Toen ik klein was heb ik gelijk gezegd ik wil 3 kindjes. Ondertussen ben ik net 27 en heb ik 3 kindjes. Ik ben gruwelijk dankbaar dat mijn wens is uit gekomen
Ik wil het liefst zoveel (gezonde) kindjes als we financieel, fysiek en psychisch zouden kunnen verzorgen. Mijn vriend trekt een lijn bij 3; maximaal 4 Maaarrrrr, we wachten nog wel even totdat ik mijn studie heb afgerond! We hebben het er vaak over (vanochtend nog). Hij zou het liefst nu al de tweede willen en ik ook, echter is het op dit moment financieel nog niet haalbaar en is het huis ook nog eens te klein.
Wij hebben nu 2 kindjes. Mijn vriend vind dit genoeg. Ik zou er nog wel graag 1 of misschien 2 bij willen over een aantal jaar, als ik mijn studie heb afgerond en dat we het financieel wat minder zwaar hebben. Op dit moment zouden we ook echt geen 3e financieel kunnen ondersteunen. Dat is voor mij ook reden genoeg om er nu niet serieus met mijn vriend over te praten. Daarnaast wil ik eerst van onze 2 kleintjes genieten (1,5 jaar en 3 maanden) en over een jaar of 8 ofzo kunnen we nog wel zien. Ik ben nog jong genoeg (21) dus tijd zat wat dat betreft. Hopelijk bedenkt mijn vriend zich in die tijd nog, en anders zal ik serieus met hem erover gaan praten. Zo'n beslissing neem je nou eenmaal niet in je eentje. Dat zou ik ook niet willen, hoor
Nummer 2 is onderweg en daar blijft het bij. Deze zw.schap heb ik last van zw.diabetes en wordt daardoor ook ingeleid, m.a.w. niet het meest ideale scenario voor nummer 2 helaas. Om te voorkomen dat ik bij een evt. nummer 3 hetzelfde zou hebben (risico is groter dan voor iemand die nooit zw.db. had om het weer te hebben), gaat die er niet meer komen. Eigenlijk hadden we ook al tevoren gezegd 2, maar ergens denk ik dat we wel graag ook een dochtertje gehad hadden (nu 2 zoontjes), mijn wederhelft zei voordat we wisten dat ook dit een zoontje wordt, dat het nu een dochtertje mocht zijn, en zijn ma wil nog steeds een kleindochter (maar niet bij ons dus, zijn broer moet daar dan maar voor zorgen). Ik ben wel blij met een broertje voor ons zoontje, kunnen ze samen spelen als nummer 2 wat groter is, ik kan bijna alle kleding recycleren en medisch gezien heeft een zoon minder kans om schildklierproblemen te erven dus nog een voordeel. En, ik hou zelf niet van roze, dus daar zijn we ook van gespaard.
Hier beide de wens voor 1 kindje en dat hebben we gekregen. Vroeger wilde ik nooit kinderen, ook een beetje uit zelf bescherming. Ik had zware epilepsie en ging zo vaak out dat ik mezelf nooit in de moeder rol durfde te zien. Toen ik wat jaartjes later geen aanvallen meer had was de keus om zwanger te willen worden ook best zwaar (kans op aanvallen die terug komen tijden een zwangerschap ik er). Gelukkig toch er voor gegaan en nu de gelukkigste en aanval vrije moeder die er bestaat! Ik ben blij met mijn geweldige zoon en zie verder niet gebeuren dat er nog een 2de gaat komen. Niet bewust in ieder geval, en daarnaast heeft mijn man altijd gezegd dat hij 1 kind genoeg vind.
Ik zelf heb 3 kindjes en de 4de is onderweg. Vroeger wilde ik nooit kinderen. Maar tegenwoordig vind ik een groot gezin echt zoooo gezellig! Maar het blijft bij 4 hoor. Na deze zwangerschap ben ik toch anders gaan denken. Het is goed zo.
2 kinderen Maar ik had er wel 4 gewild. Mijn man wil niet en ondertussen ben ik ook alweer 35. Waarschijnlijk blijft het hierbij
Wij hebben beiden de wens voor 2. Mijn lichaam vindt zwanger zijn niet leuk en het is een te groot risico. Daarnaast hebben we straks alle soorten
Weer hebben er 3 maar diep van binnen heb ik er altijd 4 gewenst. We weten nu 2 jaar dat mijn ADHD heeft een voor hem zijn 3 kinderen soms best lastig. Met 2 kinderen had hij nog overzicht, nu met 3 is hij dat een beetje kwijt. Door zijn ADHD komt er naast mijn werk ook thuis veel op mijn schouders neer. Financieel gezien zou het wel kunnen maar het is goed zo. De wens is et altijd gebleven maar nu de jongste 5 is kan ik het beter loslaten. Het leven wordt weer makkelijker nu ze zelfstandiger worden. Tussen al onze kinderen zit 3 jaar, gevoelsmatig zou er te veel verschil tussen de jongste en een baby zitten. Nu onze oudste volgens haar naar de middelbare school gaat helemaal.
ik heb 2 kindjes, had er graag 3 gewild, maar nu alleenstaand, dus zeer waarschijnlijk blijft het bij 2. Nog even doorzetten tot de overgang en dan ben ik hopelijk van de kriebels af
Wij hebben er 5. Toen we gingen trouwen hoopten we allebei dat we snel een kindje zouden krijgen. Voor we 't wisten hadden we er 3, in 3,5 jaar tijd Daarna was ik er wel even 'klaar' mee want het was een behoorlijke tropentijd met 3 kleintjes. Na 4 jaar kwam onze 4e en omdat die toch wel erg alleen was met 3 groten boven zich, kregen we ook nog een 5e. Af en toe is het best pittig, maar 't is ook enorm leuk! De reacties die we krijgen van de buitenwereld zijn niet altijd even prettig. Op een gegeven moment heb ik wel eens gevraagd: 'waar maak je je druk om, jij hoeft ze toch niet groot te brengen...?' Of er ooit nog een 6e bij komt? Ik denk het niet, maar je weet maar nooit
Een groot gezin met 3 of 4 kindjes leek me altijd wel leuk. Helaas loopt het leven soms anders. Was vrij laat aan de man. Dus ook vrij laat aan kinderen begonnen. Toen wilde het ook nog eens niet lukken. Dus medische molen in. Uiteindelijk twee zoontjes mogen krijgen waar wij zeer dankbaar voor zijn. Wij zijn er eigenlijk wel zeker van dat dit goed is zo. Er zullen geen kindjes meer bijkomen. De redenen zijn: - wij worden niet gemakkelijk zwanger - financieel gezien kunnen wij meer kinderen niet aan - wij vinden ons te oud worden (ik word binnenkort 39 jaar) - de fijne motoriek van mijn vriend is na een operatie aan een hersentumor twee jaar geleden erg slecht geworden. En verder heeft hij er nog wat dingetjes aan over gehouden, waardoor hij zijn handen eigenlijk vol genoeg heeft aan twee kinderen. Diep in mijn hart zou ik nog wel een derde willen. Maar die zal er dus nooit komen. Het is goed zo!
We hebben 2 kinderen en ik denk ook dat dat zo gaat blijven.ik wilder altijd heel graag 3 kindjes als het ons gegund was, maar mijn man is altijd heel stellig geweest en wilde het er bij 2 houden. Besloten om het er nog maar eens over te hebben als ons zoontje een jaar of 3 is..... Moet heel eerlijk bekennen dat de grote wens voor een 3e steeds minder wordt. Ik vind het toch wel erg fijn om niet meer zo met luiers, voedingen, kinderwagens, etc. te slepen Mijn man maakt lange dagen en trekt de slapeloze nachten ook echt niet, dus een baby zou weer voor het grootste gedeelte op mijn schouders terecht komen en met een peuter en kleuter in huis lijkt me dat best wel pittig..... Maar zeg nooit, nooit!
Hier blijft het bij de tweeling die er nu aan komt. Dat we hun al mogen verwachten is al meer als we hadden durven dromen!
Nu 1 zoontje, in verwachting van een meisje. Ik wil in totaal 3 kinderen, vriend staat hier nog niet helemaal achter. En als hij besluit het bij 2 te houden zal ik dat moeilijk vinden maar respecteren. Waarom 3 kinderen? Omdat ik kinderen hebben het mooiste vindt wat er is ongelimiteerd van iemand houden heb ik ontdekt. Auto is op zich groot genoeg maar voordat er een derde komt wil ik wel een vaste woning hebben (op dit moment leegstandswet.) Ook wil ik dat beide kinderen bijna of op de basisschool zitten ivm de rust
Ik heb altijd gezegd dat, als het me gegund is, ik 4 kinderen wil. M'n man geeft aan dat 2 toch ook een mooi aantal is, maar eerlijk gezegd vind ik dat echt te weinig, 3 is het minimum voor mij, maar we moeten het natuurlijk wel samen eens worden. Maar ja eerst maar eens zien hoe het gaat als de eersteer straks is Reden dat ik op 3 of 4 hoop is omdat ik zelf uit een gezin van 2 kom, maar niet echt close was/ben met m'n broer. In m'n omgeving zag ik veel grotere gezinnen en dat vond ik altijd heel gezellig. Onze kinderen hebben straks al niet veel familie, dus zou ik het mooi vinden als ze in elk geval elkaar hebben.