Hoi, Ik wil even mijn hart luchten. Mijn relatie gaat met veel ups en downs. Alleen een ding staat voor mij voorop en dat is dat ik met mijn man een toekomst zie. Al een half jaar heb ik een wens voor een tweede kind. Alleen mijn man staat daar heel negatief tegenover. Hij twijfelt enorm over onze toekomst en hij wil de toekomst met me aan, maar of dat kan weet hij niet. Twee maanden geleden ging het na relatietherapie stukken beter en durfde man het aan. Hij wilde ook een tweede kind en we zouden er ook afgelopen maand voor gaan. Echter hebben we een fikse ruzie gehad in het weekend net een paar dagen voor mijn eisprong en het vertrouwen in de relatie is hierdoor voor hem tot een dieptepunt gedaald. Op de dag van mijn eisprong zei hij doodleuk 'ik weet niet wat je van plan bent, maar ik ga zo geen kind met jou maken'. Hij wilde wel sex, maar met condoom. Terwijl de dag na mijn eisprong hebbenw e sex gehad zonder condoom. Hij maakte daarna de opmerking dat ik misschien wel zwanger ben?! De grond verdween onder mijn voeten, alle hoop vervlogen... Op dit moment kan hij mij geen antwoorden geven wanneer hij er wel aan toe is. Hij weet het allemaal niet en meer kan hij er niet van maken. Mijn leven staat een beetje stil, want ik ben zo klaar om nog een keer moeder te worden. Gezien mijn leeftijd, gezien de leeftijd van ons 1e kind. Gezien het beeld wat we ooit samen bedacht hebben hoe we de toekomst voor ogen hebben. Moest het even van me afschrijven en ben ook wel benieuwd naar reacties.
Klinkt als een hele leuke man als ik jou was zou ik absoluut geen tweede kind willen met deze man voor hij duidelijk wel echt voor jullie gaat. Dit soort opmerkingen en acties zijn natuurlijk te idioot voor woorden. Kwetsend ook voor jou. Ik zou me verder ook afvragen of ik een relatie wil hebben met iemand die mij zo behandeld. Sterkte.
Wel een beetje makkelijk geoordeeld over de man denk ik. Weten wij veel waar die ruzie over ging? Misschien was het wel volkomen ts haar schuld. Het lijkt mij persoonlijk sowieso slimmer om eerst samen een beslissing te nemen over de toekomst en dan pas kijkt of er nog een kindje komt.
Een beslissing over de toekomst nemen vind hij lastig. Hij wil oud met me worden, hij wil bij mij zijn, hij wil en durft de toekomst met me aan, maar hij weet niet of het kan. Kan vanwege de ruzies, kan vanwege bepaalde keuzes. De ruzies gaan over van alles en nog wat. Het werk, stappen met vrienden, afspraken niet na komen. Man heeft een onzettende drukke baan minimaal 60 uur van huis. Ik werk drie dagen en zorg drie dagen vanwege onze werkdagen. En dan hebben we een gezamelijk dag vrij met z'n drieeen. Daar gaan ook veel ruzies over. Hij vindt dit leven normaal en dat hoort en bij. En sommige keuzes zijn niet in het belang van het gezin.. Soms allemaal heel erg kort door de bocht. Voor mijn gevoel staat mijn gezin met stipt op nummer 1 en voor mijn man kan dat niet altijd, omdat er ook ergens anders dingen van hem verwacht worden. Het is een hele lastige situatie. Aan de andere kant roept hij dat hij mij een tweede kind gunt, want anders gaat het me nooit meer lukken als we uit elkaar zouden gaan. En dat hij ons 1e kind ook wel een 'echt' broertje of zusje gunt. Vervolgens zegt hij dat hij het ook wel wil, omdat hij het allemaal weer opnieuw wil meemaken. Aan de andere kant twijfelt hij, want hoe kan hj een tweede kind net zo veel leifde geven als een eerste kind. En zo gaat het maar door....
Ook al is de wens misschien heel sterk, je relatie is dat op dit moment niet. Dus ik zou eerst nog verder gaan met relatietherapie voordat je zulke belangrijke beslissingen neemt.
Ik weet hoe sterk de wens voor nog een kindje kan zijn, dus ik leef echt met je mee! Aan de andere kant denk ik wel dat zo lang er nog onduidelijkheid is over jullie relatie, je beter kunt wachten met het krijgen van nog een kindje. Zoals je het beschrijft, klinkt het nog niet helemaal stabiel.
Mijn wens is heel sterk. En we fantaseerde drie weken geleden nog over van alles en nog wat. En nu is het glas bij man lief leger dan leeg! Ik persoonlijk vind het lastig. Kies ik voor mijn relatie en zet ik mijn wens opzij of kies ik voor mij wens? Als ik mijn wens opzij zet en mijn relatie alsnog beindigd wordt heb ik hypocriet gezien niks. Verder is mijn wens dat ik alleen een kind wil van mijn man, maar gewoon omdat ik met hem oud wil worden. Op dit moment staat mijn leven op pauze, terwijl ik nog zoveel ambities (andere functie over 2 jaar) heb in de toekomst en zelfs dat is op dit moment onzeker. En man verwacht maar dat ik me daar bij neer moet leggen. Hij zegt ook doodleuk dat als de nieuwe functie op mijn werk komt en ik zwanger ben, ze me daarvoor toch wel aannemen, terwijl voor deze functie veel concurentie zal zijn. De ene keer is manlief erg gelukkig met mij en vervolgens roept hij al twee jaar doodongelukkig te zijn. Hij gaat vaker met een kut gevoel naar huis dan dat hij blij is. En dan roept hij weer dat hij het zo fijn vindt om naar huis te komen.
Zoals jij het omschrijft zou ik nog even wachten.. Het kindje moet wel door allebei de ouders gewild zijn en misschien is je man hier gewoon nog niet aan toe. Respecteer dat ook... Geef het wat tijd en ga anders verder met de relatie therapie. Hoe oud ben je als ik vragen mag? Omdat je ook aangeeft vanwege je leeftijd?
En twee maanden geleden zaten jullie nog in relatietherapie... Een belangrijke beslissing zoals een nieuw leventje op de wereld zetten is niet iets wat je lichtzinnig zou moeten nemen. Ik vind jullie uiterst onverantwoordelijk en onvolwassen overkomen. Zorg in godsnaam dat jullie eerst je relatie op de rit krijgen en houden (en langer dan een week of drie ) voordat je er ook maar over denkt om aan een volgend kindje te beginnen.
Hm volgens mij weet hij niet hoe met z'n gevoelens om te gaan. Hij is wel heel erg onduidelijk over hoe hij z'n leven met jou ziet. Zou hij niet overwerkt zijn? Hij werkt wel echt heel veel en heeft duidelijk last van de verantwoordelijkheid als man/vader maar ook als werknemer. Zou mij niet verbazen als hij richting burn out gaat en ja voor een workaholic is t makkelijker om probleem binnen gezinsleven te leggen.
Klinkt voor mij dat jij onwijs bezig ben met zwanger worden. Dat hij overspannen is van werk en dan ook de zwangerschap door zijn strot gedouwd krijgt. Met zo'n relatie op dit moment en net uit relatie therapie lijkt het mij een heeeel goed plan om sowieso een half jaar tot 1jaar te wachten . En ik zou je niet druk maken of je over 2 jaar dan wel de baan kan krijgen die je Wilt. Om dan daarvoor te regelen dat er een kindje tussen komt. Als het relatie gewijs goed zit zie je dan wel weer.
Ik zou zeker even wachten. Een baby werkt niet als een pleister voor een gebroken relatie. Eerst de problemen oplossen en uitpraten en tijd zal dan leren of er nog ruimte is voor een toekomst met een nieuw kindje. Een kind heeft er niets aan om in een gezin terecht te komen dat onder deze spanningen leeft.
ik denk ook dat jullie eerst voor een stabielere relatie moeten zorgen voor jullie nog een kindje willen krijgen. zoals je het schrijft lijkt het dat je man geestelijk niet lekker in zijn vel zit. ik zou nog even doorgaan met de relatietherapie en voor je man misschien ook individuele therapie. hoe moeilijk het ook kan zijn is het misschien beter om je wens voor nog een kindje even te laten gaan
Ik zou een tweede kindje voorlopig nog helemaal uit je hoofd zetten en eerst aan je relatie werken. Dit is geen stabiele relatie voor het beginnen aan een kindje.
Uhm.. Een kindje nemen voor jouw?! Dat gaat vast niet goedkomen als hij het zelf niet 100% wil. Als je nu al veel ruzies hebt, heb je dan nog een reden erbij. Het is ook niet of man of m'n grootste wens. Je gaat voor je man of niet. Andersom ook. Kind is 2e zorg..
Het lijkt me niet meer dan normaal en verstandig dat je man twijfelt en even wil wachten. Ook dat hij zegt dat hij niet weet hoelang dat gaat duren. Een relatie moet toch goed zitten voor je aan (nog) een kind begint. Je mag best een keer ruzie hebben, maar hier is meer aan de hand.
Voor een kind moet je relatie eerder sterk zijn, als zwak, en dat is jullie relatie nu, zo te lezen niet. 2 maanden geleden in therapie, 3 weken later fantaseren over een baby en na een maand weer ruzie waardoor het vertrouwen geschaad is. Klinkt nogal voorbarig. Ik zou eerst echt vechten, als jullie dat beiden nog willen, voor een stabiele relatie, en pas wanneer jullie er beide 100% achter staan ervoor gaan. Hoe sterk de kriebels ook zijn..
Zou het kunnen zijn dat er erg veel strijd tussen jullie is en hij je zwangerschapswens in die strijd gebruikt? Dan zou ik juist heel erg inzetten op relatietherapie , dit voert wel erg ver. Dan is het idee van samen, met elkaar gelukkig zijn toch wel behoorlijk verandert in elkaar kwetsen. Je hebt ook op latere leeftijd iedere maand een kans, al is ie misschien kleiner. Niet je de zwangerschapswens op de spits drijven, daardoor komt daar dus ook strijd over. Oja, en hij hoeft je eisprong niet te weten he, als je het toch wil doorzetten...