Ik begin een kleine peuterpuber in huis te krijgen. Zal even een lijstje maken van wat meneer doet, wat dus niet mag. *Op de tafel klimmen ( is op zich niet erg, maar ben als de dood dat hij valt) *Bijten uit drift. In mij, de tafel, kabels e.d. *Driftbuien als ik nee zeg, of als hij niet mag. Zelfs tot paars aan toe. Dit negeer ik dus ook. *Gooien met eten. vaak als hij geen trek meer heeft. Dan gaan vliegt het door de woonkamer heen. *Als hij niet mag 10 keer teruggaan, bij de 10nde keer weghalen uit dit zich in een driftbui. Om daarna weer terug te gaan Ik wil niet tevaak het woordje "Nee" gebruiken, maar hij is zo soms aan het donderen dat je het ongemerkt toch in de rondte strooit. Ook op een strengere, verheven toon. Hoe kan je dit soort gedrag ''corrigeren''? Ik heb namelijk soms geen idee hoe ik dit het beste aan kan pakken.
Ik denk dat negeren idd het best werkt. Dan merkt hij dat hij geen aandacht krijgt op die manier. Negatieve aandacht is ook aandacht, dus lijkt negeren mij het best. Je kunt hem complimentjes geven als hij lief aan het spelen is. En afleiden is ook vaak een sleutelwoord; kan me voorstellen dat dat niet altijd werkt maar misch wel met iets 'interessants', iets dat hij anders niet heeft, voor mijn part een kartonnen schoenendoos met wat onderzetters erin ofzo. Iets anders als anders trekt wel vaak de aandacht en zo heeft hij misch even minder oog voor dingen die hij niet mag doen.
Mja negeren werkt ook niet met alles, mijn dochter knijpt me bijvoorbeeld in mijn gezicht, dan zeg ik het twee keer dan dan zet ik der op de grond. Eten gooien word inderdaad genegeert. Wat ik hier wel merk in dat consequentie hier erg goed werkt! Blijven volhouden(erg vervelend ik weet het) Tis lastig he zo een dreumes soms, moet maar vaak aan de momenten denken dat ze lief bij je komen knuffelen enzo.. Succes!!
Nou ik merk vooral bij hem dat streng toespreken geen biet helpt. Hij kijkt me dan aan met zo´n blik alsof het tijd is dat ik me op moet laten nemen ofzo haha. Vooral het bijten en knijpen frustreert me nu. Als hij kwaad is pakt hij desnoods de tafel om in te bijten. Consequent zijn is denk ik het beste, maar ik ben eigenlijk best een doetje. Ik KAN ook gewoon niet lang kwaad op hem blijven. Ik bagatelliseer ook een hoop wat hij doet, onder het mom van ´´ontwikkeling´´. Maar goed, hij is verder een heerlijk mannetje hoor. Echt waar, als hij je s´ochtends wakker maakt met zijn kletsen dan is mijn dag helemaal goed.
Voor dit soort dingen heb ik mijn man Ik ben er heel slecht in. En schiet in de lach! Als het me wel lukt, dan is negeren en "boos" kijken de beste methode. Bijv gisteren! Kleine staat in de keuken bij de vaatwasser. Kijkt me ondeugend aan en drukt de aan/uit knopt in. De vaatwasser ging uit. Keek hem aan met een blik van " dat mag niet " en zei ook: dit mag jij niet doen. Niet aan de knopjes. Met boeven oogjes, fijn dicht geknepen, keek hij me opnieuw aan en het vingertje kwam te voorschijn. Richting de knop vd vaatwasser. En toen.... Barste ik in lachen uit *oeps*! Daar ging mn poging tot moment. Dus aan mij heb je weinig
Als hij niet wil eten, eten wegzetten en zelf verder eten. Heeft hij honger, dan gaat hij er niet mee gooien. Helaas voor de andere dingen niet echt tips, afleiden of juist positief benaderen als hij dingen doet die wel mogen?