Misschien een beetje een gekke vraag... maar ik vraag me of hoeveel pijn jullie 'accepteren' voordat je bij de werkgever aan de bel trekt. Korte situatieschets: ik heb nu 2 weken kerstvakantie en echt véél last van mijn bekken. Opstaan na een tijdje zitten, doet veel pijn!! Ook dingen tillen en traplopen geeft meteen veel pijn. Ik heb (gelukkig) een kantoorbaan, maar ik werk op de eerste verdieping en er is geen lift in het pand. Ik zie nu eigenlijk al op tegen de trap (thuis probeer ik alleen 's ochtends en 's avonds de trap te gebruiken, om echt zo min mogelijk die trap op en af te gaan). Het zitten zal wel gaan, maar daardoor wordt het opstaan en weer beginnen met lopen eigenlijk alleen maar pijnlijker. Ik zit nu een beetje te dubben wat ik hier mee aanmoet... ik waggel al weken vanwege mijn bekken, dus ze weten van mijn bekkenklachten, maar het is nu wel echt verergerd. Maar waar leg ik die grens van pijn icm blijven werken. Ik wil me ook niet ziekmelden terwijl ik het misschien gewoon in een bepaalde mate moet 'accepteren'. Aan de andere kant moet ik nog 15 weken in de zwangerschap (daarvan nog 9 weken werken), dat is nog een flinke tijd om te overbruggen met dit bekken. Graag jullie advies/ervaringen/tips!
Ik heb vorige week zelf het besluit moeten nemen om te stoppen met werken. Ik heb een deels kantoorbaan en deels een baan waarin ik veel moet lopen en wat lichte dingen moet tillen en ik werk meestal in de avonden, van 13 tot 21.30. Ik ben nu 25 weken zwanger en loop sinds 12 weken ivm bekkeninstabiliteit bij n bekkenfysiotherapeut. Ik heb heel lang geprobeerd uit te stellen om te stoppen met werken maar afgelopen week is er iets in me gebroken toen ik thuis kwam van het werk. Ik stond voor de trap in de gang (we wonen in een drive-inn woning) en ik moest gewoon janken bij de gedachte dat ik nog naar boven moest zien te komen. Ik heb er lang met iemand op het werk over gepraat die ook bekkeninstabiliteit had en die zei ook dat het tijd werd voor mezelf te kiezen. Ik ben 7 jaar bezig geweest om zwanger te worden en nu had ik alleen nog maar pijn en de dagen dat ik vrij had sliep ik, omdat de pijn zoveel energie vreet. Ook de helft van de tijd harde buiken vanwege de stress/drukte in m'n hoofd dus ik zag t heil er niet meer in. Na een gesprek met de fysiotherapeut heb ik de knoop door gehakt; zij vertelde me dat het makkelijker is om van bekkeninstabiliteit te herstellen als je een mama bent die betrekkelijk relaxed is, dan een mama die op het tandvlees loopt omdat ze al die tijd heeft doorgetrokken en het werk voorrang heeft gegeven. Sinds ik thuis zit heb ik significant minder last van m'n bekkeninstabiliteit en ik slaap een stuk minder nu, ben ook een heel stuk minder kribbig. Dus al met al vind ik het jammer dat ik me ziek heb moeten melden, want ik heb echt plezier aan m'n werk, maar voor mij als toekomstige mama is het het beste besluit tot nu toe. Alleen even kijken of het UWV het daarmee eens is, maar dat gevecht stel ik nog maar heel even uit heel veel sterkte met je keuze, ik weet dat het niet makkelijk is. Af en toe zijn andere dingen net even belangrijker dan het werk.
dat is in deze geen gevecht met het uwv hoor, die gaan je een fijne zwangerschap wensen en succes ermee. ts als de trap opgaan niet haalbaar is betekend dat dus gewoon thuis blijven.
Zoals ik het lees, zit er maar 1 ding op en dat is 100procent ziek melden. Het uwv wenst je idd alleen even beterschap en thats it. Je krijgt wat brieven en toedeloe. Denk aan jezelf meid!
Dat is moeilijk te beslissen voor een ander natuurlijk. Ik zat in eenzelfde situatie. Zware rug- en bekkenklachten in combinatie met heel slecht slapen. Kantoorbaan met bureau op eerste verdieping, zonder lift. Ik ging drie keer per week naar de kine en heb het zo toch volgehouden tot 38 weken zwangerschap. Ik probeerde overdag veel te wandelen op kantoor, dat hielp. Maar misschien is het bij jou erger, dat weet ik niet natuurlijk. Als het niet gaat, gaat het niet!
Het lijkt wel mijn situatie. Ik weet ook niet wat ik moet doen. Ik werk veel thuis. Maar dan nog merk ik dat de klachten erger worden. Veel stress op het werk en op mijn werk wordt er ook wel e.e.a. van me verwacht. Hoe lang moet je doorgaan hè met bekkenklachten en pijn. Wat nou als ik morgen opeens wel weer wat beter iets kan doen? M0et ie dan ook weer werk oppakken? Zeker bij een zittend beroep denken ze al gauw dat het niet belastend is.
Ik ben ook meer vanuit huis gaan werken rond 26 weken geloof ik (ging met 34 weken met verlof). Ik weet niet of dit voor jou een optie is? Anders zou ik duidelijk bij m'n werkgever aangeven hoeveel je nog kunt werken (bijv. 50% en aankijken hoe dat gaat). Uiteindelijk is jouw gezondheid en die van je kindje het allerbelangrijkste en is werk ook 'maar' werk. Je werkgever heeft hier ook echt wel begrip voor (en anders heeft ie pech )
Kijk, als je nu nog een weekje tot je verlof moest, tja, dan zou ik wel genegen zijn om te zeggen, nog even bikkelen? Maar 9 wkn is lang hoor... Graadmeters bij mij waren altijd: pijnstillers nodig om 's nachts te kunnen slapen en niet/nauwelijks meer kunnen lopen. Dan is werken absoluut geen optie meer. Ik ben zelf in mijn eerste zwangerschap te lang doorgegaan met bekkenklachten omdat ik dacht dat het erbij hoorde, tot ik rond de 26 wkn finaal instortte en letterlijk niet meer kon slapen en lopen van de pijn. Ik was oververmoeid en uitgeput. Rest van zwangerschap niet meer kunnen werken, nog geen minuut... Als ik veel eerder actie had ondernomen had ik het wellicht wat langer vol kunnen houden. Ben je al bij bedrijfsarts? Je kunt ook gaan kijken naar 'tussen-oplossingen' zoals bijvoorbeeld (veel) kortere werkdagen, tussendoor liggen op je werk, aanpassingen op je werkplek (andere stoel bijvoorbeeld), niets meer tillen, geen 2 dagen achter elkaar werken, etc. Veel sterkte!
Ik zou inderdaad gaan kijken naar thuiswerk mogelijkheden. Met een kantoorbaan is waarschijnlijk wel een substantieel deel van je werk ook vanuit huis te doen toch? Misschien kun je dan afspreken dat je nog een dag in de week wel komt zodat je nog af en toe een vergadering en zo deel kan nemen.
Bedankt voor alle reacties! Morgen mag ik weer, dus ben benieuwd hoe het gaat... Helaas is mijn leidinggevende nog vrij, die zie ik pas volgende week donderdag weer. Ik ben benieuwd hoe het gaat... Ik ga proberen veel te lopen. Verder vind ik het lastig hoor, wat is nou mijn max in aantal uur per dag? Geen idee! Vanuit huis werken moet ik echt met mijn leidinggevende bespreken. Er zijn weinig laptops in omloop binnen ons bedrijf en vanwege mijn functie (personeelszaken) kan ik niet vanaf een privé-pc werken. Bedrijfsarts ben ik nog niet geweest. Ik ken haar wel, omdat ik contact met haar heb over andere werknemers. Heb haar al een seintje gegeven dat ik zelf binnenkort ook waarschijnlijk langskom
Mijn enige advies; loop er niet te lang mee door Oh en ik hier wass lopen juist finest Bij de eerste wel gedaan met het gevolg dat ik de laatste 9 weken niet meer kon lopen. Bij de 2e ben ik met 20 weken volledig de ziektewet in gegaan, waardoor ik het prive langer kon redden
Ging dat met je werk? Ik heb een kantoorbaan en daar is weinig begrip eigenlijk. Ja halve dagen mag wel maar volledig de ziektewet in niet.
Ja hoor geen probleem. Ik stond met 8 weken al bij de leidinggevende omdat ik toen al bijna niet meer kon lopen Euhm sorry maar daar hebben zij niet over te beslissen hoor Sterker nog, als ze je door laten lopen met deze klachten, heb je grotere kans dat het na de bevalling chronisch wordt. En dan hebben ze helemaal niks aan je Het uwv betaald je baas, dus dan zullen ze tijdelijk vervanging kunnen zoeken. Je collegas mogen niet beslissen dat jij moet werken. Als het niet gaat, gaat het niet. Daar gaat een bedrijfsarts en het uwv over
Ik weet wel dat de werkgever er niet over gaat. Maar de bedrijfsarts is uiteindelijk ook adviserend. En ik wil toch ook geen trammelant op mijn werk. Moet nog wel weer terug na mijn verlof. Dus ik zit in dubio wel eigenlijk.
Heb ik ook hoor! Ik heb zelfs nog een tijdelijk contract, dus dat vind ik helemaal spannend. Zwangeren die eerder uitvallen, worden toch wel als 'lastig' ervaren. Scheelt dat ik in een mannenwereld (logistiek) werk. Wij gaan, zeker in geval van zwangerschap, altijd uit van het advies van de bedrijfsarts!
Ja ik word ook als lastig ervaren. Geen opvang voor mijn werk. Hier juist vrouwen die denken het beter te weten haha
Loop er vooral niet te lang mee door, zoiets moet je zeker niet onderschatten. Ik ben bijna 4 jaar verder en heb nog steeds klachten. Ik heb er na de bevalling 2,5 jaar over gedaan om voor zover mogelijk te herstellen. Dat wil je jezelf niet aan doen omdat je baas/leidinggevende of collega’s van mening zijn dat je best kan werken. Ga op zoek naar een goede therapeut (mensendieck, Chiropractie, fysio of combinatie) en neem rust goed afwisselen met zitten, lopen en liggen.
Luister naar je lichaam. Ik heb bij mijn zwangerschap vanaf week 14 bij de fysio gelopen met toen al gevorderde bekkenpijn. Ben met 31 weken halve dagen gaan werken op het advies fysio. Achteraf had ik al veel eerder naar die halve dagen gemoeten en vanaf 30 weken volledig ziektewet in aangezien ik nauwelijks kon lopen. Inmiddels kan ik mijn klachten behoorlijk chronisch noemen. Na een aantal bezoeken aan osteopaat afgelopen zomer gaat het een stuk beter maar nog steeds heb ik bijna dagelijks wel last van mijn bekken.