Vroeger wilde ik er altijd twee, laatste jaren lijkt 3 me ook wel heel leuk. Maar eerst eens één kindje zien te krijgen en dan zien we wel verder .
Altijd wens voor 2. Vriend moest eerst wennen maar wilde graag een 2e. Ben zo blij dat het goed is gekomen met onze jongste. Ik durf een zwangerschap niet meer aan, kans op het herhaling is is erg groot en ik zou geen moment meer rustig zijn. Ben daarom ook blij dat onze wens in vervulling is gegaan.
Ik wilde er altijd wel 4 of 5 en dan vlot op elkaar. Daar ben ik een beetje van teruggekomen.... Wij hebben nu één dochtertje van anderhalf en gaan voor de tweede. Een leeftijdsverschil van twee tot drie jaar lijkt mij ideaal. Mijn vriend is er vrij stellig in dat hij twee kinderen wil. Bij mij is de optie voor een derde nog open, dat wil ik pas beslissen als nummer twee er is. Uiteraard moet je het er beide over eens zijn en daarbij natuurlijk het geluk dat het je is gegeven.
Wat een leuk topic! Ik wilde altijd 4 kinderen, vriendlief 3 of 4. Na mijn dochtertje kwam ik daar op terug, ik vond het toch wel heel zwaar. Toen besloten voor een tweede te gaan en nu verwachten we dus een tweeling Ik weet niet goed of dit de laatste zijn of niet. Ik ben pas 23, wat ik wel weet is dat als er nog een kindje komt dit pas over een aantal jaar zal zijn. Maar ik voel me al heel gezegend zo.Eerst maar eens deze twee gezond op de wereld zetten!
Ik zei vroeger: 2. Ik was zelf enig kind, ik miste een broer/zus. Mijn wens was zodra ik klaar met studeren was beginnen. Het liefst zou ik als de oudste 1 was doorgaan voor kind 2. En dan basta, klaar. Maarrr.... toen werd ik op mn 18e zwanger, van een tweeling. Veeeeel complicaties, zh in, zh uit. Heb vanaf 24 weken vaker in het zh dan thuis geslapen tot de spoedkzs met 37.5 weken. Heel bijzonder, maar druk. Dysmatuur en sondevoeding. Geen roze wolk, relaxte babytijd. Nee tot 6 maanden om de 3 uur je nest uit, een uur slapen en ze werden weer 1 voor 1 wakker. Ik houd zielsviel van mijn dochtertjes, maar ik wilde ook zo graag eens die roze wolk meemaken. Genieten van je zwangerschap, lekker thuis met 1 kindje dat je alle aandacht kan geven ipv gelijk na de fles weg moet leggen omdat de ander al 10 minuten of meer huilt. Gewoon ook een keer meemaken om echt te genieten. Na een heel goed gesprek is de mirena er 9 maanden voor onze meiden hun 4e verjaardag uitgehaald. En tadaaaaa twee weken later was er een derde kindje onderweg. Wat een heerlijke zwangerschap. Normaal bevallen, kindje een prima start. En wat geniet ik van hem, volop. Ik zit al zowat een half jaar op een giga roze wolk die te dik is om er af te kunnen donderen. Ik geloof best dat mijn eierstokken nog weer eens kunnen gaan rommelen, maar nee, wij zijn nu klaar. 3 prachtige, lieve, gezonde kindjes, ons geluk is compleet.
Wij 'kiezen' voor 1 kind. Een tweede zwangerschap zou emotioneel en lichamelijk (door HG) te zwaar zijn. Bovendien zou het maar zeer de vraag zijn of het tot een zwangerschap zou komen, de eerste heeft 6 jaar geduurd namelijk. Verder voelt het ook wel klaar voor ons, het is goed zo.
Ik denk niet dat ze het zou weigeren ofzo, maar ze was er meer verbaasd over. Dat de wens misschien toch ooit nog komt... Maar ook al zou ik dolgraag nog een kindje willen, als het medisch gezien heel onverantwoord is dan ga ik me daar echt niet aan wagen. Nu heb ik al vaak zo'n buikpijn, laat staan een derde operatie. Ga niet mijn leven en dat van mijn huidige kinderen verpesten omdat ik per se nog een kindje erbij wil. En als je daar toch zo zeker van bent, tsja dan wil ik liever dit dan dat ik jaren aan de hormonen zit.