Inmiddels is ons meisje 1 jaar oud en merk ik dat het opvoeden nu echt gaat beginnen, ik vind dat best spannend, je wilt het graag goed doen, maar ben ook nog onervaren. Daarom dit topic. Ons meisje heeft een pittig karaktertje, dat zei onze kraamhulp al. Ze weet heel goed wat en hoe ze het wil en gebeurt dat niet, dan laat ze dat goed merken. Zo mag ze niet aan de afstandbedieningen komen. Zodra ze er naartoe loopt of kruipt, leg ik ze ergens anders weg. Mevrouw miept dan wat, maar ok. Die dingen krijgt ze niet. Ook mag ze niet aan het tv meubel zitten. Daar staat een soundbar op en die trekt ze er zo af. Dus zodra ze daar aan gaat staan, pak ik haar op. Zeg duidelijk nee, dat ze dat niet mag en zet haar weer terug bij haar speeltjes. Gaat ze daarna nog een x, herhaal ik het terugzetten bij de speeltjes. Gaat ze dan nog een x, zet ik haar in de box en zeg ook waarom. Daar huilt ze dan natuurlijk en dat laat ik dan zo twee minuutjes. En dab pak ik haar eruit. Geef een kus en zeg dat ze niet aan tv meubel mag zitten. Dan is het ook wel klaar. Doe ik dat goed zo? Ook wil ze het liefst hele dagen aan onze handen lopen. Dat doen we ook wel veel, maar soms wil ik ook even zitten. Gevolg: protesteren. Dat negeer ik dan maar gewoon en zet haar bij haar speeltjes. Haar drinkfles smijt ze continue op de grond als ze paar slokjes genomen heeft. Eerst zei ik constant dat ze dat niet moet doen, nu negeer ik het maar. Zo ook met eten wat eigenlijk continue op de grond beland, als ze zelf haar boterham mag eten of ander eten zelf mag pakken. In de wandelwagen zitten of buggy is ook geen favoriete bezigheid. Maar dat geprotesteer negeer ik ook maar. Ik zal toch boodschappen moeten doen en dan miept ze maar. Soms wel frustrerend. Ik kan natuurlijk een speentje geven als ze protesteert in wandelwagen. Maar dat doe ik liever niet. De speen is alleen voor in bed of als ze ziek is. Ik merk dat ik het nog wel lastig vind om te ‘straffen’. Ze is nog zo klein maar soms heb ik het idee dat ze echt al aan het uittesten is. Wat voor streken halen jullie dreumessen uit en hoe gaan jullie daarmee om?
Hier ook een temperament en verschrikkelijk ondeugend. Vrolijk nee schudden, kijken of je t ziet en dan toch doen. In mn handen klappen en dr naam roepen vervolgend uitleggen dat dat niet mag werkt erg goed. Hier ook eentje die een drama schopt als ze nee te horen krijgt en staat te dansen als je 'goedzoooo, knap gedaan' roept, t liefste op de arm in de rondte gedragen wordt alles aanwijst en naar je kijkt zodat jij zegt wat t is. (man is jarig dus slingers en balonnen, nu is t helemaal feest naast al t ziekjes zijn van bmr en 14 maanden ellende. Hier leren we ook t woordje 'stop' als zijnde direct stoppen met wat je doet. Dat naar aanleiding van een verhaal wat ik ooit heb gelezen over een kind wat de straat over wilde rennen.
Straffen heeft ook geen zin. Dat begrijpen ze niet op die leeftijd. Ik heb ook een pittige tante. Hier hielp uitleggen heel erg, vooral toen ze richting de 13 a 14 maanden was. Toen ze zelf los kon lopen (13,5 maand) liep ze na 2 weken al naar het centrum (1km). Wij hebben geen buggy. De draagdoek ging mee voor de terugweg. Aangezien we toen erg klein woonden, konden we dingen niet altijd wegzetten. Dus was het weghalen en iets geven wat wel mocht. Ook aangeven waarom ik haar weghaalde. Ze test niet uit, ze is grenzen aan het ontdekken. En dit gaat ze nog heel lang doen. Dat is heel normaal kindergedrag. Ken je de manier van opvoeden volgens natuurlijk ouderschap? Dat is hier een succes met ons temperamentje. Ik heb nu zelfs een hele lieve peuter in huis! Wel met af en toe een driftbui natuurlijk . Je hoeft niet meteen onvoorwaardelijk op te voeden, maar bij natuurlijk ouderschap wordt uitgegaan van de behoefte van het kind en daaruit verder gehandeld. Soms moet je omdenken, maar ik heb het idee dat je het al prima doet. Dingen die mijn dochter als dreumes wilde (en niet mocht): *in de kattenbak graven *alles van papa's bureau pakken *gooien met spullen (want zwaartekracht is leuk! Vooral als eten alle kanten op spat) *verder alles wat jij ook omschrijft
Ja, lastig hè? We zijn hier al een tijdje bezig ivm stopcontacten laag bij de grond. Als ze iets doet wat niet mag zeggen we: nee / niet doen want... Dat herhalen we 3x en als ze het dan nog doet dan halen we haar uit de situatie en leiden haar af. Zelf eten doet ze ook al een tijd en we proberen aan te leren dat eten niet op de grond hoort. Blijft een lastige. Het spelletje van spullen 10x oprapen hebben we afgekapt zodra ze kon zwaaien (zwaai maar dag tegen je lepel ). Ze heeft bij ons een oude afstandsbediening gekregen en sindsdien is de nieuwe afstandsbediening niet interessant. Ik wil graag dat ze alles kan ontdekken dus dit was onze oplossing.
Ik zal het eens opzoeken. Maar wat doe je dan als ze gooit met spullen of eten? Negeren of zeggen dat het niet mag? Dan vind ik met spullen gooien wel ietsje erger dan met eten. Als ze met spullen gaat gooien, pak ik die even af. Ik denk dat ik het zo zou doen.
Ik legde het ook weg en gaf bijvoorbeeld een zachte bal waar ik met haar ging rollen of gooien. Met eten: opruimen en aangeven dat dat niet de bedoeling is, maar wees niet getreurd, het is op den duur leuker om je bordje om te kiepen over je haar
Herkenbaar! Hier wordt er ook dagelijks met eten en drinkbekers gegooid. Ze gebaart en zegt daarna al grijnzend 'Nee!' dus ze weet dat het niet mag maar daarnaar handelen ho maar. Ook rukt ze graag aan keukenkastjes en dergelijke en gaat ze volledig door het lint als je haar daarvan weerhoudt. Afleiden lijkt dan nog het beste te werken, uitleg over waarom iets niet mag komt niet echt aan helaas. Afstandsbediening verstoppen we meestal, ze heeft wel haar eigen random reader die ze helemaal het einde vindt en als een soort telefoon gebruikt (dan speelt ze zakenvrouwtje geloof ik).
Haha, random reader! Dat is nog wel een idee ja! Alles met knopjes is interessant behalve de voor haar speciaal gekochte baby-ipad....
Volgens mij ben je hartstikke goed bezig hoor! Ik zou zeggen: pick your battles, wees daarin super consequent en hou vol. Op een gegeven moment snappen ze het opeens. En dan gaan ze je pas echt uittesten Hier is het altijd eerst nee. Daarna pas uitleggen. Anders gaat het ene oor in, andere oor uit.
Zo is hier de oven hottopic. Niet die van ons want die blijft echt koud aan de buitenkant en zit er een kinderslot op waar ik me ook aan erger maar werkt goed. Echter die van oma wordt wel flink warm aan de buitenkant. Dus hebben we ovens in t algemeen uitgesloten. Kastdeurtjes was een periode, net als laatjes en dvd's in de kast heb haar daar al een tijdje niet meer naar om zien kijken. Ze heeft dr eigen planken in de boekenkast met haar boeken en leeft zich daar op uit (in en uit de kast, bladeren, plaatjes kijken etc) en een paar onderzetters die terrorproof zijn houden dr rond de koffietafel wel bezig (op de tafel, van de tafel, op de tafel...). Haar keukentje staat bij onze keuken etc. Dus rond elk punt waar ze wat vindt staat er ook iets waar zij alles mee mag doen. De dvd spelers bij opa's en oma's waren razend populair maar 'nee, die is van opa blijf daar maar van af anders kan opa geen muziekjes meer draaien' is voldoende, nu komt ze er nog zelden tot nooit aan. Ook hier aangeleerd (eerder al) hoe ze van de bank af moet (op je buik, eerst voetjes over de rand en dan met je handen afzetten en af laten glijden). Intussen leren we haar gebarentaal en begint ze daadwerkelijk ook terug te gebaren. Weliswaar nu alleen nog "klaar", "uit" en "die" maar goed, het is een begin en maakt communicatie misschien wat makkelijker aangezien ze nog geen woord spreekt (tenzij t mama claimdag is, dan gaat mamaaaaaa ineens foutloos en gericht). Ze kan ook feilloos aan opa duidelijk maken dat hij muziek aan moet zetten, die heeft zo'n retro radio. Wijzen naar de radio, dansen en lief lachen en hoopvol kijken naar opa. Tadaaaa geen woord gesproken maar we snappen je.
Herkenbaar. Hier ook een pittig karaktertje. Afstandsbediening en vooral alles wat er van tafel gepakt kan worden is interessant. Meneer begrijpt nee dondersgoed, zegt het zelf namelijk 100x per dag . Hier is het vooral uittesten en bij corrigeren gaat hij gillen, overstrekken, maakt zich slap en laat zich zo vallen. Ik denk wel eens, oh de buren zullen wel denken. Geen tips, wel herkenning dus ik lees ff mee
Moeilijk he. Ik denk dat, om het even welke opvoedingsstrategie je gebruikt, het belangrijk is om gewoon consequent te zijn. Na een tijdje snappen ze het dan wel, maar natuurlijk gaan ze hun grenzen verkennen en uittesten. Dat hoort erbij. Ik denk dat je ook niet van alles een strijd moet gaan maken, het moet vooral ook fijn blijven
Volgens mij doe je het hartstikke goed! En sowieso moet je aanpak ook bij jou én kind passen. Ik heb er thuis vier rondlopen en wat bij de ene super werkte werkt bij de ander voor geen meter. Op dit moment heb ik de meest bewerkelijke dreumes/bijna peuter tot nu toe. Hij is ook erg van het gooien, en dan vooral uit frustratie (als hij iets niet mag). Hij pakt dan random iets om mee te gooien. Dat probeer ik te anticiperen en van te voren weg te pakken. Maar ik ben ook regelmatig te laat en dan heeft het geen zin om het gegooide af te pakken, want het is dan al weg bij hem. Dan zeg ik gewoon duidelijk dat gooien niet mag als je boos bent, omdat het dan kapot kan gaan. En ooit gaat hij dat wel snappen. Eten belandt ook veel op de grond. Vooral als hij klaar is met zijn brood, dan verdwijnen de korstjes zo van zijn plank. Ik leg ze dan terug op zijn plankje en vestig de aandacht op zijn bord en zeg dat hij het op het bord mag leggen, zodat we het kunnen opruimen. Meestal gaat hij dan helpen en daarna complimenteer ik hem uitvoerig. Dat gaat ook steeds beter. En hij komt ons ook regelmatig halen om te spelen (pakt hij onze hand). Maar zowel ik als de anderen hier in huis willen/kunnen dat niet altijd. Dus dan zeg ik altijd dat ik bezig ben en dat hij alleen moet spelen. Hij snapt dat al prima, want daarna wordt hij altijd even driftig, maar kiest uiteindelijk eieren voor zijn geld geld en gaat dan lekker spelen. Ik straf overigens nog niet. Ik heb niet de indruk dat dat zou helpen of dat hij dat goed genoeg zou snappen. Daarbij zie ik me nog niet hem op een time-out krukje zetten oid, want daar luister hij toch niet naar. Moet ik daar ook weer voor gaan straffen . Als hij bv bij het avondeten uit boosheid zijn bord weg wil gooien haal ik het weg. Dus er volgt dan een consequentie die past bij zijn gedrag, maar niet per sé een straf is.
Het gaat erom dat je een opvoeding geeft wat bij je past. Ik hou niet van een stem verheffen of tikken geven, dus dat gebeurt hier echt niet! Ik probeer onvoorwaardelijk op te voeden, maar weet natuurlijk niet wat ons nog te wachten staat straks in de peuterpuberteit.
Ik straf liever ook niet. De enige ‘straf’ die we nu hebben is in de box zetten als ze paar x achter elkaar naar iets toe gaat waar ze niet aan mag komen ( tv meubel). Maar inderdaad geen idee of dit goed is of niet...
Oh maar dat lijkt me een hele duidelijke voor haar. Ik zet mijn zoon ook in de kinderstoel als hij kasten open blijft trekken tijdens het koken. Het houdt dan op een gegeven moment ook gewoon op. En zo haal jij haar dus ook even uit de situatie weg. Als het werkt, dan werkt het hoor!
Opvoeden is inderdaad een lastige taak. Ik heb nu een dreumes van 16 maanden rond lopen en leer iedere dag weer. Onze zoon is ook een hele slimme jongen. Hij had ook zoals jij aan geeft bij je dochter het gooien met dingen zoals drink fles en eten en speelgoed. Maar continu nee zeggen werd ik gek van dus ik ben het anders gaan doen. Ik ben gaan leren de beker op tafel of grond neer te zetten. En als hij eten niet meer wil het te geven aan mama of papa of op zijn bordje te leggen. Ik moet zeggen dit gaat nu als echt de goede kant op. Natuurlijk gooit hij nog weleens brood op de grond maar ik probeer het voor te zijn. Zodra ik zie dat hij wil gaan gooien zeg ik ' als je niet meet hoeft leg maar op je bord' of ' geef maar aan mama maar niet gooien met eten'. En ook zijn drinkbeker gooit hij soms nog neer en dan zeg ik ' pak je drinken en zat maar op tafel' zodra hij 1 van de opdrachten doet prijs ik hem en ben ik trots op heb of klap ik in mijn handen. En dat motiveert hem om het juiste te doen. Misschien dat dit bij je dochtertje ook helpt. Sowieso is het echt een kwestie van herhalen herhalen herhalen.
'Beentjes eerst!' voor de bank pikte ze bij ons ook snel op maar nu past ze die tactiek ook toe op de commode...
Wij proberen de box juist net niet als 'straf' in te zetten maar dat is ook de plek waar zij rustig een uurtje speelt terwijl ik mn werk doe (ben it developer) dus dat ding is me nu nog heilig aangezien t aantal slaapjes en de duur daarvan afneemt. Beetje win-win, zij lekker spelen ik snel ff rustig werken. Gelukkig ook maar 4 uur over de dag met flexibele tijden. Dus vaak ben ik al bezig als zij nog ligt te slapen.
Hier een baby van 9 maanden , nog geen dreumes nog dus maar we zijn wel al bezig met 'opvoeden'. Er komt geen geschreeuw of gestraf aan te pas uiteraard maar wel een 'nee', een tikje op de hand of het handje weghalen. Hij begrijpt er nu nog niets van maar ooit gaat het lampje wel branden, haha.