Ooit wilde ik er 4, nu heb ik er 3. Gevoelsmatig zou ik er nog wel 1 bij willen. Echter mijn vriend niet. Die was al klaar na onze 2de. Maar ik kon hem overtuigen voor nr.3! Hij heeft nog 2 kinderen. Verstandelijk zeg ik ook nee. Maar wat ik al eerder las: zeg nooit, nooit! (En ik weet hoe makkelijk hij over te halen is haha).
Mijn man wou altijd wel een groot gezin (4 of 5 kinderen). Ik dacht drie. Maar toen ik zwanger was van de 2e heb ik geprobeerd dat het de laatste zou zijn. Nu onverwacht zwanger van de derde. En voor mijn man en mij is het heel duidelijk we willen absoluut geen 4e.
Als ik de verhalen van veel dames lees, verbaast het me (op een positieve manier) hoeveel kinderen jullie (willen) hebben. Ik vraag me af hoe jullie dat doen qua ruimte en financiën. Werken jullie buiten de deur of zijn jullie thuis bij de kinderen?
Ik ben thuis mama doe wel de administratie voor ons bedrijf, en we hebben een groot huis dus daar hoeven we het niet voor te laten.
Ik werk nu nog, maar straks ben ik fulltime thuis met de kindjes. Vriend verdient voldoende om straks alleenverdiener te zijn. Verder qua ruimte moeten we inschikken. Huisje van 80m2 met 3 slaapkamers Maar er is over een jaar of 2-3 wel zicht op een groter huis (financieel gezien) en ons streven is dan wel dat ieder kind een eigen kamertje krijgt. Laten we zeggen dat het ondergeschikt is aan onze kinderwens.
Als het ons gegund was wilden we altijd graag minimaal 2 kindjes. Daarna kwam er ook vrij snel een derde en nu zwanger van de vierde Dit is wel echt de laatste voelt nu al compleet zo! Momenteel werk ik ook 24 uur. Zometeen gaan we kijken of dat nog te doen is qua drukte. Financieel zouden we het redden op 1 salaris en we hebben voldoende ruimte in ons huis
Dat is waar ik dan wel weer door ga twijfelen. Ruimte hebben we wel, financieel is nu geen probleem maar in de toekomst misschien wel. Studeren ect kost een hoop geld.
Ik zei altijd 4 kinderen en mijn man lijkt het ook leuk om er 3 of 4 te krijgen. Ik ben nu pril zwanger van de 3de en wie weet denk ik hierna "het is goed zo" of misschien toch nog een 4de erbij.
Wij hebben 2 kinderen en dat vind ik echt genoeg. Misschien dat ik daar over een paar jaar anders over denk maar ik denk niet dat het echt zal veranderen. Mijn man zei altijd dat hij minimaal 3 kinderen wil, maar ik hoor hem daar niet meer over dus denk dat hij het ook wel goed vind zo.
nummer 2 is als t goed blijft gaan onderweg. Voor een evt derde bekijken we over een paar jaar. Hangt af van hoe deze zwangerschap en bevalling verloopt en hoe het leven dan is met 2 kindjes. Meer dan 3 zie ik niet gebeuren (behalve bij een meerling)
Mijn man en ik komen beide uit een gezin met 2 kinderen en als wij het een paar jaar terug over kindjes hadden, spraken we naar elkaar uit dat we er 2 wilden (als het even kon een jongen en een meisje). 2 weken geleden ben ik bevallen van onze tweede en daarmee is onze droom uitgekomen: 2 gezonde kindjes, een jongen en een meisje. Aan het begin van m'n zwangerschap riep ik nog misschien ooit een derde erbij te willen, maar naarmate de zwangerschap vorderde, draaide ik toch bij. Het was goed zo. En dat is het nog steeds.. We zitten nu weer middenin de gebroken nachten en dat hele kleine, kwetsbare.. En ik zou blij zijn als we een paar weekjes verder zijn. Het is schattig, maar zo onzeker allemaal, dat ik blij ben dat het de laatste keer is. Mijn man wil ook absoluut geen derde, dus het is goed zo!
Dat herken ik ook heel erg, xPoppetje. Ik zou er absoluut niet naar verlangen om nog weer eens een pasgeboren baby te hebben. Deze is de liefste en leukste van de wereld en ik vind het echt heel mooi, maar ook erg zwaar. Ik zal heel blij zijn als alles weer 'normaal' wordt en dan dit keer ook blijft. Ik ben trouwens niet gemaakt voor langere tijd niet werken, dat speelt hierin wel degelijk mee. Ik mis mijn werk hoe langer hoe meer.
Wij hebben er nu 5 (waarvan er 3 mochten blijven om voor te zorgen). Ik zou er best nog wel 1 willen (man niet), maar de praktische dingen houden mij tegen. (oa grotere auto kopen, ruimte in huis en mijn leeftijd-nu38- ).
Hier 2 kindjes en ik denk dat het daar bij blijft. Ik zou nog wel graag een derde willen maar mijn man absoluut niet. Daarbij speelt voor mij ook mee dat ik sinds de geboorte van de jongste (2 jaar geleden) nog steeds af en toe lichamelijke klachten heb en die bij een volgende zwangerschap hoogstwaarschijnlijk weer zullen verergeren. Daarnaast is mijn man voor zijn werk veel weg en dan zou het meeste toch op mijn schouders neerkomen. Dus voor nu is het goed zo.
Wij hadden/hebben de wens voor 3 kinderen. We hebben nu 2 gezonde kinderen, een meisje en jongen, waarbij zowel zwangerschap als bevalling behoorlijk pittig waren. Van de eerste restklachten door totaal ruptuur en de tweede is daardoor een keizersnede geworden. Omdat ik verder ook niet helemaal de oude ben geworden (chronisch vermoeid) kiezen we er nu voor om het bij deze 2 prachtkinderen te houden. Mijn hart staat open voor nog een kindje maar mijn verstand zegt dat het zo goed en beter is. Voor ons blijft het dus bij 2.
Na de eerste was ik overtuigd lid van de 1 kind club. Maar het begon later toch te kriebelen. De tweede was zo geweldig leuk dat ik er meteen wel vijf wilde. Derde liet dus aanzienlijk minder lang op zich wachten. Maar na de derde had ik ineens het 'compleet' gevoel. Ik wilde niet meer zwanger zijn, zeker niet meer bevallen en 3 kindjes vond ik ook genoeg. En dat is nu nog steeds zo. Ik ben ondertussen gescheiden. Op mijn lijstje voor een nieuwe partner komt dan ook te staan 'geen kinderwens meer'. Want ook met een nieuwe partner wil ik geen kindjes meer.
Wij wouden er twee, de kriebel voor een derde bleef en we gingen toen voor een derde, daar was vervoer ons klaar mee, drie was genoeg, de grotere auto kwam er wel want dat vonden we wel handig met voetbal enzo, eens Een keer iemand mee kunnen nemen ergens naar toe ( vriendje of vriendinnetje ) dus er kwam een 7 zitter Tegelijk met die 7 zitter kwam een positieve zwangerschaps test, de vierde was in aantocht, we hebben nu dus 4 kinderen, het is super, we dachten bij drie compleet te wezen en het liep allemaal zo van een leien dakje... Maar met deze vierde hebben we zoveel meer balans,het is opeens zoveel meer genieten van elk kind terwijl we dachten dat we dat daarvoor ook al deden, Wel is het nu echt klaar, vier is echt voldoende.
Wij wilden er altijd 3. We hebben er nu 2 en hebben het gevoel compleet te zijn. Ik heb mijn kwaliteiten als moeder vooraf ook wat overschat en 2 Kids kan ik nog aan maar ik moet echt niet aan nog een baby denken. Het Is klaar, we zijn gelukkig zo!