Hee meiden, Wij zitten deze maand in ronde 1, eisprong zit eraan te komen. Maar nu slaan ineens de twijfels toe bij mij.... Ik wissel wel 10x op een dag van mening en kan me nergens meer op concentreren. Weet even niet goed meer wat ik moet, dus schrijf ik het hier even op. Mijn man en ik zijn nu ongeveer een jaar getrouwd, vanaf het begin al kinderwens. Hij heeft een vaste baan, maar wel erg laag inkomen helaas. Ik werk met 0urencontract en ben aan het afstuderen. (eind juni diploma, mei klaar) We wonen in een huisje die helaas niet geschikt is voor een baby, we hebben maar 1 slaapkamer.. Even mijn twijfels op een rijtje: * Ik ben aan het afstuderen en zou het grootste gedeelte van het afstudeerjaar zwanger zijn. ( als ik meteen zwanger zou zijn). Daar staat tegenover dat dit lichamelijk een niet erg intensief jaar is. Maar je weet nooit hoe de zwangerschap verloopt. * We willen niet lang wachten met kinderen, dat zeggen we al een tijd. Maar als ik wacht tot ik afgestudeerd ben, zijn we pas in juni en vind het ook niet prettig als ik net een baan heb, dan meteen zwanger te zijn. Dan kom ik er ook niet echt in. Dus ergens zou het ideaal zijn om nu zwanger te zijn, want dan ben ik begin augustus uitgeteld en kan ik daarna rustig een baan gaan zoeken. * We zullen moeten verhuizen als ik zwanger zou zijn. * Ik droom heel veel over kinderen en zou het zo fijn vinden om zwanger te zijn.... Dit was het zo'n beetje.... Ik hoop dat jullie mij advies kunnen geven, zodat ik wat realistischer naar de situatie kan kijken, want ik ( en mijn man ) word zo moe van mijn twijfels! Liefs Norah!
Kan je maar 1 advies geven: Als jij nog twijfelt moet je nog niet aan kinderen beginnen. Zo te lezen ben je nog jong, dus ga lekker afstuderen, werken, een huisje zoeken die jij wel geschikt vind en als je er dan klaar voor bent dan proberen zwanger te worden. Maar zolang jij zelf nog elke keer twijfelt, moet je er nog niet aan beginnen. S6!
Ik ben het eens met wen! Ik zou ook eerst rustig mijn opleiding afmaken als ik jou was! Toen mijn vriend en ik er klaar voor waren om aan kinderen te beginnen woonden wij ook in een klein huisje! Er kon wel een kleine bij .. maar het zou krapjes worden! Mijn vriend werkte gewoon en ik moest nog een half jaar naar school toen we eindelijk zwanger waren (we waren al 18 maanden bezig) .. Na de eerste echo bleek ons huisje niet meer zo geschikt te zijn! We kregen niet één maar twee kindjes! Oeps, nooit aan gedacht dat we er wel eens 2 konden krijgen! Mijn zwangerschap verliep niet soepel (BI) .. ik moest stoppen met school (werkte daarnaast op een kdv; ging dus niet meer) én we moesten toen ik 20 weken zwanger was verhuizen! Dat was pittig! Nu wonen we lekker groot en ruim .. maar ik baal nog altijd dat ik het laatste half jaar van school niet heb af kunnen maken! Daarom adviseer ik je, als ervaringsdeskundige , om eerst school en huisje op orde te hebben! Zo ga je zonder stress de zwangerschap in en dat is goed voor jou maar ook voor jullie toekomstige kleine!
Ja ik snap jullie mening, dat was ook eerst de bedoeling... Maar juist omdat de wens zo groot was, ben ik er over gaan nadenken en het zijn geen lastige dingen. Het verhuizen is ook geen probleem, we wonen in een huurhuisje en kunnen nu al wat groters krijgen. ( 2 a 3 slaapkamers) Alleen willen we dat pas als we kinderen hebben, omdat we het hier nu nog prima naar ons zin hebben. En mijn opleiding.... Tja, ik zit dus in de zorg... Dus werk is vaak lichamelijk zwaar. Nu met afstuderen heb ik het best wel fijn, aangezien ik alleen maar achter de computer zit. Dat maakte juist dat ik ging nadenken over dat ik beter nu zwanger zou kunnen zijn, dan dat ik straks aan het werk ben. Snappen jullie mijn dilemma?
Hoi Norah12, Ik vind dat je er gewoon lekker voor moet gaan als ik heel eerlijk ben. Mijn ouders hadden ook een piepklein huisje toen ik werd geboren met 1 slaapkamer en ik ben er niet slechter op geworden. Ik vind dingen als je bent nog jong en dit dat echt onzin, je hebt een kinderwens of je hebt het niet, dat heeft niks met leeftijd temaken. Ik denk ook dat je beter tijdens je studie zwanger kan zijn dan tijdens een net nieuwe baan of als baan zoekende. Bovendien misschien duurt het wel ff voor je zwanger bent, dat weet je ook helemaal nooit. Als de wens en de liefde aanwezig is, vind ik dat je er lekker voor moet gaan dus. Niemand kan voorspellen wanneer je zwanger raakt en straks duurt het langer dan verwacht en dan heb je spijt! Bovendien is jong mama worden ook super leuk. En ohja, iedereen voelt zich regelmatig onzeker tijdens het hele zwanger raken periode en tijdens het zwanger zijn, heb ik ook hoor. Succes met je beslissing meid.
Bedankt voor je mening Chai! Ik ben zelf ook erg geneigd in die richting te denken ja, maar ben soms bang dat ik het allemaal niet goed overzie en me laat leiden door mijn emoties, en de wens voor een kind... Maar of dat zo erg is? Ik denk het niet. Alleen wil ik zeker weten dat mocht ik zwanger worden, ik mijn kind genoeg te bieden heb!
Vergeet niet dat niemand die zekerheid heeft. Niemand kan de toekomst voorspellen en er kunnen de gekste dingen gebeuren in je leven zonder dat je dat zelf in de hand hebt.
hoi norah, lastig als je twijfelt! Aan de andere kant is het ook heel normaal om te twijfelen als je net gestopt bent met de pil. Ik wil al heeeel lang aan kinderen beginnen, ondanks dat ik erg jong ben (22). Nu we dan eindelijk begonnen zijn ben ik heel blij, maar ik heb ook af en toe zo mijn momenten dat ik denk ohjee gaat het allemaal wel lukken? Zo hadden wij ook nog geen groot huis toen we stopten met de pil in september, maar nu blijkt dat de situatie opeens heel erg verandert en dat ik per half december al in een enorm huis zal gaan wonen. Verder zou ik nog een jaar lang bezig zijn met afstuderen ook, maar ik ga nu mijn studie afmaken op afstand. Maar het is maar wat je zelf wilt. Als jij denkt dat het beter is nu al te beginnen, dan begin je gewoon lekker nu. Ik wil je alleen wel adviseren om je huis echt te regelen, want 9 maanden zijn zo voorbij en als je wellicht dingen wilt verbouwen/inrichten etc. dan kost dat al tijd, maar als je zwanger bent wordt het allemaal nog wel eens bemoeilijkt. En om nou een kindje mee te nemen naar een heel klein huisje dat is voor niemand prettig lijkt me. Verder hoeft het natuurlijk helemaal niet zo te zijn dat je direct zwanger bent, en mocht het een paar maanden duren dan houdt dat dus in dat je na je afstuderen niet direct kunt beginnen met werken. Als carriere maken voor je erg belangrijk is en je wilt je kind niet elke dag op de creche afgeven, dan zou ik zeggen wacht nog even tot je wat verder bent in je werk, en mocht je de ruimte krijgen dan kun je altijd nog aan een kindje beginnen, zeker als je nog jong bent. Daar staat weer tegenover dat 'het goede moment' nooit echt bestaat..
Dan is het hopen dat je bij de gelukkigen hoort die in 1 maand zwanger zijn zijn er alleen niet al te veel aangezien je er gemiddeld 6 maanden tot 12 maanden over doet om zwanger te worden.
Wat ik vind dat voor jullie spreekt, is dat ik niks lees over twijfels over het ouderschap, zou ik wel een goede moeder zijn, mijn man een goede vader, kunnen wij wel samen een kind opvoeden, etc... Als je daar inderdaad niet over twijfelt, maar alleen over materiele zaken, dan denk ik dat je je geen zorgen hoeft te maken over of je het kind wel genoeg te bieden hebt. Aan materiele zaken is nl. altijd wel een mouw te passen en heeft een kind echt geen hoge eisen. Als je zou twijfelen of je het kindje wel liefde en geborgenheid en een vaste en zekere basis zou kunnen bieden, tja, dan zou ik me wel zorgen gaan maken als ik jou was...
als je zoveel twijfelt moet je gewoon even wachten totdat je gevoel beter is. Ik ben ook net gestopt maar heb nog geen seconde getwijfeld, natuurlijk wel over sommige dingen flink na lopen denken maar twijfelen nee. Ik zou toch eerst je opleiding afmaken en zorgen voor een urencontract, tenzij jullie het zo prima redden. Als je nog zo loopt te twijfelen en druk met school bezig bent zou ik zelf even wachten maar jij moet het helemaal zelf weten!
1 slaapkamer is voor de eerste tijd ook echt niet onoverkomelijk hoor. Er zijn zat mensen bij wie de kindjes nog lang bij ze op de kamer slapen.
Veel wel, zeker jonge vrouwen. Hier nog maar 1 keer ongi geweest en had verwacht dat het een jaar zou duren door alle verhalen...
Bedankt voor de reacties! Het helpt me echt om er goed over na te denken. Ik vind het heel waar wat ABC1234, want ik twijfel alleen over materieele dingen. Niet over of we goede ouders zijn, dat weet ik zeker! We hebben een hele stabiele relatie. Ook onze ouders staan 100% achter ons. En dat huisje komt wel goed, aangezien we een huis huren en zo hier weg kunnen. Verder speelt het ook mee dat ik bang ben dat ik endometriose heb. (durf er niet mee naar de huisarts) en dat er heel veel miskramen en kinderloosheid in onze familie voorkomen. Dus vind ik het ook lastig om te wachten, want je weet nooit hoe het loopt! Ik ben inderdaad nog jong, dus het zou ook heel makkelijk kunnen gaan. qua geld is het trouwens ook geen probleem... Vind misschien het lastigste hieraan nog is het leren loslaten van de controle. Als ik nu ervoor zou gaan wil ik weten wanneer en of ik zwanger kan worden! Ik wil alles weten om me overal op in te kunnen stellen. Misschien dat me dat ook aan het twijfelen maakt! Het ideaalste zou zijn als ik mijn opleiding af zou hebben. Maar het idee om nog zo lang te wachten staat me ook tegen! He bah, wat een lastig persoon voel ik me
wij hadden ook een huisje met 1 slaapkamer en de wens was zo groot dat de rest er niet toe deed, man lief werd net ontslagen, ik werkte maar twee dagen ect nu bijna tien jaar verder, een mooi huisje, 2 prachtige meiden van bijna 10 en 7 jaar en nu gaan we voor een volgende ronde en misschien wel nog voor een vierde ronde
Meid , gewoon doen!! je weet niet hoelang het duurt voor je zwanger bent en als het wel zo snel is, dan komt het heus wel goed. Ik ben zelf heeeeel laat aan kinderen begonnen ( ik ben nu 39)omdat ik er niet aan toe was. Maar daar speelde geen materiele zaken een rol in, juist de relatie etc. Maar gelukkig hebben we een kindje gekregen en daar zijn we dol gelukkig mee. Nu gaan we zelfs voor nummer 2... Als je gevoel zegt dat je moeder wilt zijn, gewoon er voor gaan! bar
Ben ook een jonge vrouw, 24 toen ik stopte met de pil. Het is eerder uitzondering dan regel als je in de 1e ronde zwanger raakt. Binnen 6 maanden is normaal.
Gewoon ervoor gaan, die twijfels hou je altijd! Op een gegeven moment twijfel je over de raarste dingen. KOmt alleen maar omdat je je kind het beste wil geven. Maar het beste is gewoon 2 ouders die veel van hun kind houden en er goed voor zorgen. Groot of klein huis, tommy hilfiger kleertjes of zeeman, maakt niks uit. (tot ze gaan puberen dan )
Hoi Norah, hier ook nog iemand die nog studeert en ook al druk aan de kinderwens is. Wij wonen ook nog klein, met 1 slaapkamer. Ik heb vorig jaar ook ontzettend getwijfeld en heel veel met vriendlief gepraat, maar we willen het allebei zo ontzettend graag. Als jullie wens zo groot is, dan zou het toch niet uit hoeven maken hoe je woont en is er altijd wel een oplossing! Zeker als jullie ouders er ook achter staan, kunnen jullie altijd hulp krijgen, mocht het nodig zijn! Verder zou het inderdaad ook nog zo kunnen zijn dat het nog even duurt voordat je zwanger bent (wat ik niet voor je hoop natuurlijk). Ik ben zelf ook al een tijdje bezig helaas.. Daar heb je geen invloed op. Een kinderwens valt nou eenmaal niet te plannen ofzo. Ga er lekker voor, en jullie komen er echt wel uit! Succes! En geniet
Meiden, jullie zijn geweldig! Echt heel erg bedankt dat jullie de moeite genomen hebben om naar me te luisteren! Soms kan ik me zo eenzaam voelen in mijn twijfels. Vind het zo fijn dat er hier zo serieus gereageerd word, het helpt mij echt. We hebben net samen een heel gesprek gehad, en we hebben besloten dat we er gewoon voor blijven gaan! Ik hoop dat ik, door de knoop door te hakken ook mijn twijfels kwijtraak. Ik blijf het nog wel heel spannend vinden, maar ik heb afgesproken elke twijfel met mijn man te bespreken, omdat ik er anders zelf helemaal in blijf hangen! Heel erg bedankt allemaal, en ik hou jullie op de hoogte! Liefs