Wat maakt het uit wat je zelf dan nog doet? Ben je anders een luie moeder? Neem aan dat ze geen eten koken, poetsen, de was doen, bedden opmaken.. En wat dacht je van gewoon je eigen dingen Niets mis met een zelfstandig kind, ik vind het zelf alleen niet erg om dingen voor haar te doen/helpen/samen. En ik denk ook niet dat ze het anders nooit leren.
Mijn zoon van 7 jaar doet ook al heel wat dingetjes zelf: - douchen, tanden poetsen (ik poets wel na), aankleden - een boodschapje bij de supermarkt - soms alleen naar school fietsen - hamsterkooi schoonmaken (met hulp) - kleding in de wasmand gooien - eigen spulletjes opruimen - meehelpen met tafel dekken, afruimen en vaatwasser inruimen - stofzuigen - meehelpen met koken - vandaag is hij voor het eerst alleen naar de kapper geweest, dit wilde hij zo ontzettend graag En niet geheel onbelangrijk: hij weet hoe het koffiezetapparaat werkt, dus komt wel eens een kopje koffie brengen op zondagochtend voor mijn man en mij als we nog in bed liggen, zo schattig en lief Ik ben supertrots op mijn zelfstandige zoon. Ik merk dat het hem heel erg veel zelfvertrouwen geeft als de dingetjes goed lukken. Ook vind ik het belangrijk om van jongs af aan mee te doen met alle gezinsdingetjes en daar horen dus ook taakjes bij. Hij is erg behulpzaam en verzorgend ingesteld, zo leuk. Ik lees net het woord kinderarbeid.... beetje overdreven denk ik. Ik denk dat je je kinderen beperkt als je ze geen verantwoordelijkheid en zelfstandigheid aanleert, van jongs af aan.
Uh hier dus wel hoor, niet iedere dag, maar ze koken hier toch zeker 2 keer per week. Bedden maken ze ook zelf op (ik verschoon ze), poetsen vinden ze heel normaal na bijv het eten, even de tafel poetsen, of de wastafel na het tandenpoetsen. De was doen vinden ze hier geweldig, vooral het sorteren op kleur (heerlijk autistische kinderen ) maar ze hoeven het dus allemaal niet.
Ik heb een dochter van 7 en een zoontje van 4, mijn dochter douched zichzelf, droogt zichzelf af en kleed zichzelf aan ik vind een kind van 7 daar ook oud genoeg voor. Dr haren was en kam ik voor haar, maar dat is omdat ze erg lang haar heeft wat heel makkelijk klit, dus dat is voor mij vaak nog lastig om doorheen te komen. Dat ze beide helpen bij tafel dekken/afruimen vind ik ook vrij normaal, niks mis met huishoudelijke klusjes doen. Ook moeten ze zelf hun kamer opruimen, natuurlijk help ik erbij, maar verwacht zeker van de kinderen dat ze zelf ook helpen (ja ook die van 4) het enige wat ik nooit van ze zou vragen is stil zijn door de baby, in mijn ogen moet de baby daar maar aan wennen dat er geluiden zijn, en eerlijk de eerste 2 hebben ook altijd door alles heen geslapen. Ook laat ik mn dochter niet alleen om naar naar de winkel te gaan oid, daar vind ik dr gewoon nog te jong voor.
Mijn beide kinderen moeten na het eten hun eigen bord naar de keuken brengen. Als we laat zijn verwacht ik dat ze helpen met tafeldekken en ze rustig en normaal in de auto stappen, zodat we zsm weg kunnen. De oudste doucht weleens alleen, niet omdat het moet, maar omdat hij het heerlijk vindt om iets alleen te doen. Hij kan enorm trots op zichzelf zijn als iets gelukt is. De jassen verwacht ik na thuiskomst op de kapstok, en de schoenen in de gang. Wat wel schattig is is dat de oudste smorgens weleens een ontbijtke maakt voor hem en zijn zusje. Hij vindt het heerlijk om naar beneden te gaan, de hond even in de tuin te laten om een rondje te rennen en in alle rust en stilte een ontbijte te maken. Vorige week zei hij dat hij een ontbijtke ging maken zodat ik rustig kon douchen een aankleden. Want het was nog zo vroeg. Na het ontbijt riep hij onder aan de trap dat ze klaar waren en of ik nu naar beneden kwam. Eenmaal beneden had hij zijn zusje geholpen met aankleden en waren de ontbijtspulletjes allemaal opgeruimd. Er lagen overal kruimels en de keuken was een chaos, maar hij was zo trots.
Mijn dochter is 5 jaar (over 3 maanden 6) en ze doet ook al taakjes in huis. Ik heb daar laatst zelfs een lijst met pictogrammen voor gemaakt, omdat ze dat zelf graag wilde. En oh wee....als iemand anders háár taakjes doet! Er zijn wel dingen bij waar ik ze aan moet herinneren, maar dat geeft niet. Ze is pas 5. Ik wilde een bestandje toevoegen, maar dat lukt me niet. Dan maar zo: Zelf: aankleden, s ochtends wassen, lampen aan- & uitdoen, douchen, jas ophangen, schoenen in de gang zetten, pyjama onder haar kussen leggen, vuile kleding in de wasmand, bed recht trekken, beker en broodtrommel opruimen, post op tafel leggen. Papa/mama: brood smeren, broodtrommel/fruit klaarmaken, afdrogen na douchen, haren kammen, tanden poetsen Samen: tafel afruimen, kamer opruimen, speelgoed opruimen
ik lees geen gekke dingen maar hele logische dingen die een kind van die leeftijd goed moet kunnen. Al kan ik me voorstellen dat die tijd stil zijn niet mee valt Hier zijn ze bijna 5 en 3,5 en moeten ook als ze naar school zijn geweest zelf beker/trommel op het aanrecht zetten. Als ze in bad gaan zelf kleren in de wasmand doen, daarna zelf afdrogen (ik doe wel haren en rug of ze doen het bij elkaar), aankleden doen ze bijna altijd zelf. En klieren in de auto wil ik niet hebben. Oh en ik vraag weleens of ze op E willen passen zodat ik kan douchen (E slaapt dan in de box), dan zijn ze helemaal trots Als D. 5 is wil ik de tafel dekken of afruimen erbij nemen. Nadeel is alleen dat bijna alles te hoog staat waardoor hij er niet bij kan.
Ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die een zekere mate van zelfstandigheid niet alleen stimuleert maar ook verwacht. Soms denk ik dat ik er wel in doordraaf, maar ik heb een heel fout voorbeeld. De kinderen van mijn zwager en schoonzus doen eigenlijk nog minder dan mijn jongste. Haar kinderen zijn 10 en op 2 week na 13. Mijn dochter is 2. Ik vind dat ze hun eigen brood kunnen smeren (jongste 2 proberen het in elk geval heel goed), zelf aankleden, met douchen zelf wassen, zelf afdrogen, zelf pyjama aandoen, zelf drinken inschenken, zelf hun spullen naar de keuken brengen. Zelf hun jas aan de kapstok hangen, schoenen opruimen, de oudste zijn schooltas in- en uitpakken, meehelpen met de vaatwasser in- en uitruimen, eigen rommel opruimen of in ieder geval helpen, 'helpen' hond uit laten. De oudste twee mogen samen naar de speeltuin, de oudste ook alleen. Rustig buurtje, weinig verkeer en kan makkelijk om het hoekje kijken. Ik laat ze uitkijken bij het oversteken, komt er iets aan, moeten we daar op wachten, enz. Hier zijn ze 2, 3 en 5. Mijn neefjes hoeven bijna niks. Hun brood voor school wordt gesmeerd, zelfs die miepert van tien wordt nog naar school gebracht en gehaald. Ze moeten zo'n drukke weg over (waar dan??). Ik durf te stellen dat nooit een van beide voor hun ouders naar de winkel gefietst is om een boodschapje te halen, nooit. Toen de oudste 10 was zat hij in het weekend rustig beneden op de bank te wachten tot moeders beneden kwam om haar met de woorden: 'oh, ik ben zo blij dat je wakker bent, ik heb zo'n honger', te verwelkomen. En ik ga ervan uit dat het voor de jongste niet een heel ander verhaal is. Man, ze zitten zelfs de hele tijd nog bij mama op schoot. Ben je ook bijna 13, ga je naar het VO. Ik heb toen voor mezelf besloten dat mijn kinderen op die leeftijd een grotere zelfredzaamheid zullen hebben. En het is heus niet zo dat ik die van 5 ook al in zijn uppie de hele vaatwasser laat uitruimen, maar helpen en zien dat het niet allemaal vanzelf gaat, vind ik niet meer dan normaal. Iedereen draagt op zijn/haar manier een steentje bij in het huishouden.
@toch3: bij ons staat ook het meeste nogal hoog maar ik zet da tijdens het koken dingen klaar op het aanrecht en die brengt zij dan naar de kamer. Werkt heel goed. En ik sta er toch..
Bedankt voor de reacties! Ik denk dat wat ik van mijn kinderen vraag inderdaad wel past hun leeftijd. En het "we doen het samen" gevoel vind ik erg belangrijk in onze sfeer thuis. Wat tegenwerkt bij mijn meiden is dat ze maar een jaartje schelen en dus soms gaan kibbelen tijdens taakjes.. Waar ik dan weer niet zo blij mee ben Als ze apart/alleen zijn, scheelt dat enorm. Logisch natuurlijk. Het was duidelijk meer mijn schuldgevoel waar ik last van had in mijn OP, omdat ik minder tijd voor ze heb dan voorheen. Dus ik ga vaker samen iets met ze doen. En gisteren al begonnen wat iemand hier opperde: ze mochten samen langer opblijven, gezellig tv gekeken met ze. (Daar moesten de kleintjes ook aan wennen, want die bleven acuut ook wakker ) storm: ik hoop dat m'n kinderen op hun dertiende ook nog lekker op m'n schoot kruipen hoor! De rest van je post kan ik verder goed begrijpen Over het stil zijn als de baby slaapt: ik heb helaas slechte slapers en het " ze moeten er maar aan wennen dat er geluid is" heb ik bij ieder kind geprobeerd, met als resultaat dat er helemaal niet geslapen werd. Mijn babietje is nu een half jaar en slaapt eindelijk overdag (hiervoor dus niet!) Nou reken maar dat je dan wel wil dat daar rekening mee gehouden wordt maar dat is inderdaad wel lastig voor de groteren.. Wat dat betreft ben ik blij als de middagslaapjes verleden tijd zijn
Klusjes veel en graag maar niet verplicht. Denk aan stofzuigen, was vouwen etc... Kinderen op jonger kind laten letten; nooit. Stel dat er iets gebeurt, ookal kunnen ze er niets aan doen, wat een schuldgevoel en trauma zou dat zijn voor zo'n jong kind! Naar bed gaan altijd met ons; dit moet toch echt nog zo lang mogelijk een fijn ritueel blijven. Dan de nakomertjes maar wat eerder of later te bed.
Ik kan je post wel begrijpen. Maar anderzijds: met vier kinderen (die ik dan dus alleen naar bed breng) ontkom ik er niet aan dat bijvoorbeeld mijn oudsten zelfstandig douchen en alvast naar hun kamer gaan, terwijl ik de kleinsten op bed leg. Dit doe ik juist zo, zodat ik daarna nog tijd heb om hen voor te lezen en/of bij ze te liggen. Ik kan natuurlijk niet een baby en een peuter alleen beneden laten om de andere twee op bed te leggen.. En als de oudsten niet ondertussen al in bad gaan etc., dan wordt het te laat. Ze moeten er toch wel rond half 8 in liggen Uit dit soort gepuzzel kwam mijn schuldgevoel dus juist ook een beetje voort
Hier ook een 6- en 7-jarige. Ze ontbijten 's ochtends zelfstandig. Dit is ontstaan uit het vroege opstaan van ze. I ga niet om zes uur in de ochtend ontbijt klaar maken. Meestal krijg ik van mijn jongste als de wekker is gegaan een bakje cruesli op bed (nooit om gevraagd, superlief). Ze pakken hun eigen tas in, ik zet alles klaar, maar dan zit het in de tas zoals zij het willen. Na school, tas uitpakken, spullen op het aanrecht, jas opruimen en huiswerk klaarleggen. 'S avonds douchen ze zelfstandig en kleden ze zichzelf aan, ondertussen kook ik dan. Gaat hier prima. Dit is ontstaan door het schoolzwemmen, daar doen ze ook het zelf. Ik vind niet dat ik teveel van ze vraag, ze doen er niet moeilijk over en ze mogen verder gewoon kind zijn.