Ik open dit topic omdat ik misschien vanaf nu hier wat vaker steun zal zoeken en advies zal vragen. Ik heb sinds 3 weken mijn zus (19 jaar) hier in huis wonen, en we hebben vorige week besloten dat dat zo blijft totdat ze uitvliegt. Wanneer dat ook moge zijn. Mijn zus is 19 en heel laat gaan puberen. Met als gevolg dat ze er nog midden in zit. Over de reden van haar verblijf wil ik niet veel kwijt. Maar mijn moeder en zij gaan niet samen op dit moment. Nu ben ik met haar bezig om haar zelfstandig te krijgen op een rustig tempo wat bij haar past. Het eerste is al bereikt! Ze heeft eindelijk een bijbaantje (nooit gewerkt, wilde ze niet). Dat was een van de voorwaarden als ze hier woont. Verder ben ik samen met haar bezig planningen te maken en haar agenda te gebruiken. Ook proberen we haar verantwoordelijk om te leren gaan met haar eigen tijd en spullen. Als laatste gaan we aan de slag met de financiën. Ze zal moeten leren met geld om te gaan. Ook zit ze inmiddels in therapie om aan haar zelf te werken en sommige dingen een plekje te geven. We hebben dus heel bewust gekozen voor een puber in huis. Het is dan wel mijn zus, maar mijn hemel zo nu en dan kan ik wel even gillen hoor! Mijn god wat zijn pubers bijzondere mensen. Was zelf ook vreselijk, maar wel zelfstandig op m'n 17e (tenminste dat vond ik hahaha). Verder is ze heel lief en vreselijk grappig! Ik heb alle vertrouwen dat het goed gaat komen met haar. Maar het zal ongetwijfeld een lange weg worden. Willen jullie me af en toe bijstaan meiden? Kan denk ik soms wel even een uitlaatklep op m'n toetsenbord gebruiken...
Denk niet dat je veel aan mij zult hebben. Maar ik had ze niet in huis genomen. Ja voor heel even en daar van uit gelijk een eigen kamertje zoeken. Maar ondanks mijn mening heel veel sterkte er mee.
wat goed van jullie dat je je zusje onder je hoede neemt! heel lief! ze is idd wel laat met puberen zeg! maar denk niet dat ik je echt tips kan geven.. ligt eraan wat je ook dwars zit.. maar soms moet je elkaar gewoon even uit de weg gaan als ze in een bui zit... om er later even bij een kopje thee over te praten..je weet hoe je zelf was,en hoe je zusje nu is,leef je in haar situatie in,en laat haar dat ook bij jou doen,miss dat jullie dan wat meer begrip voor elkaar krijgen. maar vaak gebeurd dat pas als ze uit is gevlogen en zich bedenkt hoe goed jullie voor haar waren. veel succes !
Wat lief dat je je zusje in huis hebt genomen. Mijn tante heeft mij in huis genomen toen ik 18 was, moet zeggen dat ik een hele makkelijke puber was of in ieder geval de pubertijd al een tijdje voorbij was, maar ik ben haar hier nog steeds erg dankbaar voor. Heb een hele fijn tijd bij hun gehad, en ben blij dat zij mij op heeft gevangen in moeilijke tijden. Ik wil jullie veel succes wensen.
Wat ontzettend lief van je. Heel veel succes en sterkte, maar geniet er ook van, want pubers zijn ook leuk.
Hey meiden bedankt voor jullie reacties! Het gaat eigenlijk op het moment best goed. Ik ben best duidelijk tegen haar maar heb geen zin om constant te mopperen. Ben ook haar moeder niet natuurlijk. Ik heb haar vanaf het begin aangegeven dat ik haar geen geld leen/ voorschiet. Heel duidelijk uitgelegd dat ze het daar niet van leert en ik daarmee juist haar uitgavepatroon in stand houd. Eergisteren heeft ze het wel geprobeerd. Ze wilde geld voor sigaretten (die sponsor ik zowiezo niet, wij zijn gestopt). Heb m'n poot stijf gehouden en niet eens op een vervelende manier. Gewoon 1 x nee en daarna: Dit is de laatste nee, je weet heel goed waarom ik jou geen geld leen. En... wonder boven wonder geen chagrijn in huis! Ze snapte het direct en pakte het goed op! Aankomende woensdag heeft ze een gesprek bij haar aanstaande werkgever. Dit zal denk ik heel erg goed voor haar zijn. En hopelijk erg meewerken aan zelfstandig worden. Ook komt haar paard deze kant op (pensionstal). Het is haar alles en kan daar haar hart kwijt. Die moet dus in de buurt staan, dan is ze in ieder geval een stuk gelukkiger.. Wij moeten nu snel gaan verbouwen. Ze ligt met een matrasje op het kantoor. Op zich geen probleem voor tijdelijk maar wel voor langer termijn. De dakkapel is al ingemeten! Dit betekent een grote eigen kamer voor haar. Met eigen tv enzo. Een eigen stukje waar ze zich kan terugtrekken en wij haar naar toe kunnen sturen als we wat ruimte willen. Belangrijke ruimte dus! Wel is ze heel boos op onze moeder. Dat vind ik wel lastig soms.. Maar ik blijf wel stimuleren dat ze aan hun band werken. Hopelijk kan ze dit ook een beetje kwijt in haar therapie.
Dan is het maar goed dat ze bij mij woont ! Ik snap je reactie wel hoor. Maar als we haar nu op een kamertje drukken, gaat dat niet goed. Ze kan niet met geld omgaan (nooit geleerd), zit vreselijk met zichzelf in de de knoop, en kent totaal geen verantwoordelijkheid. Verwacht niet dat ze nog jaren bij ons zit hoor.. Als zegt ze zelf wel de hele tijd: Zo en nu blijf ik bij jullie wonen tot m'n 35e . Zei ze ook altijd tegen onze moeder. Raar kind hahahaha..