maanden moeten wachten op een Tese en daar gelukkig wel positief resultaat. ICSI 1, terugplaatsing vier werd onze dochter, nu 20 maanden. We zijn nu bezig voor een tweede kindje, terugplaatsing drie gehad en nog een weekje spannend afwachten... Achteraf bleek mijn man geen zaadleiders te hebben omdat hij drager is van het mucogen... Blijf positief denken! dikke knuffel.
Hoi Vebe, Wat super voor jullie! Het is een helse rit om mee te maken, maar als alles dan toch nog goed komt is het toch wel allemaal doe moeite waard geweest dan, ... . Bemoedigende woorden. Wij worden toch wel een beetje ongeduldig. De uroloog had laatst gezegd dat de uitslag van het DNA-onderzoek toch wel 8 weken op zich zou laten wachten, maar de uitslag van de hormoonwaarden er al konden zijn na enkele dagen. Mijn vriend heeft ondertussen eens proberen polsen, maar zonder resultaat. De dokter wou wachten om iets te zeggen tot alle uitslagen binnen zijn. Toch nog nagelbijten tot half juli dan maar. Wat spannend voor jullie, die wachtweken. Ik duim alvast heel hard mee voor een positief resultaat! Dikke knuffel!