Ik heb geen idee hoe dat duimpje daar komt??? weet niet eens hoe dat moet, en natuurlijk maakt dat niks uit, als je je er zelf prettig bij voelt en je kindje ook, dan lijkt me dat geen probleem. Maar je ligt dus met de boel bloot in bed? heb je dan geen last van lekkende borsten en dat je beddengoed helemaal vies is?
Mijn jongste slaapt nu ook bij ons in bed en in goede nachten legt hij zichzelf inderdaad een paar keer bijna ongemerkt aan. Ik word nog wel wakker van die kleine voelende handjes maar val dan ook snel weer in slaap.
Hier dochter van 6 maanden die nog steeds naast me ligt in haar ledikant. Ze slaapt altijd door en als ze s'morgens wakker wordt pak ik haar eruit en ligt ze nog tussen ons in. Wij hebben een hele grote slaapkamer dus alle plek maar eigenlijk wordt het wel tijd dat ze nu naar haar eigen kamertje gaat... maar volgens mij doe ik juist dan geen oog dicht. Ze rolt nu veel op haar buik en legt zichzelf continu vast. Dus ik wacht nog even tot ze zichzelf helemaal red en dan maar verhuizen
Hier ligt de kleine in de wandelwagenbak naast ons bed. Werd in het begin van elk geluidje wakker maar nu niet meer. Hoe lang nog weet ik niet. Zolang het nu goed bevalt vind ik het prima! Maar zodra het voor mij of mijn vriend tot slaapgebrek lijd gaat de kleine naar zijn eigen bed en niet vriendlief naar zolder of de bank. Dat gebeurt hier niet! Hij ligt trouwens op zijn buik
Onze dochter heeft 10 weken bij ons geslapen in haar wiegje. De overstap naar haar eigen kamertje ging heel gemakkelijk en ze slaapt vanaf toen van 19.00-08.00u! Daarvoor ook al een goede slaper maar niet zó lang. Ik geef overigens al vanaf dag 5 fv dus daarvoor hoefde ik het niet te doen. Ik vond het gewoon heerlijk om haar in de wieg pal naast me te hebben. Mocht ik ooit weer een kindje krijgen dan wil ik een co-sleeper (en hoop ik dat bv langer lukt!).
Wij hadden van tevoren geen bepaalde periode in ons hoofd, maar dachten dat we haar met 3 maanden wel over zouden doen naar haar ledikant... Ze is nu net 6 maanden en ligt sinds 2 dagen in haar eigen slaapkamer hihi! Ik vind het echter verschrikkelijk, mis haar echt naast me! Maar het wiegje werd echt te klein en het ledikant is te groot voor op de slaapkamer, even wennen dus...
Beer zou meteen naar zn eigen bed gaan, na de geboorte. Hij slaapt nu nog op onze kamer, maar als t aan mn man had gelegen had Beer afgelopen week al naar zn eigen kamer gegaan. Ik heb dr gelukkig nog 2 weken bij kunnen sprokkelen.... Ga m echt missen volgens mij, ik zie dr echt tegenop.
hier na een paar dagen!!! Ik slaap slecht als ze bij ons op de kamer liggen als ukkie. Dan hoor ik elk zuchtje kuchtje etc!! Dus nu bij de 3e zal het een paar dagen zijn
De oudste (2jr) komt meestal in de loop van de nacht bij ons in bed (maar steeds minder vaak) De jongste (4mnd) slaapt in de wieg naast ons bed (iig tot ik de moed bij elkaar heb verzameld om zijn zus uit het ledikant in het peuterbed te krijgen ) Maar is heel persoonlijk, doe waar je je goed bij voelt! PS Kijk er nu ook wel weer naar uit de slaapkamer voor onszelf te hebben !
Mijn zoon is 11 maanden en ligt met zijn pamperkontje tussen ons in.. Hij begon in een wieghe bij ons toen hij net geboren was. Uiteindelijk naar zijn eigen kamer waar hij een periode goed heeft geslapen. Ergens werd het drama en hij wilde echt niet meer in zijn eigen bed. Mennn wat een drama. Vanaf toen eigenlijk elke nacht tussen ons in. Nu begint hij inmiddels in zijn eigen bed en halverwege de nacht als ik hem heb gevoed bliijft hij bij ons liggen. Ik moet ook zeggen als ik ga slapen en hij ligt in zijn eigen bed vind ik het erg ongezellig.. Dan mis ik hem enorm Dat heerlijke warme lijfje tegen me aan, zalig! Doe waar jij je goed bijvoelt. Samen slapen is niet slecht, in een wiegje ernaast is niet slecht in eigen ledikant is ook niet slecht.
De wieg staat klaar bij ons op de slaapkamer ! En ze begint daar hoe lang ze bij ons blijft liggen weet ik niet.... Totdat wij en zij er klaar voor zijn dat ze apart slaapt. Enige waar ik pertinent op tegen ben is kinderen in bed nemen. Mijn bed is voor mijn partner en mij... En ik kan niet tegen een druk bed en veel warmte.. En daarbij hebben mijn man en ik ook wel eens behoeftes hahahaha
Dochterlief begint in eigen bed, welke naast het ouderlijk bed staat. Na éeén van de ' midden in de nacht' voedingen, blijft ze meestal naast me liggen. Papa heeft zijn eigen slaapkamer, want die kan niet slapen met al dat gerommel.
Ik dacht en wilde altijd dat de kleine gelijk op zijn/haar kamertje zou liggen... Ik ben bang dat ik anders geen oog dichtdoe. Vriendlief denkt daar anders over en wil het kleintje toch even op de kamer houden. Het bedje staat nu al op de slaapkamer... Niet direct aan het bed, maar bij de 'verste' muur. Een maandje lijkt me lang genoeg... maar ik zie wel hoe het loopt. Maar het zullen geen maanden zijn denk ik....
Mn manneke slaapt sinds een halve week op zijn eigen kamertje en ik kan wel janken haha ik mis hem echt als ik in bed lig en heb het gevoel dat ik iets heel gemeens doe om hem daar alleen te laten slapen. Ik weet het, dat is onzin maar ik heb het er echt nog even moeilijk mee! Morgenvroeg kan ik hem weer heerlijk knuffelen mmmm