Toen ik zwanger was, kreeg ik vaak de vraag of ik BV zou gaan geven. Mijn antwoord was steevast: 'ik ga het wel proberen, maar als het niet goed gaat, dan gaat het over'. Mijn meisje werd geboren. Het eerste aanleggen in het ZH ging helemaal vanzelf. Zij wist precies wat de bedoeling was en hapte gelijk perfect aan. Dit is altijd zo gebleven. Ik hoef haar maar in de buurt te houden en ze trekt er als een magneet naar toe. De eerste paar weken hoorde ik van vriendinnen vaak dat ze het BV geven mistten als ze me zagen voeden. Daar kon ik me niets bij voorstellen.. het leek me best fijn als iemand anders haar ook eens kon voeden.. Maar nu, 5 maanden later, begrijp ik precies wat ze bedoelden. Ik geniet zo enorm van het voeden! Dat kleine lijfje dat heerlijk tegen me aankruipt voor het slapen gaan. Die prachtige oogjes die me zo tevreden aankijken tijdens het drinken. De lieve lachjes die ze me tussendoor schenkt en daarna weer lekker verder drinkt. Maar ook de veiligheid en rust die het haar geeft als ze verdrietig is, pijn heeft of niet kan slapen. Ons meisje ontwikkelt zich zo snel, ze wordt zo snel groot.. als ze tegen me aanligt te drinken is ze toch nog mijn kleine babytje Toen het zo goed ging met voeden, nam ik me voor te proberen 6 maanden te voeden. En jeetje, nog even en de 6 maanden zijn om! Ik wil nu echt nog geen afscheid nemen van onze intieme momenten samen! Ik ga lekker door de komende tijd. Heerlijk! Ik vind BV geven echt fantastisch!!! Dat wilde ik even kwijt...
Wat fijn zeg!! Heel herkenbaar hoor! De eerste tijd is gewoon even pittig maar na een paar maanden is het zo leuk! Hier toen ook al snel m'n einddoel bijgesteld
Leuk om te lezen, heel herkenbaar. Ook ik ben begonnen zo van "ik zie wel waar het schip strandt". Ik had me goed voorbereid, en wilde het minstens zes weken volhouden, maar niet tegen elke prijs. Het zijn uiteindelijk 18 maanden geworden. Je beschrijft het mooi, ik heb het ook zo ervaren; ons heerlijke knuffelmomentje. De mooiste voeding vond ik altijd na het babyzwemmen, lekker even samen op het grote bed liggen en na de voeding samen een dutje doen. Geniet er nog maar een heel lange tijd van!
Fijn om te lezen zeg! En heel herkenbaar! Ik heb het gevoel dat ik nu pas écht ga genieten van het voeden, ik vond het altijd al fijn, maar nu is ze zó bezig met het ontdekken van de wereld dat de voedingen echt even rustmomenten zijn waarop zij lekker tegen me aan kruipt. Na het voeden kijkt ze me altijd zooo mooi aan, met glimmende oogjes en een prachtige lieve lach. Heerlijk!! Ik hoop dat we er nog lang van mogen genieten samen
Ik zit nu te kolven op mijn werk en de tranen schieten me in m'n ogen... Je beschrijft precies hoe ik me voel! Ik hoop ook nog lang door te gaan met voeden!
Leuk te horen dat het herkenbaar is Allemaal nog veel voed-plezier Lekker genieten van onze kleintjes!
Het lijkt wel een beetje mijn verhaal bij de eerste. Ik ging er ook in met het idee lukt het dan is het meegenomen en anders niet. Nou het ging ook gelijk vanaf het eerste moment super. Ik wou eigenlijk (deels) stoppen als ik ging werken maar ik heb zelfs op het werk nog gekolfd tot de 6 maanden. Daarna had ik daar geen zin meer in maar uiteindelijk heb ik bij de eerste tot de 15 maanden deels gevoed en nu voed ik alweer 10 maanden
Wat fijn! Geniet er nog lekker van! Het is zo iets fijns wat alleen jij met je baby kunt delen!!! Zo mooi en puur! Heerlijk!
heel herkenbaar! Ik stond er in mn zwagerschap ook niet om te springen, leek mij veel te veel gedoe... maar nu, ik voed nog steeds!
heel herkenbaar ook ik dacht van nou ik kijk wel of het lukt zoniet is een pak voeding snel gehaald. nou vind ik het al verschrikkelijk om te kolven want ik wil mijn kind aan mijn birst en niet zo een machine, ik ga zolang mogelijk door want ik vind het heerlijk vooral de minuten na de voeding en de avondvoeding lekker kroelen, en het contact dat ik heb. ook mijn zoon wist vanaf dag 1 zelfstandig mijn tepel te vinden, hij bunkerde zich zelfs van mijn borst tijden het liggen en dan moest ik hem opvangen en dan lag hij bij mijn tepel te drinken als er niets voor zat