Tja, ik ben 41, mijn man 51. Op ons 22e/32e getrouwd, het duurde 8 jaar voor onze dochter kwam. Toen was mijn man al niet meer superjong. En 9 jaar later kregen wij opeens een cadeautje: zoon is nu 2, en wij zijn 41 en 51... Of het ideaal is in de toekomst? Dat zullen we wel zien...mijn schoonouders zijn nu 86 en 89, dus hij komt uit een taai geslacht. En ja, we merken nu dat we zelf niet zo fysiek gezond zijn als we 20 jaar geleden waren, maar grote zus kan heerlijk met hem dollen zonder dat ik direct met hem op de grond hoef te gaan liggen. En omdat we al meer gesetteld zijn qua inkomen enzo kan hij lekker 2 ochtenden naar het KDV om mij te ontlasten en komt hij toch in aanraking met leeftijdsgenootjes.Overal is een mouw aan te passen uiteindelijk! We genieten nu erg veel van elkaar en dat pakt niemand ons meer af!
Mwah vind 10 jaar geen mega verschil... en 30/40 ook niet oud om ouders te worden.... En zoals ik lees jullie zoon geen bewuste keuze (overigens uiteraard heel welkom ga ik vanuit) Maar rond de 60.... en dan onder het mom dat we toch allemaal wel dood gaan.. Tsja ik denk er het mijne van
Mijn man is 54, hij was dus 52 en geen 60 toen onze zoon werd geboren. En wellicht moet je mijn berichtje nogmaals lezen, als " we gaan allemaal dood" het enige is wat bij je blijft hangen. Ik ben niet dom of naïef en heb er echt nog wel iets beter over nagedacht dan dat. En dan jij. Liefde overkomt je, dat plan je niet. Ik althans niet.
Ik ben 32, vriend 37. Ruim 10 jaar geleden al een relatie gehad en uit elkaar gegaan, 6,5 jaar geleden elkaar weer tegen gekomen en sindsdien samen.
Ooit hier een topic geweest Hoelang men had en toen viel dat ook op. Zp klopt wederom niet qua statistieken haha
Ik ben net 25 en mijn man is bijna 30, we schelen op twee maanden na 5 jaar. We zijn bijna drie jaar samen en sinds juli getrouwd . Wat oudere vader discussie betreft: Mijn vader is zo'n 'oudere vader', hij was ongeveer 50 toen ik werd geboren en is over een paar maanden dus 75. Ik vond het vroeger niet altijd even makkelijk, vooral omdat hij al een eerdere relatie had gehad waar hij en veel oudere zoon uit had. Ook was ik echt de jongste van de generatie (mijn nicht is nu 55 bijvoorbeeld, ooms en tantes in de 80).. Wat band betreft heeft het helemaal geen invloed gehad, ik ben gek op mijn vader en hoop dat hij nog heel lang leeft.. Maar juist omdat ik dat heb meegemaakt (heb niet veel familie aan mijn moeders kant, zij is 14 jaar jonger) zou ik er zelf nooit voor kiezen om laat kinderen te krijgen. En is het voor mij ook een reden om niet nog 5 of 10 jaar te wachten. Ik wil dat mijn vader mijn kinderen nog meemaakt, en dan ik en mijn man zo lang mogelijk van onze eigen kinderen kunnen genieten. Ik ben me er altijd bewust van dat mijn vader ouder is, elke keer als ik hoor dat iemand overlijdt dan denk ik vaak 'Poeh, dat is maar ... jaar jonger/ouder dan papa..'. Het heeft altijd meerdere kanten, en er is geen goed en fout . Het is maar net hoe iemand iets ervaart. Ik heb het geluk dat ik een man heb gevonden die maar een paar jaar ouder is, maar liefde kun je inderdaad niet sturen.