Vroeger wilde ik graag twee kinderen, maar toen onze oudste geboren was twijfelde ik een tijdje om het ‘gewoon’ bij 1 te laten. Uiteindelijk zo blij dat ik mijn hart gevolgd heb, ik heb twee geweldige zoons
Ik had nooit een aantal in mijn hoofd. We hebben 2 gezonde dochters, maar wel na veel ellende. In mijn hart is ruimte voor een 3e, maar hoe hakken we die knoop door om er wel of niet voor te gaan? Dat is voor ons op dit moment een serieus vraagstuk. En eigenlijk komen we er niet uit. Dus hoop dat 2021 ons dat inzicht mag brengen
Zo heeft ieder haar eigen verhaal lees ik boven mij. Ik droomde als meisje van 2 kinderen. Toen we 2 kids hadden gekregen dicht op elkaar was dat prima de eerste (tropen)jaren. Toch bleef het kriebelen voor een derde. En toen zijn we ervoor gegaan , en Zo gelukkig met onze jongste in ons gezin
Ik heb nooit een aantal gehad, wist alleen dat ik graag kinderen wilde. Gewoon per keer bekeken en na de 3e was het compleet
Ik had eerst 3 als wens, toen kwam mijn oudste en vond ik 1 wel genoeg Toen zij 1,5 was ging het toch weer kriebelen en kwam de wens voor de tweede. Een jaar later werd zij geboren en had ik dírect de wens voor een derde. Maar dat is echt een emotionele wens, rationeel is het goed zo met twee. Na twee heftige zwangerschappen en de nasleep van de bevallingen (kort gezegd 2x bijna dood geweest door verschillende redenen) is een derde gewoon onverstandig. De wens zal nooit verdwijnen, en eerlijk gezegd denk ik dat ik met 3 kindjes ook altijd zou dromen over een 4de. Of een 5de, of 6de etc... Maar twee is het en zal het blijven
Ik wou vroeger een heel elftal... ben ik daar even op terug gekomen zeg haha. Voor nu is één prima. We zien wel of dat gevoel veranderd en of het lukt in de toekomst maar voor nu zeg ik één is zat haha.
Voordat we kinderen hadden, wilde ik er 2 of 3. Nadat de oudste geboren was, wilde ik echt geen 2e Maar toen hij een jaar of 7 was begon het toch te kriebelen voor de 2e We voelen ons compleet, maar er is altijd ruimte en liefde voor een 3e
Ik had toen ik jonger was helemaal niks met kinderen. Het ging pas spelen toen ik een vaste relatie kreeg en toen hebben we nog best een tijd gewacht. Na de eerste al snel de wens voor een tweede en toen bleef het nog wel knagen dat een derde me ook wel erg leuk leek maar mijn man zag dat niet zitten en ik vond het ook wel prima. Ik vond het best druk met een klein lft verschil maar toen zoveel jaren laten raakte ik onverwacht zwanger en werd onze dochter geboren. We hebben nog even een vierde overwogen maar ik vond het mooi geweest en nooit spijt gehad van die beslissing. Het is goed zo.
Ik had altijd een wens voor 4 kinderen, maar absoluut geen tweeling, dat vond ik altijd wel een dingetje.. En hoopte ook dat het me nooit zou overkomen... Nu 4 kinderen waarvan ook een tweeling! ❤️ (trouwens mega fantastisch)
Ik wilde er altijd wel 4! En mijn man ook. Maar mijn gezondheid en daardoor onze financiën laten dat absoluut niet toe. Dus nu 2 meiden en daar heel blij mee.
Ik vond gezinnen van vier altijd fascinerend maar dacht dat hrt teveel voor me zou zijn. Nu blijkt het me heel goed af tegaan en verwachten we in april onze vierde. Ik denk stiekem wel eens aan een vijfde maar ben wel al 40, man zegt absoluut niet en heel eerlijk komt het ook wel deels doordat ik ijn dochter een zusje gun en we nu dadelijk drie jongens heben3
Vroeger wilde ik er graag drie. Mijn ex vond twee maximaal en eigenlijk vond ik dat toen ook helemaal prima en dacht ik dat het zo compleet was. Maar die relatie liep spaak en ik kwam mijn huidige vriend tegen die een hele grote kinderwens had. Met hem wilde ik heel graag toch dat derde kindje en dat gebeurde ook. Ik zou met hem heel graag een vierde / tweede kindje willen, ook zodat mijn jongste wat meer opgroeit met een broertje of zusje. Maar verstandig is het niet. Gezien onze leeftijd, gezien het feit dat we dan echt ons leuke huisje in de stad moeten inruilen voor iets ruimers en vooral gezien het feit dat ik twee keer een enorm zware postnatale depressie doorgemaakt heb. Dus rationeel gezien is dit het: toch drie kindjes, enorm geluk
Ik had nooit een echte kinderwens. Maar heb er toch 2 mogen krijgen. Helaas is de papa buiten beeld, mijn oudste heeft een pittige vorm van autisme en het is soms retezwaar. Maar ook het meest fantastische wat ik ooit heb mee mogen maken !♡
De droom was 3. Maar nu met 2 zoontjes is het goed. Mijn lijf is er niet voor gemaakt en word sterk afgeraden door de artsen.
Wij wilden graag kinderen, nooit echt over getwijfeld. Dus minstens twee als het allemaal voorspoedig zou gaan, en daarna zouden we wel verder zien Toen we er eenmaal twee hadden, wilden we ook nog graag een derde. Die jongedame is nu alweer een kleuter, en ik vermoed dat het hier bij blijft. Mijn lichaam is niet goed in zwanger zijn, en al helemaal niet in bevallen. De laatste keizersnee heeft wat restschade opgeleverd en dat maakt een nieuwe zwangerschap niet per se raadzaam... Ergens had ik nog wel meer kinderen gewild, maar het is zo eigenlijk ook wel druk genoeg dus misschien is het ook wel "makkelijk" dat mijn lijf die keuze eigenlijk al gemaakt heeft voor ons. Wat ik wel een beetje lastig vind, is dat wij in beide families en bij al onze vrienden "met afstand" de eersten waren die kinderen kregen. Voor broers en zussen begint die fase nu pas, dus er komen waarschijnlijk nog best wat baby's bij in onze omgeving. Super leuk, maar soms ook wel een beetje confronterend...
Nooit een aantal in m'n hoofd gehad wel van kleins af aan geweten moeder te willen worden. Was vroeger een mega poppen moeder. Na m'n mk ben ik super blij dat ik nog moeder heb mogen worden van 2 knapperds van zoons. Het is goed zo al is er in m'n hart plaats voor nog 20 kindjes. Haha wel benieuwd als ik nog meer kids zou krijgen op hoe zij eruit zouden zien maar om daarvoor nou nog meer kids te krijgen gaat iets tever.
Vier kinderen, waarvan we er 2 niet zullen zien opgroeien. Ik had van te voren geen voorkeur voor aantal, maar als mijn zwangerschappen niet high risk waren en ik niet zoveel verdriet had moeten doorstaan, was het aantal misschien wel anders geworden, nu is het goed.
Vroeger wilde ik er altijd 2 of 3. Ik ben inmiddels getrouwd met een vrouw en het traject om samen een kindje te krijgen is ingewikkeld en duurt lang.. we zijn morgen al 4 jaar bezig (toen gingen we naar de huisarts voor een verwijzing). Inmiddels dus nog niet zwanger en ben ik op een punt gekomen dat ik al euforisch blij ben als er überhaupt eentje bij ons komt.