Nav een ander topic hier, moest ik opeens terug denken aan een gesprek met een collega. Haar vriend ging een week op vakantie en zij bleef thuis. Toen vertelde ze dat ze het liefst die week bij haar ouders bleef slapen, omdat ze bang was alleen thuis te zijn. Ik vond dit echt shockerend. Hoe kun je nu bang zijn in je eigen huis?
Soms wel. Dat is nogal eens lastig aangezien mijn vriend 's nachts werkt. Ik ben niet doodsbang ofzo, maar voel me wel ongemakkelijk en hoor dan allerlei dingen.
Bang niet, maar ik ben wel meer alert op dingen als ik 's avonds of 's nachts alleen ben (man werkt ploegendiensten dus regelmatig alleen). We wonen hier pas dus ken ook nog niet alle geluiden en dingetjes enzo. In ons vorige huis was ik nooit bang maar daar woonden we aan een binnenplaatsje wat niemand eigenlijk kende. Nu wonen we in een 'gewoon' huis in een 'gewone' straat
Nee hoor, ik blijf rustig alleen thuis als mijn man een weekend weg is. Ik vind het ook niet echt een goed voorbeeld voor je kinderen als je niet alleen thuis durft te blijven, zo maak je je kinderen ook angstig.
Nee, absoluut niet, maar ik heb na mijn scheiding van mijn eerste man 7 jaar "alleen" (wel met kinderen) gewoond. De eerste nacht toen vond ik wel naar, de tweede was al beter, daarna geen last meer gehad.
S nachts vind ik het niet zo prettig. Zeker als ik de verantwoordelijkheid heb over de kinderen, dan ben ik zeer alert en slaap ik slecht. Maar goed, ik moet straks wel, dus dat wordt wel wennen denk ik.
Bang niet, wel alert! Me man kwam laatst snachts thuis, en normaal roept ie even na boven troela ik ben thuis. Maar nu dacht meneer ik zal eens lief zijn, en geef haar alleen een kus misschien voelt ze dan dat ik thuis ben. Dat had ie dus nooit moeten doen. Als ik alleen met de kinderen ben, ben ik nogal waakzaam. Hij gaf me een kus in het donker, ik schrok daar zo van, dat ik hem een flinke dreun heb gegeven. Hij schrok ervan, maar ik zelf ook haha. Wist niet dat ik zo waakzaam was! Maareuh me man heeft het daarna nooit weer gedaan, en roept nu maar weer netjes na boven haha..... Dus bang nee, waakzaam ja zeker!!!
Ik heb ja gestemd, al ben ik niet superbang: Ben er ook niet gerust op. Ik hoor opeens veel meer geluiden dan als mijn man thuis is. Maar dit komt ook omdat ik een tijd psychotisch ben geweest en dingen zag die niet konden, sindsdien durf ik niet meer echt alleen te zijn.
Ja ik ben meestal bang alleen thuis. Dit heeft zo zijn redenen en heeft vooral te maken met dingen die ik heb meegemaakt in het verleden.
Ik ben niet bang alleen thuis. Mijn man is ook weleens 1 of 2 nachtjes weg ivm zijn werk en heb dan gelukkig totaal geen last van angst. Maar shockerend vind ik het nou ook weer niet als iemand die angst wel heeft.. We zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde, de 1 is wat banger aangelegd dan de ander. Scheelt ook nog wat je tot dan in je leven hebt meegemaakt (of in je omgeving hebt gehoord). Een kennis van mij vind het ook vreselijk als haar man nachtdienst heeft, is echt bang. Wat ik in haar geval dan weer niet snap is dat ze haar oudste zoontje die nachten bij haar laat slapen. Voor mijn gevoel geef je je eigen angst op die manier naadloos door..
Echt niet en ik woon in het bos. Ik loop in het donker zo rond hier langs de bosrand, hoewel ik niet echt het bos in loop. Maar dan is het meer om geen everzwijn tegen te willen komen. Mijn man werkt ook nachtdiensten en is ook regelmatig wat nachten weg met zijn werk. Heb het volgende meegemaakt wat het goed laat zien. - in ons vorige huis kwam mijn man ineens het huis in gestormd en liep overal heen. Toen vloog hij de trap op en riep me. Ik zo van 'hé doe eens normaal ik lag te slapen'. 'De duer stond open en ik dacht dat er wellicht ingebroken was' zei mijn man toen. En ik weer van 'oh dan heb ik hem open laten staan. ik dacht al wat tocht het hier maar ik ben niet naar de duer gaan kijken omdat ik hem toch altijd dicht doe, dus waarom nu niet'. - In ons huidige huis: kwam mijn man ineens midden in de nacht de slaapkamer op: 'niet schrikken, ik ben even met mijn collega langs ons huis komen rijden en ik zag het keukenraam wagenwijd open staan. ben naar binnen geklommen en heb het dichtgemaakt.' Ik zo: 'oh ik was niet bang, dacht dat je wellicht eerder thuis was gekomen van de nachtdienst'. Let wel: het was 2 uur 's nachts.
Hier idem. Man heeft internationale baan en moet dus regelmatig naar het buitenland voor een of meerdere nachten. En eerlijk, ik vind het ook niet prettig plus ik mis 'm! Ik ben dan eerder ook geneigd om (andere) geluiden te horen, geluiden die ik anders 'niet' hoor zeg maar.... Beetje psychisch effect. Wellicht heeft jou collega wat meegemaakt waardoor ze deze angst zo heeft?
Ik heb ja gestemd. Niet dat ik echt heel bang ben, maar wel wat angstig als ik geluiden oid hoor. Dit komt vooral omdat er bij ons bijna 2 jr terug is ingebroken 's avonds terwijl wij thuis waren en ik zwanger was van de jongste. Gelukkig komt het zelden voor dat ik alleen thuis ben!!
Hahaha, volgens mij ben ik aanleiding van dit topic. Ben sinds de kleine niet meer bang alleen thuis. Daarvoor soms alerter, hoorde rare geluiden etc. Vind het overigens wel fijn dat we een hond hebben. Als er echt iets is, slaat hij wel aan.
Sorry, lig dubbel hier. Zie het zo voor me! Hier ook vaak alleen (man werkt altijd 's nachts) en ben niet bang. Soms hoor ik wat en dan ga ik er wel met een bonzend hart op af, maar echt bang nee... Ben het ook wel gewent om alleen te zijn. Sinds we elkaar kennen werkt hij al in de nachten.
Nee, ik vind het heerlijk alleen thuis haha! Maar ik heb hier dan ook 2 honden rondlopen, waarvan er eentje snel blaft en gromt als hij iets vreemds hoort.