Misschien nog wel erg vroeg om me druk over te maken, maar eigenlijk doe ik dat al vanaf het begin van mijn zwangerschap. Ik zie gewoon zo tegen de bevalling op en raak al bijna in paniek als ik er aan denk. Alles wat met bevallen te maken heeft en op tv komt, zap ik weg, vandaag zat ik in het ziekenhuis met mijn zoontje en kwam er op een tv-scherm een stukje voorbij over de verloskamers en de informatieavond over bevallen en ik kreeg gewoon de rillingen en keek weg, want ik voelde weer de angst opkomen die ik vanaf het begin al voel. Heb 's nachts dromen over bevallen en alles er om heen. Bij mijn eerste 3 zwangerschappen zag ik er totaal niet tegenop en zag het juist als iets moois wat pijn zou doen, maar wel iets wat mijn man en ik samen zouden doen en dan ook de eerste uren met ons kleintje. Maar na de derde bevalling begon die angst al en zag ik enorm tegen mijn vierde bevalling op, maar dacht dat het nooit zo kon wezen als bij de derde bevalling, maar in het echt vond ik hem nog erger. Om 18.00 uur had ik nog 4 cm ontsluiting en kreeg ik een klein snufje weeenopwekers en om 18.25 lag onze dochter op mijn buik. Dit ging zo snel dat ik het niet kon behappen en ook totaal niet met de pijn om kon gaan. Ik was er daarna ook echt klaar mee en wilde nooit meer bevallen en wist dit ook zeker. Maar nu onverwachts zwanger van ons vijfde wondertje ( en na de eerste enorme schrik, zijn we o zo blij met ons mannetje op komst) en vanaf het moment dat ik het wist en we ook besloten hadden dat ook dot wondertje welkom is, kreeg ik dromen over bevallen en toen had ik het nog redelijk in de hand, maar mijn angst wordt steeds groter. Stom, want ik heb het 4 keer eerder gedaan en aan de ene kant vond ik het iets geweldigs, maar dat kan ik nu totaal niet inzien en overheerst de angst voor de pijn en het persen. We hebben al over pijnstilling nagedacht, maar dat is iets wat ik nooit gewild heb en nu ook niet achter sta. Ik wil geen risco's voor ons kindje en ik wil niet van de wereld zijn als ons kleintje geboren wordt en ook niet kotsmisselijk zijn, die bijwerkingen heb ik er ergens niet voor over. Ik weet echt niet wat ik met mijn gevoel aan moet en niemand in de omgeving die het echt begrijpt, want het is me toch 4 keer eerder gelukt. Wat zou ik dat stukje graag over willen slaan.
Ik kan je niet helpen maar ik heb toevallig een eigen blog waar gisteren iemand haar verhaal heeft ingestuurd die hetzelfde ervaarde. Misschien fijn om te lezen. Misschien ook niet en heb je er niks aan maar wilde het toch even laten weten: Persoonlijke verhalen #7
Jeetje meis, heftig hoor. Misschien is een haptonoom iets? Lijkt we wel iets om over te praten met iemand. Anrs sta je straks stijf van de stress en dat is ook niet goed. Succes in ieder geval en moedig dat je hier neerzet.
Ik snap je wel. Bij de eerste (n) ben je nog helemaal onbevangen en nu weet je dat het echt wel een vervelend gevoel is . Dus ik herken het ook wel... ben bij deze iig 'banger' dan bij MTS. Dat was trouwens al zo bij S. Maar toen de bevalling begon was dat gevoel weg en kwam mn zelfvertrouwen en vechtlust terug. Daar ga il nu maar weer vanuit. Een goede cursus kan je hier idd ook bij helpen. Yoga vind ik erg fijn. Succes
Is een doula misschien iets voor je? Met haar kun je je angsten bespreken en zij kan je ook bijstaan tijdens de bevalling, precies zoals jij het wilt. Ze weten veel technieken om tijdens de bevalling te kunnen blijven ontspannen en met de pijn om te gaan. Die technieken kun je vast met haar oefenen in de zwangerschap. Enne... geen weeënopwekkers meer??
Bedankt allemaal voor jullie reactie's lukkemie: geen weeenopwekkers is waarschijnlijk geen optie. Mijn baarmoeder is lui en doet niet helemaal wat hij moet doen. ik krijg geen goede weeen en met een klein snufje (stelt echt niets voor zeggen ze al in het ziekenhuis) komen ze wel op gang. Maar ik heb het 3 keer met weeenopwekkers gedaan en 1 keer zonder en degene zonder was de mooiste bevalling, als ik nu wist dat hij weer zo zou gaan zou die angst er niet zijn, maar helaas staat die van de laatste vers in mijn geheugen.
Mijn eerste bevalling was ondanks de vroeggeboorte een gemakkelijke bevalling maar had wel epidurale. Na paar uur arbeid en overgeven tijdens de arbeid vond het ziekenhuis het beste om een epidurale te plaatsen om mij en de baby minder te laten afzien. Bevalling was zalig! Paar keer persen en hij was er. 7 weken te vroeg maar 2 kg/41cm en perfect gezond! We hebben hem ook even bij ons mogen houden. Snel herstel na de bevalling. Ons tweede kindje/dochtertje kwam de bevalling maar traag op gang dus iets opwekkend gekregen..... hielp niet..... Rond zes cm braken ineens mijn vliezen en kwam ik terecht in een weeenstorm..... Gegild om een epidurale maar te laat..... Uiteindelijk is ze vrij snel geboren maar ik vond het toch traumatisch en mijn bevalling staat voor de deur (ik word dinsdag ingeleid). Deels omdat ik ook bang heb. Ik heb schrik dat als mijn water opeens breekt mijn prinsesje net zo snel wil komen als haar zusje. Omdat op de controle eergisteren mijn bmh toch al volledig verstreken is wil de gynaecoloog mij wel inleiden en ik heb al om een epidurale gevraagd. Ik hoop zo een beetje terug een rustige bevalling te hebben. Mss kan jij dit ook bespreken met je gynaecoloog?
ik herken je gevoel. mijn eerste was ik heel nuchter. ik dacht van je fiets vallen doet ook zeer en gaat ook weer over met een bevalling is het net zo. ik was de rustheid zelfe en maakte me er helemaal niet druk om. mijn rustige houding heeft me goed door de weeen geholpen. ik kon ze prima opvangen en het viel me allemaal redelijk mee. totdat de ontsluiting niet vorderde en ik een urenlange weeenstorm kreeg omdat de weeopwekkers veel te hoog stonden. uiteindelijk zat mn zoon vast in mn bekken en hebben ze hem er met veel geweld uit gekregen. resultaat.... baby zn linkerarm beschadigd door het klemzitten en maanden fysio om het goed te krijgen. moeder helemaal gekneusd van binnen heeft 4 weken nodig gehad voordat ik er weer een beetje was. daarna viel ik snachts van de trap en was het weer over. waarschijnlijk toen staartbonk gebroken. zoontje heeft tijdens de bevalling een infectie opgelopen dus moest de eerste week in het ziekenhuis blijven. 2e zat weer vast. weeen gingen heel vlot deden alleen veel meer pijn. uitdrijving ging goed ondanks dat ze vastzat konden ze dat snel oplossen. na die tijd begonnen de problemen. ons meisje dronk niet en sliep alleen maar. we izjn een keer anderhalf uur bezig geweest om haar wakker te krijgen voor voeding. we hadden haar in bad gedaan en alles maar ze bleef slapen. ons meisje kreeg niet voldoende voeding waardoor ze suf werd. de kraamevrzorgster en de vk vonden van niet. maar was wel zo. ik ben naar de huisats gegaan en ze bleek spruw te hebben. ze heeft 3 flesjes met spul gehad om het weg te krijgen. arme ding we moesten daardoor om de 2 uren voeden omdat ze anders niet voldoende kreeg. oh en ik had de hele zwanegrschap hoge bloeddruk. al met al bij beide genoeg meegemaakt. ik heb je de beknopte versie gegeven. door dit alles zie ik ook enorm op tegen deze bevalling. zou dit kindje weer vast komen te zitten? zijn we op tijd in het ziekenhuis voor een zak antibiotica?? nou ja en nog veel meer dingen. ik heb het een paar weken geleden aangekaart bij mijn verloskundige. en die was heel blij dat ik het zei. het laatste wat zij wil is dat je de rest van je zwangerschap je zorgen maakt om je bevalling. ze hebben overleg gehad en er is een afspraak gemaakt met de gyn om erover te praten aangezien ik daar moet bevallen. nu heeft dat gesprek niet heel veel opgeleverd maar dat heeft weer een andere oorzaak ( had opeens een hele hoge bloeddruk) vanaf 30-10 sta ik onder controle van de gyn. maar ben wel een stuk geruster nu. doordat ik weet dat ik in het ziekenhis ben op de juiste plek. mn vk heeft er alles aan gedaan om dat vervelende gevoel weg te halen dus ik zou het zeker bij haar aankaarten
Mijn eerste zoon heeft 3 dagen geduurd voor hij geboren was.. Maar een goede bevalling .. De 2e ben ik ingeleid 7 uur weeenstorm gehad, hij stond veels te hoog.. 8 cm ontsluiting en me zoon moest eruit .. Hartje ging achteruit.. Hij had het moeilijk .. Ineens veel mensen in de kamer .. Hij werd er zowat letterlijk uitgetrokken... Navelstreng om zijn nekje met een knoop.. Blauw was hij.. Wat een schrik.. Was dat.. Toen 3e bevalling weer ingeleid.. Na uren weeën te hebben kon ik persen weer de navelstreng om zijn nekje maar niet zo strak gelukkig maar ik raakte wel in paniek toen ik dat hoorde en schreeuwde ineens 'niet weer' tussen die 2 bevallingen had ik echt angst waardoor ik zelfs lichamelijk niet meer uit de voeten kon.. Helemaal toen ik mijn 3e niet meet voelde in me buik en dan nog de bevalling en weer ingeleid worden.. Wat een angst .. Toen me zoontje uiteindelijk op mijn buik werd gelegd zij van ik ga nooit meer bevallen .. Nu zwanger van de 4e en weeeeer die bevalling het kindje wil ik graag hoor maar oh wat wouw ik dat de ooievaar echt aan de deur kwam... En mij de baby zou komen brengen.. En dan nog de gezondheid mijn eerste mist zijn rechter handje en dat is vaak samen met nierafwijkingen en hartafwijkingen heb 6 weken moeten wachten of me kind wel gezond was.. Wat een hel.. Kraamperiode was geen sprake.. De 2e had hij geen zuurstof gebrek gehad bij de bevalling en in hoeverre ? Gelukkig niet.. Uiteindelijk zijn hun gewoon gezond verklaard gelukkig.. De 3e moest veel naar het ziekenhuis en opnames gehad.. AT AT veels te weinig .. Was veel ziek koorts i eens 42 graden.. Laatste half jaar geen last meer van gehad.. En nu dan de 4e uiteindelijk zijn me kindjes gezond maar wat een stress en gedoe en bezorgdheid.. Ik hoop zo dat deze bevalling en daarna goed gaat.. Alleen nu heb weer zorgen in de zwangerschap .. Heb 15 weken niks gevoeld geen kwaaltjes pijnlijke borsten .. En vraag me nu vaak af gaat het wel goed ? Bij de andere voelde ik me overduidelijk zwanger.. Moest zelfs medicatie vanwege de misselijkheid en nu niks... Groetjes En gewoon in je achterhoofd houden , het is voor onze wondertje.. Doe ik ook.. Al helpt het niet altijd ..
Ik lees dat je tegen pijnstilling bent en vraag mij juist daarom af of de remifentanyl infuuspomp iets voor jou zou zijn? Evt kun je in eerste instantie een lagere basisdosis afspreken (de helft of zo) en je kunt helemaal zelf beslissen of je jezelf wel of geen extra toediening geeft. En je kunt stoppen als het toch niet goed voelt. Dus je hebt het helemaal zelf in de hand. Plus het is minder risicovol dan een ruggenprik (of pethidine injectie). Mocht je de pijnstilling toch willen dan is een infuus zo gezet... in verhouding met ruggeprik een super kleine ingreep. Ik denk dat je puur doordat je het helemaal zelf in de hand hebt of je je wel of geen pijnstilling geeft, je veel minder angstig gaat zijn.
Je hebt zo'n lading negatieve gedachten gekregen bij het denken aan een bevalling dat het misschien fijn is om emdr therapie te gaan doen? Een psycholoog die daarvoor geleerd heeft haalt dan het gevoel en de associatie weg van dat woord door middel van praten, voelen zich en oogbewegingen. Je hebt immers voor de rest wel positieve ervaringen, alleen de afgelopen keer.
Wat naar dat je er zo tegenop ziet. Ik heb de indruk dat je het vooral heel erg vond dat je de laatste keer de controle kwijtraakte, of misschien lees ik dat omdat ik dat zelf vreselijk vond. De vraag is dan wat jou zou helpen de controle terug te krijgen. Een geboorteplan maakten? Yoga? In gesprek gaan met de gyn? In ieder geval heel goed dat je je angst serieus neemt. Sterkte!
Ik denk dat het inderdaad erom ging dat ik de controle over mijn lichaam kwijt was en niet wist ermee om te gaan en dan nu de angst dat ik de weeen weer niet op kan vangen, terwijl het met de andere 3 geen probleem was. Het persen is bij mijn nooit echt een probleem want met maximaal 6 keer persen zijn mijn kinderen geboren, de laatste is gewoon gelanceerd want na de eerste keer persen was ze er al bijna. Moet wel zeggen dat het zo en zo een spannende bevalling was, want onze dochter had mogelijk een afwijking en dat bleek inderdaad ook na de geboorte en misschien dat dat ook meespeelt. Ik zit wel over yoga of zoiets te denken, al heb ik nooit 1 of andere curcus gevolgd tijdens 1 van mijn zwangerschappen.