Hai dames.. In nov ben ik uitgerekend van ons tweede kindje. Onze dochter is dan 15 maanden. Dit was zo gepland laat dat duidelijk zijn.. Ik kijk erg uit naar de komst van ons zoontje.. maar toch denk ik soms ook wel is, jeetje.. nog ongeveer 8 weken dat ik mijn dochter exclusieve aandacht kan geven en vanaf dan is ze niet meer alleen.. Heel gek idee.. Het ene moment heb ik er veel vertrouwen in, dat het allemaal goed komt.. en soms denk ik ojee hoe ga ik dat allemaal doen.. aandacht verdelen, mijn dochter zoet houden als ik borstvoeding geef... Zal ze zich niet "verstoten" voelen..?? Herkent iemand dit?
Heel herkenbaar.....mijn dochtertje word in november 4. Ben ook bang dat het voor haar een grote verandering ga zijn na 4 jaar niet meer alleen en alle aandacht (en die vraagt ze ook groots) en ook nog eens naar groep 1 Gelukkig is ze er zelf veel mee bezig dat er straks een broertje bij komt
Herkenbaar, mijn zoontje zal 17 maanden zijn als zijn broertje komt. Ben heel benieuwd hoe dat zal gaan lopen...
heel herkenbaar. Veel huilbuien om gehad en soms nog steeds. Dochter is nog geen 2j als ze grote zus wordt. Hier ook bewust ervoor gegaan want "1 baby erbij moet wel lukken". Toen bleken we er 2 te krijgen en dat heeft best veel impact op me. Als ik het allemaal maar aankan emotioneel en als ik maar niemand tekort doe straks...
Het verstoten voelen is denk ik juist heftiger als je kindje wat ouder is. Was tenminste de ervaring van m'n zus. Tussen 1-2 zat bij haar ruim 2 jaar en tussen 2-3 krap 1,5 jaar. En toen ging het veel soepeler. Maar wel begrijpelijk hoor al die gevoelens.
Ik herken dat wel van toen ik zwanger was van de tweede. Maar het werkte niet zo, ik had aandacht voor allebei en nu hebben ze elkaar als gezelschap en kan ik me niet meer indenken dat we 2,5 jaar alleen onze oudste hebben gehad. Nu komt er een baby bij en ken ik die gevoelens niet zo. Wel de angst dat ik werkelijk geen seconde stilte of rust meer in huis zal hebben
Heel herkenbaar!! Ik word maandag ingeleid en de afgelopen dagen biggelen de tranen over mijn wangen om precies de redenen die jij aangeeft. Ik kan niet naar onze zoon kijken zonder emotioneel te worden. Nog maar twee dagen en dan is hij niet meer alleen in ons gezin. Zo ontzettend spannend hoe het zal gaan! Mijn menneke die bijna 1.5 jaar altijd de enige was die vertroeteld werd, dat is straks niet meer. Hoop zo ontzettend dat ik geen van beide kinders minder aandacht zal geven dan dat ze verdienen.... Enorm spannend dit! Dus ja meis, SUPER herkenbaar!
Heel herkenbaar! Ik vind het zelf ook spannend, al zit er hier bijna 5 jaar tussen😊 hij is wel bijna 5 jaar alleen geweest. En vertroeteld Verwend krijgt (bijna) alles haha.
Zooo herkenbaar! Soms ben ik bang dat ze tekort zal komen. En echt alles in het teken van de baby zal staan. Maar dochter is bijna 3 als de baby geboren zal worden.. Gaat op donderdag ochtend naar de psz en we hebben dus afgesproken dat de donderdag een mama en Mylène dag is/wordt! Of ze het helemaal begrijpt nu al geen idee.. maar we doen ons best. Het begint nu op te vallen dat ze "flauw" is van mijn buik! Ik wil mijn zusje zegt ze dan.. Of komt uit het niets bij mij:'mama is je buik al weg' Tot in tranen geroerd soms... van hoe lief ze is. Zie er soms als een berg tegenop met twee kids... hoe red ik dat allemaal? Kan ik dat wel? Hoe ga ik dat doen? Help!! Toevallig vanavond mijn twijfel/jank avondje gehad hihi
Ohh herkenbaar... mijn zoontje is anderhalf als de baby wordt geboren. Ik krijg er nu al een naar gevoel bij dat ik allereerst een aantal dagen weg moet (keizersnee) terwijl hij tot nu toe eigenlijk altijd bij mij is. En dan daarna, ik vraag me precies dezelfde dingen als jij af; hoe moet dat als ik bv geef? kan ik hem nog wel genoeg aandacht geven? is het voor hem allemaal wel leuk? lastig he..
heel herkenbaar, ik had dat ook wel met mijn zoontje, gelukkig had ik de zomer vakantie, hebben we veel dingen samen kunnen doen in huis, dat pakt niemand ons meer af (bij wijze van spreken) nu zat ik vanmorgen lekker met mijn kleine meid te kroelen op de bank, heerlijk gewoon en toen ging even met mijn zoon knuffelen en dacht ik echt even van, wat is die toch groot vergeleken met haar,
Ook ik herken het wel... zoontje word 24 november 1 jaar, en 1 januari ben ik uitgerekend van mn 2e zoontje... er zal dus 13 maanden tussen zitten! Myn zoontje vind kleine baby's echt heel mooi om naar te kyken dus daar ben ik wel bly op maar HOE ga ik het allemaal doen??? Myn zoontje kan eigenlyk nog vry weinig...weet zich nu net pas te verplaatsen als die aan et spelen is via schuiven op zn buik...vind t wel spannend ! Success
Hier was grote zus 20 maanden toen haar kleine zusje kwam en kleine zus is straks 16 maanden als kleine broer komt. Ik heb zelf nooit die angst gehad. Ik geloof er heilig in dat je hart gewoon meegroeit met het aantal kindjes Aandacht verdelen heb ik wel eens moeilijk gevonden toen de baby nog in de buik zat, maar mijn ervaring is dat als de baby is geboren het allemaal vanzelf gaat! Je kunt bijvoorbeeld heel mooi een boekje voorlezen aan de oudste als je de jongste voedt Dat komt allemaal vanzelf goed. Hier heeft grote zus zich nooit verstoten gevoeld, maar was supertrots op haar kleine zusje! Ze mocht veel kleine dingetjes helpen en vond het heel erg leuk! Kleinste zus is nu 14 maanden en behalve 'beeeeebie' zeggen en petsen op mijn dikke buik snapt ze er niet zo veel van Iedereen vind vanzelf zijn plaatsje weer!
Fijn dat het herkenbaar is!! Praten jullie er wel eens over met je partner of familie/vrienden? Lilmomo Ja dat is dan weer het voordeel van dat ze iets ouder is.. Dan kan je haar overal bij betrekken. Daar heb ik ook veel tips over gelezen, maar dat is toch heel anders als ze net 15 mnd is. Maar naar groep 1.. Dat zijn ook n hoop veranderingen tegelijk! Noid Oh dan zit er bij jullie ook weinig leeftijd tussen. Ik ben ook erg benieuwd hoe alles zal gaan. Je komt ook uit Tilburg zie ik Krullie85 Jeetje heftig!! Een tweeling. Ik moet zeggen dat ik wel opgelucht was toen we wisten dat het er eentje was. Maar je hoort heel vaak dat je daar ook wel je weg in vindt. Maar ik herken je gevoel helemaal.. Vooral van tekort doen. Dvd87 Ja daar heb je misschien wel gelijk in.. Ik denk dat het in het begin gewoon heel zwaar wordt.. Maar dat ze iets later wel veel aan elkaar hebben. Evenstar Ik hoop dat het hier ook zo zal gaan. Waarschijnlijk maakt iedereen zich te veel zorgen van te voren haha. Onzewonders oh dat zal mij ook nog wel gebeuren. Ik denk er nu al over na en het duurt als het goed is nog best wel even. Ben deze hele zwangerschap al veel emotioneler door de hormonen dus dat belooft wat. Hoe reageert je partner er op?? Rxy88 Wow ja dan is hij helemaal gewend aan de alleen aandacht. Maar ja hij gaat dan al wel naar school. Al blijft het denk ik lastig ondanks de leeftijd die er tussen zit.. Angel1990 Oh zo fijn dat het herkenbaar is!! Kinderen reageren er ook allemaal anders op he. Je dochter klinkt nu erg positief. De oudste van m'n zus was bijna 3 toen nr 2 kwam en na een tijdje was het "breng haar nu maar weer terug naar de kinderboerderij" hahahaha. Maar nu zijn het dikke vriendinnen. Ik vraag het me ook af.. Combinatie 2 kinderen, voldoende aandacht en dan ook nog het huishouden.. Medith Dat lijkt me ook moeilijk. Mijn dochter is ook altijd bij mij en hangt daarbij ook erg aan mij.. Soms vraag ik me af hoe het de eerste weken zal gaan.. Dan ben je half kreupel, krijg dan wel hulp van kraamhulp en schoonmoeder maar ik wil niet dat dochter het gevoel krijgt dat ze maar wordt "afgedankt" Mamsvan Het is dus allemaal goed gekomen Ja wat zijn ze dan groot he. Gipsywoman Oh bij jou ook weinig leeftijd er tussen!! Mijn dochter vindt baby's en andere kinderen ook erg leuk. Maarja straks is mama wel veel bezig met de baby .. Dat is natuurlijk wel anders... Dus ik verlekker me daar nog maar niet te veel op. Mijn dochter zet stapjes aan de hand en achter n babywalker, maar nog niet los. Eigenlijk zitten we straks met 2 "baby'tjes" haha. Janneke000 Ik hoop dat het zo zal gaan!! Ik maak me ook niet druk dat ik van de een meer zou houden ofzo, maar meer hoe mijn dochter erop zal reageren.