Zwanger worden met vaginisme

Vriendin van mij had dit en heeft eerst de nodige therapie gehad om daar toch nog IETS mogelijk te maken. Bij t idee alleen al zat de boel op slot zeg maar, nog zonder een heftig verleden oid. Soort faalangst /pijnangst eerder.

Uiteindelijk met de tijd en therapie vanaf gekomen en haar huidige verloofde heeft t gewoon heel rustig aan met dr opgebouwd. Is nu zwanger van dr eerste.

Zelf inbrengen lukt ook niet? Want dan zou je op die manier rustig aan in je eigen tempo en omgeving een en ander kunnen opbouwen.

 

Wat vervelend.
Er zijn speciale spuitjes met een dun kathetertje te koop online.

 

Zoek maar op "inseminatieset".

 

Ik wil je heel veel sterkte, maar vooral succes wensen!

 

Hier op het forum zijn ook verschillende topics over vaginisme en zwanger worden ermee. Je zou ook zelf een topic kunnen openen. Een optie voor jullie zou zelfinseminatie kunnen zijn met een spuitje en evt nog een slangetje erop als het spuitje te dik is. Sterkte en succes!

 

Ik heb helaas ook vaginisme en ik ben getrouwd met een vrouw. We volgen daarom een traject om zwanger te worden door middel van een donor maar we kunnen geen IUI doen omdat ik geen speculum kan hebben. Door middel bekkenbodemfysio ben ik wel zover gekomen dat ie ingebracht kan worden maar hij kan niet open. Dit zorgt er dus voor dat ik geen IUI en ook geen IVF kan doen.

Het is allemaal heel frustrerend. Als je wil mag me een PB sturen hoor.

 

@Orchid24

 

Ik heb zelf vaginisme, inmiddels grotendeels overwonnen. Ik zal je zo even een uitgebreidere pb sturen!

 

Echt niet vervelend bedoeld. Maar als je zo niks kan hebben bij je vagina, hoe wil je er dan een kind uit werken zonder helemaal op slot te gaan?

 

Bij sommige vrouwen met vaginisme is vaginaal bevallen inderdaad geen optie
Andere vrouwen kunnen wel ontsluiten en uitdrijven(oerkracht), maar geen interventies verdragen(toucheren etc)

 

Ontsluitingsweeën gaan echt wel effect hebben om de weg vrij te maken. Dat gaat vaginisme niet tegen houden. En die uitdrijving gaat pijn doen. Maar dat is voor zo ver ik weet bij iedereen.

 

Vaginisme is niet letterlijk een lichamelijke blokkade die een baby tijdens uitdrijving kan tegenhouden (in de zin van bijvoorbeeld een bot of obstructie waardoor een kind er niet door zou kunnen) Mijn therapeuten hebben het ook nog nooit meegemaakt dat iemand met vaginisme niet kan bevallen en volgensmij kan in principe elke vrouw met vaginisme bevallen. Dat is zo'n lichamelijk proces daar kan je vaginisme eigenlijk niet tegenop. Ik denk alleen dat er wel veel vrouwen zijn die het daardoor doodeng vinden en dan kan een bevalling natuurlijk wel lastiger gaan als je gestrest bent.

 

Genoeg pethydine en dat merk je niet meer. Ik had t met de persweeën over schatrovers van toetanchamon.
Misschien hadden ze een pietsje teveel gebruikt, maar wij waren er heeeeeeeel blij mee. Voor pethydine moeten ze alleen wel weten hoe ver je bent qua ontsluiting, dat is dan weer niet zo handig van die. Andere allicht wel een oplossing of alsnog niet vaginaal bevallen.

Maar zou er geen verschil wezen tussen er uit en er in? Bedoel je lijf neemt de boel wel over en dat kind GAAT er uit. Dat stop je niet ff en evt valt daar nog wat met pijnbestrijding te schroeven. Bewust en zonder natuurlijke impuls er in voor bijv. toucheren maar ook inwendige echo's lijkt me dan weer anders. Lijkt me lastig te voorspellen als je nog geen kind hebt gekregen, echt vergelijkingsmateriaal heb je dan ook niet echt.

Eendenbek ben ik nog niet tegen gekomen in mn zwangerschappen overigens. Mogelijk dat je die wel treft met een vlokkentest /vruchtwaterpunctie via vagina, maar die vlokkentest heb ik via buikwand laten doen.

Inwendige echo dan weer wel gehad, maar voor mij is dat absoluut niet bezwaarlijk terwijl ik een eendenbek wel ontwijk als t ff kan. (tot aan zelftest voor bmhk aan toe) Misschien dat die nog wel lukt, al of niet met zelf inbrengen, maar dat zal afhangen van je gradatie allicht?

Lijkt me lastig inschatten en vooral ook voorbereiden.

 

het is inderdaad een verschil erin of eruit. En een bevalling ga je inderdaad met al je wilskracht denk ik echt niet tegen kunnen houden. Pijnbestrijding kan denk ik bij de angst wel helpen. Pijnlijk is het sowieso. Wat mijn therapeuten altijd hebben aangegeven is dat toucheren etc niet perse nodig is en inwendige echo's over het algemeen ook niet. Zijn natuurlijk uitzonderingen waarbij het noodzakelijk is, dat zal zeker afhankelijk van de gradatie traumatisch kunnen zijn of erg pijnlijk.

Hier grotendeels overwonnen dus inwendige echo's doen bij mij geen pijn. Seks nog redelijk. Toucheren en maandag inleiding dat is iets waar ik achter ga komen.. maar gelukkig ben ik niet bang voor de bevalling zelf omdat ik dus weet dat dat een natuurlijk proces is dat mijn lichaam niet kan tegenhouden.

 

Ja die weeen komen wel. Maar als ik terugdenk aan hoe je je op je vagina focust tijdens een bevalling (ik weet niet hoe ik het beter uit moet leggen) dat lijkt me heel moeilijk als je een moeilijke relatie met je vagina hebt. Ontspannen, overgeven aan wat er gebeurt en vooral niet sluiten is toch wel essentieel voor een prettige bevalling.

 

ja daar zit het hem ook in, denk dat pijnbestrijding maar vooral therapie tijdens zwangerschap en misschien zoals hypnobirthing daar nog het meest bij kunnen helpen. Hoe kan je omgaan met de pijn die gaat komen. Ook je verloskundige of gynaecoloog op de hoogte brengen. Bij mij staat het ook in bevalplan, ik wil bijvoorbeeld wel graag regelmatig weten hoeveel ontsluiting ik heb maar ik weet niet of dit gaat lukken. Belangrijk is dus wel dat mijn man maar ook de arts mij helpt zoveel mogelijk te ontspannen. Is het te pijnlijk dan niet of minder vaak. Ik heb maandag een inleiding en misschien een ballonkatheter nodig, veel over gelezen en denk dat wel gaat lukken misschien wel met wat pijn. Maar heb ook veel gelezen dat het vaak pijnlijk is als het door iemand in opleiding gedaan word. En ik ga dus ook aangeven dat dat bij mij niet kan en ik dus gewoon door een ervaren iemand wil laten plaatsen.
Mijn voordeel is wel dat ik een hoge pijngrens heb en niet bang ben voor pijn. Maar denk communicatie en cursus/therapie wel kunnen helpen voor de vrouwen die er heel erg tegenop zien.

Maar het is gelukkig dus niet zo dat het lichamelijk gezien niet mogelijk is.

 

Ik had juist het idee dat het focussen meer op de buik en heupen was, juist alle spieren eromheen. Met een ruggenprik bij de laatste heb ik niks gevoeld. Persdrang tegenwerken bij mijn eerste leek onmogelijk. Ik heb geen vaginisme. Maar zodra je moet dan moet je zeg maar...