Pfff, heftig. Ik hoop dat je dan in elk geval snel duidelijkheid hebt van het UWV. Ik zou gewoon in elk geval zorgen dat je team medisch specialisten achter je staan, als zij duidelijk en helder een attest schrijven dat jij echt niet kan werken en waarom niet (bepaalde risico's etc.) dan zullen ze zich misschien nog wel een keer achter de oren krabben bij het UWV. En je weet dat je ook nog een 2nd opinion kan aanvragen bij een andere keuringsarts? En heb je wel een goede advocaat om de belangen van jou en met name je zoontje te behartigen in de zaak tegen je ex. Ik kan mij vergissen, maar ik kreeg de indruk uit wat eerdere posts van je dat hij wat laks is? Zit hij er wel bovenop? Je ex is wel financieel in staat toch om (kinder)alimentatie te betalen? En dan met terugwerkende kracht...heb je dat tenminste in het vooruitzicht.
Dat geldt hier ook. Maar ik zou zelf graag zorgen dat onze kinderen geen grote studieschuld hoeven te maken, wat ook deel van de overweging is waarom ik het bevreemdend vind dat mensen met enorme schulden die NU amper rondkomen, toch actief met gezinsuitbreiding bezig zijn. Die kinderen wil je ook een toekomst geven (niet alleen eten en kleding, maar ook scholing, vervolgopleiding), en het liefst een zorgeloze thuissituatie waarin ze hun ouders geen droog brood zien eten. $) Mijn ouders hebben een dreigend faillissement gekend toen ik een jaar of 10 was (ZZPers). Daar zijn ze bovenop gekomen, de zaak floreert zelfs nu. We zijn niks tekort gekomen. Maar het was heel, heel krap. Nu denk ik er met verdriet en een benauwd gevoel aan terug. Je hebt niet alles voor het kiezen in het leven, er is een ruime marge waarin je een dikke berg stront op je bord gemikt kan krijgen (denk aan arbeidsongeschiktheid en gevolgen van dien, scheiding, kantelende economie, etc.). Ik vind echter wel dat je in een gegeven situatie verantwoordelijk bent in je keuze omtrent planning van een gezin. Dat is, de vraag OF je een kind kunt onderhouden zonder verder in de schulden te komen als je die hebt, weegt voor mij wel mee in het denken over gezinsuitbreiding, en is tot op zekere hoogte zwaarder dan puur de wens voor een kind zelf.
Hier heb ik de keuze, of fulltime werken of 4 uurtjes werken in het weekend. Beide hou ik net zoveel over. En dan ga ik bij de fulltime baan nog uit van een hoger uurloon. Geen kinderopvangkosten en hogere toeslagen. Plus geen belasting over het loon. Met werken komen de kinderopvangkosten, minder/geen toeslagen, belasting over het loon... En ja, dan hou ik hetzelfde over.
Hier zo'n 500,- per maand. 250,- benzine, 200 boodschappen, en 50 extra om eens iets leuks te doen samen (of alleen ) Kleding e.d. doen we gewoon wanneer het nodig is, en ik denk voor ons samen zo'n 800 per jaar? Edit: lees dat je bedoelt hoeveel je over hebt na aftrek vaste lasten. Dat is iets van 1300,- Waarvan ik dus 500 per maand gebruik voor de reiskosten (benzine) van mijn man, en boodschappen. De rest "sparen" we, ook al zijn er bijna alke maand wel dingen die daar weer eerst van af moeten (gemeentebelasting betalen we in 1 keer, en onderhoud auto, onderhoud woning, kapotte apparatuur etc.)
Tja, je leert er zelf wel van. Gelukkig ben ik nog jong en kijk ik uit naar een leven zonder financiele zorgen. Ik doe een opleiding, zit in de schuldsarnering dus het kan vanaf nu alleen nog maar beter worden.
Helemaal mee eens! Je brengt zelf je kinderen ter wereld zonder dat ze erom gevraagd hebben dus dan vind ik het ook een plicht als ouders dat je je kinderen een zo goed mogelijke start geeft in het leven. De mogelijkheid om (schuldenvrij) te studeren hoort daar ook toe vind ik.
Maar je kunt nu toch nog niet over 20 jaar kijken?? En ze kunnen zelf als het nodig is toch ook werken?
Ik verbaas me zelf ook als ik sommige schrijnende situaties hier lees en dan lees dat ze actief bezig zijn om zwanger te raken. Arm kind wat dan op de wereld komt.Als je zelf al amper je hoofd boven water kunt houden... Lijkt me vreselijk als je maar 250,- ofzo te besteden hebt, hoop dat deze dames niet al te lang in deze situatie hoeven te zitten.
Ik vind het geen recht om schuldenvrij te kunnen studeren. Heb zelf geleend bij IBG en ben daar echt niet slechter van geworden. Je bent zelf degene die het meest profiteert van die opleiding, dus waarom zou je er niet zelf (achteraf!) voor betalen? Verder snap ik er overigens ook geen snars van als mensen die nu al diep in de financiële sores zitten, bewust proberen kinderen te krijgen. Werk jezelf daar dan eerst uit. Als dit echt niet kan, moet je natuurlijk zelf de afweging maken. Het zou een hard gelag zijn als je dan geen kinderen zou 'mogen' krijgen. Ik kan niet zeggen wat ik dan zou doen, ik zit niet in die situatie en heb er nooit in gezeten. Maar als je weet dat je met hard werken over een x aantal jaar uit de problemen kunt zijn, waarom dan niet wachten?
Bedoel dit niet lullig hoor. maar kan me zo voorstellen dat er heel veel stress bij komt kijken als je ieder dubbeltje letterlijk moet omdraaien. Een kind pikt dat ook op.
Jeetje wat een reactie. Van 250 euro kan je prima leven zonder iets tekort te komen hoor. Wij redden het prima met 2 kids en 1 om het weekend.
Nou ja, je kan in zoverre over 20 jaar kijken dat je er vanuit mag gaan dat studeren in elk geval niet minder zal kosten dan nu het geval is. Wij hebben dus een studie fonds voor beide kids dat ze ongeacht wat er gebeurd zorgeloos kunnen studeren of bvb een eigen onderneming kunnen oprichten. En ik zadel mijn kinderen liever niet op met een enorme studieschuld als het niet hoeft, zeker over 20 jaar zou dat wel eens onbetaalbaar kunnen zijn. En natuurlijk als ze tijd over hebben kunnen ze ernaast bijverdienen, maar niet bij alle studies is dit even goed mogelijk. Daarnaast kan het natuurlijk ook nog zo zijn dat je een kind hebt wat er heel hard aan moet trekken om de studie te kunnen voltooien en dan heb ik toch echt 1000x liever dat mijn kind de studie met succes kan afronden omdat hij niet hoeft te werken, dan dat kind studie niet kan/wil afmaken omdat hij/zij dan niet uitkomt met geld. Dat heb ik om mij heen aardig vaak zien gebeuren, zo zonde. Werken kunnen ze na hun studie nog lan genoeg tenslotte, wil ook dat ze een beetje kunnen genieten van hun studententijd.
Ik heb me zelfs nog heel subtiel uitgedrukt vind ik. Wat als er nu onverwachte rekeningen komen? Ik zou hiervan in de stress schieten. Maar goed, als jij het prima kan redden, good for you.
Het is heel mooi berwoord. maar daar ga ik nu niet krom voor liggen. Wat je spaart, dat spaar je, en daar kun je altijd je kids van helpen ALS HET NODIG IS. Misschien is het wel iemand die niet kan of wil leren, en bovendien, alles op de zak van je ouders doen kweekt ook niet altijd de beste kids.. Misschien bestaat heel de EU over 20 jaar niet meer en moeten we allemaal elk dubbletje omkeren.
Eens. Je kan je kind nog zoveel liefde geven maar als je moet opgroeien in een gezin waar jaar in jaar uit ernstige geldzorgen zijn met alle spanningen van dien, dan heeft dit zeker een negatieve impact op het welzijn van een kind. Dit blijkt helaas ook uit allerlei onderzoeken.
Ik denk gewoon dat het heel goed is om al jong te leren verantwoord met je geld om te gaan, en te sparen, iedereen weet dat een rijbewijs, een auto, een huis, een bruiloft en een studie duuur zijn. Maak ze daar bewust van en spring alleen bij als het nodig is (en je het kunt.)
Tja, als je geen luxe verwacht kan iedereen het er prima mee redden. En kinderen worden echt niet slecht van 2ehand kleding of niet op vakantie gaan of geen wekelijkse uitjes of niet uit eten gaan. Ik vind je reactie nogal wat als je blijkbaar geen benul hebt waar je over praat.