Vanmorgen in bracht ik mijn zoon naar de klas en zag dat een klasgenootje hem duwde. Mijn zoon liep daarna weg en deed niks. Ik zag het gebeuren, dus ik heb het jongetje daarop aangesproken. De juf was nog niet in de klas. Laten jullie je kind dit zelf oplossen of zouden jullie ook het kindje daarop aanspreken? Mijn zoontje is trouwens 4.
Eeh...nee daar zou ik niks van zeggen. Dat is ook wel een beetje jongensgedrag. Even een duw. Hoeft niet eens iets vervelends te betekenen. Ik zou het ze zelf laten oplossen ( als er al iets was) en anders even naar de juf.
Ik zou afwachten hoe mijn kind reageert. In de situatie zoals jij die beschrijft zou ik verder niks doen en het er later met mijn kind over hebben. Wat hij kan en wil doen in zo'n situatie. Hem op een bepaalde manier weerbaarder maken. Maar misschien interesseert het hem niks, en als je zoontje er nooit op reageert, dan zal dat jongetje op een gegeven moment ook niet meer duwen. Mocht hij je zoontje echt pijn hebben gedaan zou ik er wel iets van gezegd hebben. Iig tegen de juf.
Nee oké, mijn zoon is ook geen heilige, maar ik zag het gebeuren en hij ging gewoon naast dat jongetje staan. Ik heb daarna wel tegen mijn zoontje gezegd dat hij ook voor zich op moest komen. Maar zou je dan tegen de juffrouw een paar minuten later gaan zeggen dat dat kindje geduwd had?
Ja daar heb je gelijk in, alleen durft mijn zoon er niks van te zeggen of iets terug te doen. Hij durft nu pas bij zijn eigen broertje van zich af te bijten, bij anderen nog niet. Heb er vanmiddag nog met hem over gepraat, wil gewoon niet dat iedereen straks over hem heen loopt.
En stel, een ander kindje waarvan de moeder of vader erbij zit, doet jouw kindje pijn en die ouders doen of zeggen niks. Zeg je er dan wel wat van?
dan zeg ik kom maar jongen dat is niet zo lief van dat kindje dan snappen de ouders de hint vast wel haha
Ik wacht eerst de recactie van mijn dochtertje/zoontje af, als ze/hij niets doet/zegt dan zeg ik tegen het kindje dat hij dat niet mag doen omdat dat niet zo lief is en gewoon lief samen moet spelen. Zelfs als de ouders erbij zitten!
Ligt een beetje aan de situatie. Je hebt pijn doen en pijn doen. Bij een por of een duw zou ik er niet teveel woorden aan vuil maken en ze het zelf op laten lossen. Maar als er echt pijn gedaan wordt dan zou ik er wel wat van zeggen. En mijn manier van reageren is ook afhankelijk van de reactie van mijn dochter. En als de papa en mama van het andere kindje erbij zouden zitten zonder iets te zeggen zou ik ook reageren zoals Ninja2 het beschrijft.
tegen je zoon zeggen dat hij voor zichzelf op moet komen zou op je zoon niet zo een goede effect hebben denk ik. je kun hem vragen of hij het leuk vindt of niet. wanneer hij zelf zegt dat hij het niet leuk vindt dan kun je hem leren wat te doen of te zeggen. als hij niets voelt wanneer iemand hem duwt heeft het weinig zin vind ik. want dat snapt hij dan niet als hij nergens last van heeft. ik zou dat ander jongen niet aanspreken. mijn zoon ook zeker niet tenzij hij naar me toe komt met een klacht.
Oh irritant is dat he? IK vraag me dan ook altijd af wat ik moet doen...want het gebeurt regelmatig, of dat grotere kinderen hem in de speeltuin omver lopen en de ouders dus niet even hun kinderen erop wijzen dat mijn ventje wat kleiner is.
Ik denk dat ik wel iets zou zeggen als ik zie dat iemand mijn kind pijn doet, als er verder geen andere volwassene het ziet. Kind moet toch ook gecorrigeerd worden? En dan gewoon iets van 'dat vind ik niet zo aardig'. Tenzij het slachtoffer al voor zichzelf opkomt, maar dat is hier niet het geval. Zoals je het beschrijft, zou ik het zeker wel (later) met mijn kind er over hebben. En haar weerbaarder proberen te maken. Ik zou het raar vinden als ze er niets van zou merken/voelen. Mijn dochter vindt t iig niet prettig om geduwd te worden (tenzij als grapje) en ze weet ook heel goed dat het 'niet aardig' is.
Heb tegen dat kindje idd gezegd dat duwen niet lief is. En ik zag aan mijn zoon dat hij het echt niet leuk vond dat dat kindje duwde. Na school begon hij er ook over, dus dat was de perfecte aanleiding om te beginnen over zijn weerbaarheid. Hij zal vast wel vaker in zulke situaties terecht komen, dus hoop dat het elke keer beter gaat. Ik merk dat erover praten wel veel effect op hem heeft.
Mijn zoontje zit momenteel in zo'n duw fase. Echt vanuit t niets. Verschrikkelijk vind ik het en ik leg hem dan ook uit dat ik dat niet wil hebben en hij moet sorry zeggen. Als het buiten mijn zicht om gebeurd hoop ik dat de andere ouder mijn zoontje uitlegt dat het niet mag. Zou hij geduwd worden dan zou ik dus ook voor hem opkomen als hem dat zelf niet lukt. Dat vind ik wel net zo eerlijk.