Ik heb even het volgende verhaal....en dan mijn vraag. Mijn 1e dochtertje is 2 maanden te vroeg geboren,...en met een keizersnede gehaald.....Toen ik nog gehecht werd op de operatiekamer, is mijn man meegegaan met mijn dochtertje en de couveuse. Hij zou mijn ouders bellen, en zijn ouders...verder nog even niet. Toen ik eenmaal op de kamer lag belde ik gelijk mijn beste vriendin om te vertellen dat we een dochtertje hadden gekregen...maar helaas...toen kwam mijn woede, mijn moeder had haar al gebeld ! ja ja, het is echt waar. Dat was niet alles. Toen nog geen half uur later mijn ouders en schoonouders arriveerden, kwam gelijk iedereen naar het ziekenhuis die ze had gebeld. Ik lag in een kamer alleen...en binnen no-time was de hele kamer vol! de zuster schrok ervan, en zei gelijk: oh nee, dit is niet de bedoeling, dit is niet goed voor de moeder zo snel. Iedereen wilde naar mijn dochtertje kijken, terwijl ik haar zelf nog niet eens gezien had. Vond dat nog niet zo leuk, maar was natuurlijk wel reuze trots. Iedereen kwam terug, oh wat is ze schattig, ze konden alleen door het raam v.d. gang kijken, maar ik had haar niet eens gezien. (pas 7 uur 's avonds, terwijl ze al om 9.00 uur geboren was) Met mijn moeder komt binnenkort HET gesprek om nog eens flink uit te leggen dat ze echt te ver is gegaan met het overdreven oma gedoe, door iedereen te bellen gelijk...zeker mijn beste vriendin, dat doe je toch niet. Kan me er nog steeds zo kwaad over maken. Maar hou al netjes 3,5 jaar mijn mond. Nu mijn vraag...hoe moet dat straks met de 2e. Het wordt weer een (geplande) keizersnede. Maar is het raar als ik niet iedereen de 1e 3 dagen in het ziekenhuis (ga maar ff van 3 dagen uit) bij mijn bed wil hebben. Wil liever gewoon kraamvisite thuis hebben... Hoe pak ik dit aan. Als je iemand belt van: hoera we hebben een dochter of zoon, moet je dan gelijk zeggen: maar niet naar het ziekenhuis komen...ook zo raar toch? Wie helpt me mee, wil gewoon niet onbeleefd zijn als het zover is. Maar een gewone kraamtijd (als het kan natuurlijk) Ik hoor jullie graag (sorry voor mijn lange verhaal gr. annette
Hoi hoi, Ik zou het gewoon zeggen, dat het niet de bedoeling is dat zij naar het ziekenhuis komen. Dat er pas bezoek wordt ontvangen als jij en de kleine thuis thuis zijn.. Dan kan je er ook beter van genieten. Ik vind het niet zo vreemd als je zou zeggen dat je pas thuis bezoek ontvangt. En alvast tegen je ouders/schoonouder zeggen dat jullie zelf de mensen bellen is wel zo leuk als je het zelf kan vertellen. Succes ermee! Groetjessss
Hardop zeggen hoe jij het hebben wilt! Een ander kan dat niet ruiken. En het is jouw kraamtijd. Doe het zoals jij het wilt. Wij hebben mijn ouders vrij snel gebeld maar die hebben nog anderhalf uur autorijden voor de boeg voor ze bij ons zijn. Mn schoonouders een half uurtje en die hebben we dus later gebeld zodat de eerste uren echt voor onszelf waren.
He anette Allereerst zou ik dit zeker duidelijk aan je moeder uitleggen dat zij dus helemaal Niemand mag bellen en dat je dat zelf doet. Ten tweede zou ik degene die je gaat bellen (neem aan dat dat ouders, broers/ zussen en hele goede vriendenzijn) van tevoren al inlichten over dat je pas wilt dat ze langskomen als je thuis bent. Bij de overige familie kan je op het kaartje vermelden dat je graag pas weer kraamvisite ontvangt als je thuis bent, heeft een nicht van mij ook gedaan en dat was helemaal niet vreemd. Vaak kan je in het ziekenhuis ook doorgeven dat je geen bezoek wilt ontvangen als je daar geen zin in hebt. Heel veel suc6 ermee, groetjes Han
Ik vind het helemaal niet raar als je dat tegen mensen zegt. Het is toch jouw bevalling! Logisch dat je een paar dagen wilt reserveren voor jezelf, hallo mag je ook ff bijkomen en rustig wennen aan je nieuwe beeb? Je moet dit gewoon aangeven hoor, het is jouw feestje, dus jouw regels gelden! En idd aan je ouders aangeven dat je zelf de mensen op d ehoogte wilt brengen. Trouwens je kunt ook al ruim van te voren aangeven aan je vrienden dat je liever geen bezoek in het ziekenhuis ontvangt, dan weten ze dat alvast. Zo krijg je ook geen teleurstellingen.
Ik heb beide keren een ks gehad (savonds) en de 2de dag hebben we mn dochter, mn moeder en mn zus en zusje gezien... de rest van de dagen kwam alleen mn dochter natuurlijk 1x per dag mee. Verder al het bezoek thuis, zo ook mn schoonfamilie en andere bekenden. Als je zel belt met we hebben een ... dan vragne hun waarschijnlijk waneer ze langskomen en dan zeg je gewoon dat je het bezoek graag thuis ontvangt omdat je eerst wil bijkomen... niks vreemds aan. Verder zou ik wachten met bellen tot jij weer op verhaal bent gekomen en je ff een moment met zn drieën hebt gehad. Hier hebben we ong. 2u nadien gebeld. Eerst de tijd voor onszelf genomen, ff opgefrist, mn zoon voor het eerst aangelegd ed... toen pas de telefon gepakt. Ik heb toen eerst mn moeder gebeld (die is voor mij het belangrijkste op zon moment) en mn man heeft later de rest gebeld. Ik zou tegen je moeder verder duidelijk zeggen dat ze niemand mag bellen omdat je het zelf wil vertellen. Jullie kind, jullie feestje...
Hoi Annette, Met rillingen heb ik je verhaal gelezen! Onze dochter is ook twee maanden te vroeg geboren. Ik heb haar vanwege een natuurlijke bevalling wel even kunnen zien, waarna ze direct naar neonatologie vertrok met mijn man. Ik heb bijna een uur alleen in de verloskamer liggen wachten tot de verpleging me schoon kwam maken en uiteindelijk zag ik Mirthe "pas" twee en een half uur later! Wat moet het voor jou een eeuwigheid zijn geweest zeg! En dan die actie van je moeder! Ik begrijp dat ze een enthousiaste oma is, maar inderdaad, dergelijke zaken als bellen moet ze aan jullie overlaten (tenzij jullie aangeven of zij de rest wil bellen, dat hebben wij gedaan...). Mijn geluk was dat ik om 23.00 uur bevallen ben en om 13.00 uur de volgende dag zelf naar huis ben gegaan, waardoor er niemand naar het ziekenhuis kwam. Zo hebben we gelijk de eerste dag een schema kunnen maken wie wanneer met ons mee naar het ziekenhuis mocht en dan alleen ouders, broers en onze beste vriendinnen, meer niet. Er waren mensen die zich gepasseerd voelden en enkele ouders begrepen niet dat ze na een kwartiertje beter weer weg konden gaan, zodat mijn man en ik rustig even voor Mirthe konden zorgen... Op het geboortekaartje hebben we gezet dat we een feestje zouden geven zodra Mirthe thuis kwam (hebben we nooit gedaan, maar hiermee hielden we de vage bekenden die je wel een kaartje stuurt, maar niet gelijk de eerste weken wilt zien wel even op een afstandje) Zodra we wisten wanneer Mirthe naar huis mocht hebben we iedereen gemaild en gebeld. We hebben gezegd dat we eerst tijd voor ons drie wilden hebben en het zelf zouden aangeven als we toe waren aan bezoek. Dit even als mijn verhaal, bij jou ligt het misschien net even anders, je ligt maar drie dagen in het ziekenhuis.... Geef voordat je naar het ziekenhuis gaat aan dat jullie die drie dagen alleen met het gezin willen zijn, omdat een keizersnede best een zware impact kan zijn! Leg je ouders en schoonouders uit hoe of wat en dat zij best even langs mogen komen, maar (en dat geldt dan voor je moeder) dat jullie liever andere mensen zelf het grote nieuws vertellen en een afspraak met die mensen willen maken. Zeker door de drukte van de vorige keer! Het feit dat jij destijds je dochter uren niet hebt gezien en ieder ander wel, moet een behoorlijke dreun hebben gegeven, geef dat aan! Ik hoop op een voorspoedige bevalling, met een gezond kindje en een rustige achterban... En nogmaals, niet wachten tot je naar het ziekenhuis gaat, geef vooraf aan wat je zou willen met bezoek en bellen! Sorry voor het lange verhaal....
Voorkomen is beter dan genezen. Dus ik roep nu al heel hard rond (al weken) dat ik wil dat mensen even bellen als ze op kraamvisite komen (vind iedereen ook heel logisch), en dat ik waarschijnlijk ook af en toe een dagje niemand plan. Het komt ook op het kaartje hoor, maar dan weet iedereen het vast. En over een tijdje ga ik aan m'n vader vragen of ik ook 's nachts moet bellen als het zover is (ivm de ziekte van mijn moeder weet ik niet of hij het ziet zitten om haar s nachts uit bed te halen aan te kleden enzo om het een paar uur later weer te doen. Ik denk het wel, maar ik ga het toch vragen voor de zekerheid). En dan zeg ik er ook gelijk bij, dat ik m'n broer, m'n oma en goede vrienden zelf bel, de rest mag hij bellen. Als je dat van tevoren goed afspreekt en maar hard genoeg rond bazuint hoe je het wil, houden mensen daar echt rekening mee. Linda
jeetje meid, jouw verhaal was precies mijn angst bij mijn eerste dochter! Ik was er zo bang voor dat iedereen haar al had gezien en ik nog niet! Ik wist van te voren (was al 7 weken opgenomen in het zkh) dat mijn dochter met een keizersnede geboren zou worden. Ik heb van te voren aan mijn ouders verteld dat IK eerst mijn dochter wilde zien, en dat het mijn grootste angst was dat anderen mij zouden vertellen hoe mijn kindje eruit zag! dat begrepen ze heel erg goed. verder met mijn man afgesproken dat we pas onze ouders zouden bellen als IK het kindje al had gezien. Ik beviel om 22.00 savonds en om 01.00 uur snachts was ik pas bij mijn dochter. om half twee snachts hebben we onze ouders gebeld (die nog wakker waren, want ze wisten dat we de ok in gingen) en die zijn pas de volgende ochtend gekomen na 10.00 uur, zodat ik smorgens samen met mijn man naar mijn dochter kon en haar voor het eerst kon vasthouden. mijn ouders waren te vroeg , maar moesten van de zusters keurig op de gang wachten totdat ik ze binnenvroeg. echt heel fijN! meid, geef het aan! geef aan hoe je het wilt, en bespreek met je man dat jullie allebei NIET eerder iemand bellen voordat JIJ ook jullie kindje hebt gezien en terug bent op je eigen kamer. mijn broer en mijn beste vriendin zijn in het zkh op bezoek geweest. de een smiddags en de ander savonds. en meer mensen niet, want we hebben het geboortekaartje pas na 3 dagen verstuurd. En mijn moeder mocht iedereen verder bellen, (want had mijn vriendin zelf toch al gebeld) maar kon gelijk vertellen dat we geen bezoek wilden in het zkh. we zijn overstelpd met kaarten, en toen mijn dochter thuiskwam (na 1 maand pas) hebben we op onze beebiesite (die we voor haar hadden gemaakt) aangegeven dat we een week lang onze deur op slot deden, om ons kindje te leren kennen. daarna zijn mensen nog heel verspreid langsgekomen (af en toe in het weekend, heeeeeel soms tussendoor). Kortom, het was zo geweldig en perfect voor ons! misschien ook een idee voor jou? het is jullie tijd! punt uit! en wie daar ook maar iets van vind, die heeft gewoon vette pech. mag je aub eerst zelf je kindje zien zeg! het kan echt anders hoor meid! sterkte met afspraken maken met je familie! enneh.... een fijne kraamtijd toegewenst meid! liefs Marij
ik zou helemaal niemand bellen. lekker met mijn man en kind genieten van de eerste dag. tweede dag ouders bellen en nadrukkelijk doorgeven dat je moet bijkomen van de bevalling en dat je hun thuis wel opwacht of zo. en dat ze het nieuws NIET door moeten vertellen.
Zal je niet vervelen met mijn verhaal maar kan je vertellen dat ik je angst deel. Mijn remedie..de 'boosdoeners' in dit geval niet bellen. Niet wanneer de bevalling begint en ook niet wanneer je pas bevallen bent. Eerst maar eens lekker je kindje bewonderen.. Die eerste momenten zijn zo speciaal en dat mag niemand van je/jullie afpakken! Succes gewenst in het gesprek met je moeder, zal niet makkelijk voor je zijn.
Lieve allemaal, Superbedankt voor jullie lieve adviezen en verhalen. Sommige zeggen: ik zal je niet vervelen met mijn verhaal, maar vind die verschillende verhalen juist heeeerlijk. judy77-han en 00marij hadden hele goede tips, weet ff niet meer wat van wie was, maar ik kan er zeker wat mee. Dit keer is natuurlijk iets minder nieuw als de 1e, dan sta je ineens voor dat dillema waar ik helemaal nooit eerder over had nagedacht....nu dus wel. Sommige ooms-tantes spreek ik natuurlijk ook niet vaak, soms maar 1 keer in de 6 maanden. En vond het natuuuurlijk heel lief dat ze gelijk kwamen, maar wil het zoals ik al zei dit keer echt anders. Zal nog even met mijn man bespreken (zover je dat kan plannen) hoe we het zouden willen. En dan natuurlijk het gesprekje met mij moeder, komt wel goed. Ik heb bij mijn dochtertje wel 9 dagen in het ziekenhuis gelegen (anders als de gehoopte 3 dagen bij een keizersnede) en ze was 1 maand later pas thuis. Zo lang hoef ik (als het weer zo is) natuurlijk ook niet te wachten met visite. Maar ja, mensen mogen toch niet bij de couveuse ruimte naar binnen , dus verzin daar wel wat op. Jeetje, wat een hoop gedenk. Ga er nog ff flink op los brainstormen, maar super bedankt allemaal. Voel me iets minder schuldig over mijn gedachtes, en weet nu dat het dus helemaal niet raar is als je sommige dingen gewoon zegt of aangeeft. annette
Idd helemaal niet raar. Snap trouwens ook niet dat gelijk iedereen naar het ziekenhuis komt, ze kunnen toch zelf ook even nadenken dat ze op dat moment misschien niet zo gewenst zijn? En zowieso een gesprek met je moeder voeren. Tsjee, gelukkig voelt mijn moeder dat uit zichzelf wel aan maar moeilijk voor jou zeg! Gewoon hardop zeggen hoe JIJ en JE MAN het willen, het is jullie tijd, je moet aan jezelf denken!
Wij hebben ze van te voren verteld dat we wel bellen als de kleine geboren was, maar dat ze niet direct in de auto moesten springen om langs te komen. Eerst wilden we zelf genieten van de kleine. Nu is hij 's nachts geboren in het ziekenhuis dus konden ze ook niet direct komen. Toen mijn man mij 's ochtends kwam halen uit het ziekenhuis hebben we ze gebeld en voor later die dag een afspraak gemaakt om langs te komen, zodat we zelf eerst in alle rust thuis konden komen. Toen we ze dit melden stonden ze niet te juichen en kregen we wel "leuk bedoelde grapjes/opmerkingen"die mij dan weer verkeerd vielen, maar alles is goed gekomen toen ze de kleine zagen. Bij een evt. volgende doen we het weer zo. Eerst zelf genieten en dan anderen. Je hebt 9 maanden de kleine bij je gehad, dus wil je hem eerst zelf van top tot teen bekijken!
Eerst een moment voor jezelf (+partner/kinderen) met de kleine. De rest van de wereld kan nog de rest van de kleine's leven van hem of haar genieten!