Huilverhaal (geen inspiratie voor een betere titel)

soms zou het zo veel makkelijker zijn als ze al konden praten he.
hier ook geregeld nachten met ons net geworden peuter en dat hebben we al vanaf de geboorte.
soms als je niets kan doen en alles al hebt geprobeerd is er geen andere keuze dan ze gewoon even te laten huilen.

bij kian kan het tegenwoordig al iets heel kleins zijn waar hij heel erg van overstuur raakt snachts. dit heeft hij al wanneer er bijvoorbeeld een magneetje van zijn magneetbord op de grond ligt in plaats van op het bord.

het zijn vaak periodes en gaat vanzelf weer voorbij.
jij heel veel beterschap en hopelijk slaapt je zoontje snel weer beter

 

Lenn heeft dat ook wel eens.. Denk je hem blij te maken met je getroost wil hij gewoon slapen.. meestal leg ik hem als er niks aan de hand is terug in bed (is dan niet overstuur) en voor ik de kamer uit ben is hij stil.. Als hij blijft huilen haal ik hem er weer uit.. maar meestal gaat hij wel weer slapen..

's avonds gingen we ook naar hem toe als hij begon te huilen.. nu wachten we een minuutje (tenzij hij echt overstuur is natuurlijk) en 9 van de 10 keer is het gejammer in zijn slaap en is dan zo weer stil.. Bleek dat we hem wakker maakten met het troosten

Laten huilen doen we helemaal niet, ben er principieel op tegen.. Zal het ook nooit doen.. Hij heeft zo zijn periodes en daarna slaapt hij weer door en hoeven we nooit ons bed uit 's nachts..

 

Zou je moeder misschien iets anders doen dan jij toen ze hem wel rustig kon krijgen? Of was ze zelf soms rustiger bezig met hem? Baby's voelen het aan, als je gespannen bent, met als gevolg dat ze overstuur blijven.

 

Volgens mij gaan ze met deze leeftijd toch dromen?? Misschien heeft hij daar wel ineens even last van?

 

Misschien ook een beetje verlatingsangst. Wij hebben rond deze rijd hem even laten huilen. Ik merkte dat als we kwamen hij alleen maar meer over de zeik ging en ondertussen waren we dan heel lang bezig. Nu laten we hem even huilen en dan pakt hij zelf zijn speentje weer en gaat weer lief verder slapen.
Als ik het zo lees zou ik hem gewoon even 1 minuut laten jammeren en als hij niet met tussen pauzes stil is dan pas naar hem toe gaan.
Maar het natuurlijk heel persoonlijk en je moet doen waar jij je goed bij voelt

 

Chloé had dit rond die leeftijd ook en als ik dan naar haar toeging om van alles te proberen werd het alleen maar erger
Ben het dus anders gaan doen en ging naar haar toe terwijl ik alle lichten uitliet, pakte haar op en ging zachtjes neurieen, ik ging de kamer niet uit, als ik merkte dat ze rustiger werd legde ik haar neer, muziekje aan en liep weg, dan ging ze lief weer slapen.
Bleek dat ik haar met die andere metode alleen maar wakkerder maakte en dat waardeerde ze niet

 

HIer ook een behoorlijke tijd geklooit johannal.
Alles geprobeerd; slaaplampje aan, slaaplampje uit..muziekje aan, muziekje niet aan, een cd aan dan, of toch niet.. Knuffels in bed, geen knuffels in bed.. Allerlei zalfjes/druppels/drankjes voor tandjes, hoest, krampjes, enz enz.. Gestopt met brood om te kijken of dat het was, andere hapjes geprobeerd die makkelijker verteerbaar waren.. Ga zo maar door.
Het hielp allemaal niet..
En toen in eens na 3 weken, was het gewoon plotseling over.
Ik ben venkelthee gaan geven en op de 1e dag dat ik het gaf, was het over.
Maar ja..voor hetzelfde geldt was het al gewoon over die dag. Je weet het niet..
het kan een fase zijn, verlatingsangst bijvoorbeeld.
Het werd hier ook elke keer erger als ik een stap achteruit naar de deur zette; dan was het weer huilen en krijsen
Soms zo overstuur dat hij niet te troosten was en ik zelf mee stond te huilen, gewoon radeloos omdat ik niet meer wist hoe ik hem getroost moest krijgen.
Als je er dan op zon moment ook nog alleen voor staat dan ben je helemaal gesloopt...

Je zou hem als hij echt ontroostbaar is ook een flesje kunnen geven snachts.. maar wat ik lees is dat hi jwel weer verder slaapt nadat hij zo overstuur is geraakt..

Ik weet 't niet,... maar waarschijnlijk heeft het gewoon even tijd nodig om door een fase heen te komen....

Sterkte meid! Ik weet hoe rot het is..

 

wat is er dan zo erg aan even een minuutje af te wachten?
doen wij ook hoor, even kijken of het doorzet en eigenlijk doet het dat nooit...
nee ik laat onze man nooit lang huilen, maar wacht wel altijd even om te kijken of het een paar snikjes zijn of dat hij echt gaat huilen... mijns inziens niets mis mee....

 

Uit je verhaal lees ik dat het je zoontje vooral in de late avond, begin van de nacht wakker word? heb je het idee dat hij echt helemaal wakker is? Sommige kindjes hebben namelijk ook last van nachtangst. Ze worden dan helemaal overstuur wakker en kunnen wel 20 tot 3o minuten aan 1 stuk door krijssen. mocht het nachtangst zijn dan weet je kindje er de volgende ochtend niets meer van en is het ook het beste om hem helemaal niet te gaan troosten of iets dergelijks want daar raken ze dan nog veel meer overstuur van. Meestal komt nachtangst pas voor bij kindjes vannaf ongeveer 2 jaar maar ik heb ook wel eens gehoord dat sommige kindjes er al rond het 1e jaar last van hebben.


Maar zoals ook al genoemd is kan het ook best een periode/fase zijn (verlatingsangs, tandjes etc.) Mijn zoontje heeft er nu ook al een paar manden last van. Heel erg vermoeiend. Wij laten hem nu dus af en toe een keertje logeren bij mn ouders of 1 van ons slaapt een keer ergens anders om even wat slaap te krijgen. Anders ga je er op den duur echt aan onderdoor.
Succes gewenst!
Hieronder even een klein stukje over nachtangst:
Nachtangst (Pavor Nocturnus) Soms heeft een kind een periode waarin het ’s nachts hevig in paniek lijkt en gilt, terwijl hij niet aanspreekbaar en wakker is als de ouders bij hem gaan kijken. Vaak wordt dan gedacht aan een nachtmerrie, maar meestal is er dan sprake van Pavor Nocturnus of Nachtangst. Het is goed om te onderscheid te maken tussen een nachtmerrie en nachtangst, omdat deze op een andere manier moeten worden aangepakt. Nachtangst komt bijna altijd een paar uur na het inslapen, meestal vroeg in de nacht, zo tussen 9 en 12 uur ’s avonds. Of het kind de ogen dicht heeft of juist wijd open met grote pupillen, het is niet wakker, hoewel het overstuur lijkt, huilt en soms ook praat. Soms komt er ook slaapwandelen voor .Als men het kind wakker maakt, kan het niet vertellen of het gedroomd heeft. Het heeft dan ook geen zin om vragen te stellen. Het kind is vaak moeilijk weer rustig te krijgen omdat het niet reageert op toespreken en troosten. Zachtjes praten, geen vragen stellen geen muziekdoosje, en geen licht aan werkt vaak het beste. Sommige kinderen willen wel aangeraakt worden, anderen slaan van zich af. Dit is niet bewust, ze zijn immers niet wakker. Het hoort bij de onrust van het lichaam. Nachtangst komt wat vaker voor bij koorts, in drukke perioden en bij spanningen, maar kan ook totaal onverwacht optreden. Tussen de leeftijd van 2 en 5 jaar komt nachtangst het meest voor, daarna groeit het kind er over heen. Hoewel de aanvallen er best heftig uit kunnen zien en wel 20 tot 30 minuten kunnen duren,, hoeft u hem er niet voor wakker te maken. Hij gaat na een tijdje vanzelf weer rustig liggen of laat zich weer neerleggen. Hij weet er de volgende ochtend echt niets meer van.

 

Klinkt als nacht angst. Mijn oudste heeft dit ook en wordt overstuur wakker en we kunnen hem niet troosten. Na 15 min is het over en gaat hij weer slapen. Je moet maar eens googelen. Hij heeft het sinds hij 5 maanden is en hebben er lang mee gelopen in het ziekenhuis omdat ze niet wisten wat het was. Als ze wat ouder zijn kunnen ze agressief worden tijdens zo'n aanval en kunnen gaan schoppen en slaan.

Ik weet in ieder geval wat je door maakt en het is niet leuk. Nacht angst komt trouwens aan het begin van de nacht voor hier ook meestal rond 10 à 11 uur