We hebben hier twee jongens. Ik zou graag nog een derde Willen. Man absolute niet. Telkens als ik ongesteld ben laat hij het weer weten. Soms pijnlijk maar het is niet anders. Mijn liefde voor me man in groter dan een derde kind
Wij hebben er nu twee. Ik heb er altijd graag drie gewild. Maar nu het zover is, zie ik er vanaf. Kinderen kosten geld, heel veel geld, zeker als ze groter worden. Vakanties worden dan nog duurder, wat als ik ze allemaal de kans wil geven om te studeren, de auto. We hebben het nu heel erg goed en fijn, en dat is prima (alleen verlang ik een paar dagen per maand naar een lief klein nieuw mensje)
Hier blijft het bij een kindje. De belangrijkste reden is omdat ik het medisch gezien niet kan. De risico's zijn te groot. Ik ben na ruim twee jaar sinds kort de oude ik. Daarnaast is het financieel nu goed te doen. Het is een makkelijk kind dat meteen doorsliep, weinig huilde, lief. En ik ben blij dat we langzaam uit de luiers raken en dat ze zelfstandiger word. Ik ben er gewoon klaar mee. Geniet enorm maar hoe groter ze word hoe leuker.
Wij hebben twee meiden en het is goed zo. Jongste is 2,5 en ik vind het heerlijk dat zij nu lekker zelfstandig wordt. Ik zou ook niet veel jaren leeftijdsverschil tussen de tweede en de derde willen hebben dus de verwachting is ook niet dat er over een paar jaar nog één komt. Financieel gaat het ook goed zo, het is goed te combineren met ons werk... het plaatje is gewoon compleet. Ik kom zelf uit een gezin van drie en gaan goed met elkaar om maar zijn niet heel hecht. Mijn man komt uit een gezin van vier maar eigenlijk gaat niemand daar heel hecht met elkaar om en twee hebben er zelfs geen contact met elkaar. Die ervaring zorgt ervoor dat het voor mijn geen argument is om meer kinderen te willen omdat dat voor de kinderen zo leuk zou zijn. Dat kun je toch niet voorspellen. Voor ons is het goed zo, dat is het belangrijkste.
Nu bijna 9 kinderen. Wij zouden graag nog 3/4 erbij krijgen. Waarom? Gewoon een gevoel, verlangen. Omdat we het leuk vinden en aan kunnen.
Sorry voor het off-topic gaan, maar wauw, negen kinderen?! Hoe doen jullie een uitstapje/vakantie? Qua vervoer etc.. Wel heel leuk, maar lijkt me zo druk!
Wow! Dan hebben jullie het financieel wel goed, dat jullie nog zoveel kinderen erbij willen of niet? Hier blijft het bij 2 kinderen. financieel kan het niet, en ons huis te klein. Bovendien wilde ik altijd 2 kinderen, en hebben we ook genoeg moeten doorstaan vóór we zwanger werden, zowel voor de 1e en 2e. Onze 2e is dmv IUI gekomen.
Hier blijft het uiteindelijk op twee als deze geboren is. Het liefst zou ik ook 4-5 zien maar ik denk niet dat ik dat emotioneel aan zou kunnen.. Stel ik sta over vijf jaar steviger in mijn schoenen - wie weet
Ik ben mama van 5 kindjes. 4 kinderen uit een vorige relatie (van zelfde partner) en 1 uit huidige relatie.
Ik wilde er graag 3 en die heb ik ....helaas zijn er twee overleden maar evengoed mijn kinderen en nu in verwachting van nummer 4 ( voor de buitenwereld 2
Dochtertje* na 22 wk zwangerschap maar ze telt gewoon mee en nu een zoon. Als het 10 jaar eerder was dan zou ik geen moment twijfelen voor nog een kindje ondanks alles. Helaas kun je niks plannen dat hebben we wel meegemaakt. Ben nu 37 zit ik met dilemma wel of niet gezien leeftijd en moeilijke laatste zwangerschap.
Wij hebben twee prachtige, gezonde kindjes en daar blijft het ook bij. Ik vind drie teveel, zowel financieel als praktisch als logistiek gezien.
Lief vind 1 kindje wel mooi. Ik heb zelf altijd aan drie gedacht. Na verloop van tijd zullen we wel over een tweede gaan praten. Ik ben zwanger na IVF en we hebben nog cryo's. Omdat ik direct zwanger was moet ik er gevoelsmatig nog niet aan denken dat we afstand doen van onze cryo's. Maar het blijft bij twee. Uit praktische overwegingen maar ook omdat ik 32 ben als onze zoon geboren wordt. Na drie turbulente jaren verheug ik me er nu vooral op om vanaf april even niet meer bezig te zijn met kindjes krijgen maar te genieten van onze zoon. Tegen de tijd dat hij twee wordt zullen we bespreken of we voor een tweede gaan. Mocht uit onze cryo's geen tweede zwangerschap ontstaan, dan gaan we niet meer voor een nieuwe IVF-poging.
Ik heb er 4, waarvan er maar 2 bij mij mochten blijven. Ik wou er altijd 2 of 3. Die derde probeerde we in oktober te laten groeien maar dat ging vroeg mis. Ik laat nu de natuur zijn gaan, maar heb er geen verwachting van dat er nog 1 bijkomt (alle kids via mmm verwekt ivm onbegrepen onvruchtbaarheid en de mmm wil ik niet meer in).
Ik wouw altijd veel kinderen. Na de 2e dacht ik echt klaar te zijn met kids. Komt ook doordat hij veel huilde en de eerste 3 jaar niet doorsliep. Mijn man gooide wel vaker op een 3e te willen, maar ik wouw niet echt, soms wel soms niet. Nu hebben we een maand geleden besloten ervoor te gaan, we willen het nu alle twee heel graag. We komen allebei uit grote gezinnen (4-7 broers en zussen) en we vinden dat ook heel gezellig en dat willen we onze kinderen ook geven. Misschien willen we ook wel een 4e maar dat zien we na de 3e wel. Tijd zal het leren.
Hier juist andersom. Het lijkt mij persoonlijk makkelijker als de eerste babytijd een moeilijke tijd is geweest, omdat je dan al weet wat je -misschien- te wachten staat... Maar hier dus een kind dat vanaf 6 weken al doorsliep, nagenoeg niet huilde etc. gevolgd door een huilbaby (wat nu overigens wel beter gaat) die bijna niet sliep. En dan natuurlijk nog een ander kind dat aandacht van je wil.
Hier blijft het bij 2. Ik wilde liever 3 of 4, maar manlief wil niet meer. Hij is al bijna 48 dus dat speelt vooral heel erg mee. Ach we hebben 2 geweldige, gezonde kinderen en je moet er toch echt samen achter staan. Dus besloten het hierbij te laten. Wel nog 5 cryo's in Nijmegen, durf er geen afstand van te doen ofzo... Maar gelukkig geeft manlief mij de tijd...
Voor we aan kinderen begonnen hadden we 3 of 4 in gedachten. Wel we hebben er onverwacht nu al 3 en hoe de laatste bevalling gelopen is zal het ook bij 3 gaan blijven.
Ik twijfel nog... Tot nu toe zeggen we dat het er bij 1 blijft, maar steeds vaker kriebelt het wel een beetje bij ons allebei. Speelt ook mee dat mijn beste vriendin bijna uitgerekend is en ik het toch iets magisch blijf vinden. Maar die babytijd vond ik echt wel heel pittig, al die onzekerheden en krampjes, reflux, etc. Ik vind het zo fijn dat ze nu zo goed alles duidelijk kan maken, lekker mee eet, gezellig de oren van je hoofd kletst en ga zo maar door. Dus vooralsnog houden we het er bij 1 en meer dan 2 zullen het er zeker niet worden.