De titel zegt het al... dochter (7 maanden) wil de laatste week 's nachts weer om de 2 uur drinken. Ze wordt wakker en maakt geluidjes, de speen slingert ze weg en als ikniet snel genoeg reageer gaat het echt over in huilen. Zodra ik haar aanleg drinkt ze alsof ze enorme honger heeft. Ze drinkt 5 min heel kort en snel en doezelt dan weg, waarbij ze af en toe nog een slokje neemt. Ik kan haar echter niet loshalen, dan wordt ze wakker en begint weer zo gulzig te drinken. Na 15 min is ze diep in slaap en leg ik haar weer terug. Dit herhaalt zich zo drie a vier keer per nacht. Wat kan dit zijn? Een fase? Eet ze niet genoeg overdag? Normaal gezien krijgt ze 6 a 7 keer bv (met 1 nachtvoeding), fruit (soms met een Betterfoodkoekje, soms niet) rond 11 uur en groenten (sinds kort met een broodkorst) rond 17.30, 18 uur. De porties die ik haar geef gaan bijna altijd op. Af en toe drinkt ze ook wat water, maar dat mag niet echt een naam hebben.
Misschien kun je 's avonds als laatste voeding iets geven zoals rijstebloem met bv? Dat moet dan wel via flesje natuurlijk. Maar misschien is ze niet genoeg verzadigd voor de nacht? Hoe doet ze het verder overdag? Wil ze dan ook telkens drinken als ze wakker wordt? Kan ook gewenning zijn nl..
Rijstebloem heb ik inderdaad al aan gedacht, maar ben daar niet zo'n fan van omdat ze vrij gevoelig is voor verstopping (een stukje banaan, direct drama). Overdag drinkt ze niet overdreven veel, het is nu meer 'ontbijt', een toetje na de vaste voedingen, tussendoor dan nog een keer en voordat ze de nacht in gaat. Ze heeft een tijdje doorgeslapen en sinds ze 6 maanden is, zitten we weer op 1 nachtvoeding. Maar sinds een week dus op 3 of 4. Ik heb het idee dat ze niet echt heel erg drinkt, omdat ze na 2 of 3 minuutjes alweer afzakt.
Misschien is het dan toch een gewenning van: ik word wakker en wil graag een slokje drinken en even mama voelen/horen/zien? Ik heb hetzelfde hier nl, maar ik blijf volhouden (als ik merk dat ze geen honger heeft) met een speentje, even blijven staan bij haar bedje en aaien, of een slokje water geven en dan toch weer terug naar je eigen bed. Het is wel pittig hoor. CB adviseerde mij zelfs om haar gewoon te laten huilen als ze geen honger heeft... Als ik zo lees wat jouw kindje krijgt, is dat toch wel voldoende hoor.
Regeldagen? Groeisprong? Heel vervelend is het wel maar zal een fase zijn met een rede die voor ons mama's heel onherkenbaar en vervelend is.
Heel erg herkenbaar. Vanaf ca. 7 maanden komen er hier veel (!) fases voorbij waarin dit gebeurd. Dochterlief is nu 10,5 maand en heb echt heel wat onrustige nachten gehad. Voordeel vind ik wel dat na het aanleggen ze gauw weer verder slaapt. Volgens mij is dat voor flessenmama's lastiger. Maar hoor het vaker rond deze leeftijd hoor dus ik denk dat het er allemaal bijhoort. Het CB, en de HA ook trouwens, adviseerde mij te doen wat ik denk dat het beste is en waar ik mij het beste bij voel en dat is voor mij meegaan met haar behoeftes (ze heeft mama gewoon nodig op die momenten!) en ik kies er dus voor haar niet te laten huilen. Ik kreeg en krijg veel reacties in de trant van 'ze probeert je uit' of 'ze zal wel niet genoeg eten krijgen' tot 'laat maar huilen ze valt dan vanzelf wel weer in slaap' en 'stop maar met BV want ze gebruikt je als levende speen enzenz. Ik werd daar wel eens onzeker van maar ik ben er van overtuigd dat er een reden is dat ze zo vaak wakker wordt en dat ze dan de nabijheid van haar mama nodig heeft. En ik houd ik m'n achterhoofd dat het weer over gaat, heel belangrijk Edit: Ik vind het wel lastig hoor dat ik vaak niet precies weet wát er is. Maar soms ontdek ik het wel en denk ik 'zie je wel' er was echt wel iets. Zo was er op een gegeven moment vanuit het niets ineens een voortand die enorm snel aan het doorkomen was. En een paar dagen later de nog één. Afgelopen weekend was het helemaal vreselijk 's nachts, wel 10 keer wakker, vreselijk! Wat bleek, juffie was ziek had koorts de volgende dag. Er is dus écht wel een reden, soms weet je alleen niet precies wat. Het helpt mij wel erg om hieraan vast te houden, dat maakt het makkelijker. Alhoewel ik nog steeds wel eens bang ben dat het toch een gewoonte aan het worden is hoor, maar plots is het dan toch weer over en slaapt ze goed door. Het is gewoon lastig dat ze nog niet kunnen vertellen wat er is.
Hier ook die fase gehad toen ze tandjes kreeg. Ik geef er maar gewoon aan toe het stopt vanzelf weer hoor.
Ik zou er ook gewoon aan toegeven. Dat gezwets over baby's die hun ouders treiteren zodat ze niet aan slaap toekomen, ik snap niet hoe je zo kan denken. Ze heeft je gewoon nodig. Voor je het weet gaat ze het huis uit en mis je de nachtelijke taferelen....
Hier begon het bij de oudste rond 6 maanden, juist toen ik begon met de bijvoeding. Hier kwam ze meestal een keer of 3 per nacht. Heeft hier wel een tijd geduurd
Bedankt allemaal voor de reacties! Ik geef er ook zeker gewoon aan toe, ze slaapt naast me en bij de eerste kik pak ik haar op en leg ik haar aan. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt haar te laten huilen. Want ze heeft het nodig. Toevallig heeft ze gisteren ontzettend goed gegeten. Een kiwi, een stukje banaan, een stukje peer, en 's avonds worteltjes met een stukje aardappel. Ook goed gedronken en rond 19.30 uur naar bed. Ze kwam niet voor de laatste late voeding, dus heb ik haar laten slapen, en ik hoorde haar pas rond 5 uur een beetje sputteren. Nadat ze een paar slokken had gedronken, gaf ze over, de arme meid. Ze heeft twee keer overgegeven en daarna gedronken en weer geslapen. Rond 8 uur was ze weer het zonnetje in huis, maar haar fruit lustte ze echt niet. Ze drinkt wel goed en houd het binnen, dus ik denk dat gisteren haar iets dwars heeft gezeten dat er (hopelijk) nu uit is.