Hallo allemaal... even mijn verhaal in een heeeele kleine notendop.. mijn man is depressief... heeft soms suicidale gedachten.. heeft wel gesprekkem met psychologen en psychiaters, maar een echte behandeling is er nog steeds niet... nu is tot overmaat van ramp, ook zijn contract niet verlengd, dus zit hij vanaf morgen zonder baan... Die liep namelijk morgen af, en vanmdiddag kreeg hij een brief dat deze niet wordt verlengd. Ik zie het risico van zijn depressie alleen maar groter worden en ik heb het gevoel alsof alles op mij neer komt. Ik moet/wil voor hem er zijn, moet zelf blijven werken, huishouden draaiende houden en bovenal het belangrijkste onze dochter.. AAAAAAAAAAAAAAAAAARRRGH!!!! Hoe kom ik hier uit, zonder dat ik hier zelf aan onder door ga en een kamertje op de paaz kan uitzoeken?!!? Ik weet het niet meer... dit gaat me veel te ver boven m'n pet.... het verhaal is misschien warrig en kort door de bocht, maar ik heb ook gewoon geen puf meer over... wat wel 'positief' is, is dat mijn man meteen vanmiddag naar het uwv is gegaan om een uitkering aan te vragen... Hij wil ook niet dat het zo loopt natuurlijk, maar hij komt er niet uit... En ik dalijk ook niet meer.. Ik wordt knettergek :'( Kan iemand mij de weg wijzen hoe ik dit vol moet houden...?!
Je klinkt zelf al aardig overspannen. Voor je man is het denk wel belangrijk dat hij snel weer wat over dag te doen heeft, kijk of hij via zijn behandelaar in een opvang te recht kan komen voor mensen met psychische klachten. Hier heb je Doel daar kan je vrijwilligerswerk doen met een lage druk om te werken begrip ect ect is van uit het ggz. Kan ook tekenen creatief ect het belangrijkste is denk dat hij niet thuis gaat zitten maar actief blijft depressies verergeren bij veranderingen dit is z.n verandering idd de druk woord hoger dus de last daar bij ook. Het belangrijkste is denk dat hij structuur blijft houden op tijd op op tijd naar bed. Geef hem wat te doen depressief betekend niet dat je de was niet kan ophangen dus laat hem in elk geval ook huishoudelijke klusjes doen. Want wat je ook zegt dit kan weer problemen op leveren. Hopelijk kan hij snel bij een uitzendbureau of zo aan de slag al is het maar voor een paar uurtjes. Zo dat hij bezig blijft. Want stil zitten is voor mensen met een depressie geen goede oplossing. En heeft hij geen cursussen via het ggz? Opnamen verkomende dag behandeling bijvoorbeeld ( ook doel wat ik vertelde) maar ook gerichte therapie dagen? Structuur groep of stemmingsgroep? Kijk of hij dat kan gaan volgen nu hij toch thuis komt te zitten. En het belangrijkste is voor mensen met een depressie is dat ze het vooral veel al zelf willen doen. Dat is de beste manier om voor uit te komen willen doen iets ect ect. Bovenstaande geld ook voor jou maar voor jou geld neem niet te veel hooi op je vork. !! Geef je grenzen aan ook bij iemand die depressief is dat hij meteen naar het uwv is gegaan is goed actie ondernemen ect ect.
Mijn man kampt ook met depressies. Wat mij tijdens de turbulente periode hielp was mij te realiseren dat hij de depressie had en niet ik. Dus ik leefde door. Ook hebben we afgesproken dat ik heerlijk over hem mocht spuien bij mijn moeder en zus zonder mij schuldig te voelen. Het is loodzwaar geweest, maar we hebben gewonnen Owwww ennnn je kunt niet alle bordjes alleen hooghouden hoor.. Laat er af en toe heerlijk eentje valken. Een vol aanrecht betekent niet dat je een slechte vrouw bent
Loodzwaar, bijna niet te dragen. Jee meis wat heftig zeg. Ik ben geen psychotherapeut, maar wel ervaringsdeskundige. Mij lijkt het voornaamste ook dat hij z.s.m. onder begeleiding komt te staan van een professional. Het is van (letterlijk) levensbelang dat hij bezig blijft en niet in zijn ellende vast komt te zitten. Want dan drukt de depressie extra hevig en wordt het eens zo moeilijk er weer uit te komen. Maar allerbelangrijkst is, dat jij dit niet moet dragen voor hem. Er zijn mensen die hier voor geleerd hebben en de trucjes en methodes kennen die hier nodig zijn. Dus allereerst dat in werking stellen. Dan voor jou. Stel je verwachtingen van hem bij, maar niet zodat hij vrijspel krijgt dieper in de depressie te geraken. Verwacht van hem niet dat hij vraag t hoe jouw dag was, maar vraag/eis wel dat hij helpt in het huishouden. Geef hem dagelijks een lijst met taakjes die gedaan moeten worden en die hij moet doen. Laat hem zich nuttig voelen, ook zonder werk. Je zorgende karakter zal misschien hem zoveel mogelijk willen ontlasten, maar dat is echt net goed voor iemand met een depressie. Zorg dat hij zin inkomen via het uwv regelt en laat hem inzien dat ook dat inkomen door hem verdiend is en wordt (jarenlange opbouw van het ww-recht). En meis, doe het niet alleen!! Hij moet echt hulp zoeken. Want anders heb je zometeen te maken met een depressieve vader en een moeder met een burn-out. En dat is voor niemand goed. Ga er uit, regel een oppas en neem adempauzes. Je moet ergens kunnen ventileren, want de last van een depressieve partner meesleuren is echt heel heftig. Je moet stevig in je schoenen staan daar geen last van te hebben. Heel veel sterkte meid!!!!!
Hier allebei depressief (geweest) ik bijna 2 jaar en ik kan zeggen ik ben eruit. Mijn man zit nu in een gelukkig iets mildere form, maar is nog bezig eraan te werken. Hij heeft gelukkig wel een vaste baan met hele leuke collega's. Ik ben thuisblijf moeder, dat heeft wel geholpen, ik moest wel. School Winkel Koken huishouden zwemles tussendoor zwanger geweest bevallen ziekenhuis met de baby met levensnood. (kon er nog wel bij!) Wij hebben ons bordje vol wel. Maar wat hielp was bezig blijven en dan niet alleen het "moeten". Maar ook leuke dingen, avondje weg, dagje weg met de kinderen, middagje niks mogen doen. Zodra je stil blijft staan word het erger. Ik heb therapie gehad en ijn man is nog bezig. Waar nodig voor hem ga ik mee. Succes, depressie is een b*tch.
Ik pak deze er nog even tussenuit. Mijn man deed dit dus wel en nu zit hij op mijn plek, dat is niet de bedoeling!
Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen. Zit zelf helaas in zo'n situatie en van hem mocht ik er niet over praten met andere. Ik werkte daarbij 36 uur en was elke dag bang hem dood aan te treffen. Hij wil ook geen hulp meer zegt dat het toch niet helpt. Vorig jaar oktober ben ik zelf ingestort en heb hulp moeten zoeken en nu ook medicijnen. Wat dus echt belangrijk is denk niet alles alleen te kunnen doen en praat er zeker met andere mensen over. Nogmaals sterkte!
ik ben het er helemaal mee eens! Je kunt niet alles in je eentje doen, hoeft ook niet.. zorg ervoor dat je zelf niet overspannen/depressief word en ga leuke dingen doen (met vriendinnen of natuurlijk met je man)
Dankjewel allemaal voor jullie reacties.. Ik kon niet eerder reageren want ik was op het werk... Want ja dat gaat door.. Ik voel me op het moment wel wankel, gewoon omdat ik even niet weet hoe ik dit moet doen. Ik voel me al heel de middag/avond hartstikke beroerd.. Misselijk, duizelig, knallende koppijn.. Maja dat is gewoon van de spanning denk ik.. Ik jank mn ogen uit m'n kop, maar probeer me steeds groot te houden. Ik voel nu zo'n zware last, want alles komt nu op mij neer. Het huishouden, de zorg voor Tess, daarnaast ook (een soort van) zorg voor m'n man... Dan nog mijn werk.. En om het verhaal even compleet te maken, heb ik zelf ook momenteel therapie voor Pnd en PTSS na m'n bevalling... Hoppateeee kan der ook wel bij.. Dus mijn hoofd zit overvol, loopt over van emoties en gedachten.. Vanmiddag is mijn man bij de psychiater geweest en heeft nu anti psychotica gekregen, man wat vind ik dat heftig! Ik had altijd het idee dat alleen van die mafkezen dat slikte, en nu mijn eigen man! Gelukkig zorgt mijn moeder voor Tess als ik ben werken, dat is een zorg minder. Daar zit ze goed en wordt ze lekker verwend door oma en opa.. Want ook de zorg voor haar kan mijn man nu niet (alleen) aan. Ik vind het wel prettig om hier te spuien merk ik... Dus dat zal ik ook wel blijven doen... Dankjewel in ieder geval voor jullie berichtjes en adviezen, dat doet me goed. Dankjewel
Ik werk ook 32 uur en heb ook die angst om hem in eens te vinden... Ik kan hem niet peilen nu.. Vind dit vreselijk eng en slopend...
Och wat vervelend zeg! Weetje wat misschien ook fijn is, ga naar een sportschool En ga kickboxen gooi alles er even uit ram lekker even die boxzak in elkaar, dat zal je vast een beetje opluchten even een beetje die spanning uit de lijf ga er desnoods lekker heerlijk bij gillen en schreeuwen, maar geloof me het lucht op en geeft wat meer rust in je lijf En dan kan je er weer even goed tegenaan, dit geldt ook voor je man Want het is gewoon zo dat als je vol zit met spanningen en stress en alles dat je het er even ongeremd uit mag gooien en dan kan je ook even je hoofd leeg maken en je zinnen verzetten Succes het komt wel weer goed!!
Morgen loopt t contract af en pas 1 dag vtv wordt er gezegd dat die niet verlengd wordt? Dat mag volgens mij helemaal niet...
ja vandaag loopt zijn contract af.. en gisteren pas een brief gehad met de mededeling dat het niet wordt verlengd... Ik heb begrepen dat die regels tegenwoordig zijn veranderd en dat je (bij een tijdelijk contract) niet meer verplicht bent om dat een maand van te voren te melden o.i.d. Maar dit gaan we uiteraard wel uitzoeken! Buiten de regeltjes om, vind ik het sowieso schandalig op deze manier.. nodig hem dan op z'n minst uit voor een gesprek!
mijn man heeft 3 jaar lang in een depressie gezeten, het was een loodzware tijd met heel veel angsten en onzekerheid., toen hij medicatie kreeg ging het gelukkig beter, hij was toen ook nog eens werkeloos en wat persoonlijke problemen waardoor hij weigerde zijn bed uit te komen.. na de geboorte van dochter ging het ook weer een stukje beter, al viel hij daarna even terug.. Denk aan je zelf meid. Vergeet jezelf absoluut niet, praat er over met wie dan ook, en neem hoe lastig het ook is soms afstand van je man, ga samen met je dochter wat doen.. En ga daarna wat leuks doen samen met je man endochter, sleep hem mee hoe hard hij ook zal protesteren.. Laat hem inderdaad voorral niet gaan stilzitten op de bank.. Succes en je mag altijd pben!