Ik vind het zo jammer dat dit elke keer weer gezegd wordt. Is het nu zo moeilijk te geloven dat sommige moeders graag werken? Het belangrijk vinden om geld te verdienen voor zichzelf, voor hun gezin, voor hun toekomst? Is het zo lastig te aanvaarden dat sommigen er een andere levenswijze op nahouden, en dat we allemaal onze kinderen goed en gelukkig willen zien opgroeien?
Dit zou ik dus niet doen als ik 0 euro spaargeld heb en je weet dat je er nog 600 euro moet betalen en alles wat je daar ook weer uitgeef. Benauwd je dat niet?
nee hoor helemaal niet...we zijn allemaal andere mensen. Maar degenen die echt content zijn met hun keuze en zich daar gelukkig bij voelen reageren niet zo als wat ik hier voorbij heb zien komen.
Bel de krant ik ben het met je eens! Ik moest vanmorgen al even lachen om alle berichten. Iedereen heeft opeens behoorlijk wat spaargeld, maar elke maand wordt er weer een topic geopend waar blijft het belastinggeld. En er waren ook mensen die heel hard daar riepen het geld nodig te hebben, maar hier blijkbaar een leuk bedrag op de spaarrekening hebben
Grappig. Toen ik het stukje van Tuc las dacht ik: ja, misschien heeft ze wel gelijk. Het klinkt idd alsof dames keuzes waar ze spijt van hebben proberen te verdedigen. Alleen ik dacht precies andersom: spijt van het niet werken en daardoor krap bij kas zitten zonder buffer. Waar ik maar mee wil zeggen: alles kun je van meerdere kanten bekijken. Ik vind de thuisblijfmoeders vaak net zo hard gillen (verdedigen uit schuldgevoel/onzekerheid) als de werkende moeders. En dan kom ik toch weer terug op frustratie en jaloezie Van beide kanten wel te verstaan.
Grappig ik dacht hetzelfde! Terwijl ik het nooit snap omdat ik vanuit volle overtuiging vindt dat iedereen vooral zijn leven moet leven zoals hij dat wil. Toevallig dacht ik vandaag nog: tjee ik ben echt volledig gelukkig met hoe mijn leven (nu dan) loopt En dat gun ik iedereen. En geluk is toch echt iets subjectiefs. Wat dat voor mij is , is dat totaal niet voor een ander. Lekker loslaten forumsters. Je hebt toch geen invloed op elkaars leven. Of wat hier geschreven of verzonnen wordt dan 😜
Hier sluit ik me volledig bij aan. Als je volledig staat achter wat je doet, voel je ook niet de behoefte om je verdedigen. Ik vind het jammer dat dit topic is uitgelopen op een discussie wat beter is.
Ik vind het juist heel heftig dat een kind zegt 'geen ouders zou willen zoals kinderen uit haar klas'. Hoe komt een kind bij zo'n heftige uitspraak, en wat voor ouders moeten dat dan zijn dat zelfs schoolgenoten van basisschoolleeftijd zich ermee bezig houden en een mening over hebben? Hoe moet dat voor die betreffende kinderen om zo op school te zitten, tussen meningen/oordelen over je ouders?
ligt er een beetje aan wat een kind bedoeld met: zulke ouders. Ik vind zelf nl van alles van sommige ouders, maar deel dat absoluut niet met mijn kinderen. Maar mijn dochter had vorig jaar een kindje in de klas waarvan de moeder elke ochtend stond te schreeuwen tegen dat kind. Dan hing ze haar jas weer niet goed op, dan dat weer niet goed. Toen heeft mijn dochter ook gezegd: " ik ben blij dat het mijn mama niet is". Dat zei ze overigens thuis tegen mij en niet op school. Maar als het puur gaat omdat andere ouders werken, nee dan is het idd wel erg dat een kind dat zo zegt. Alle ouders van dochters vriendinnen werken buitenshuis en zij vindt daar helemaal niks van. Ik ook niet overigens.
Mijn zoon vindt het juist andersom. Maar dat komt ook door ons. Wij hebben gezegd tegen hem dat wij het belangrijk vinden om te werken en doordat we werken ook zoveel leuke dingen kunnen doen en kunnen sparen etc. Hij vindt het maar gek dat er ouders zijn die niet werken. Het is maar net wat je kind van huis uit mee krijgt. Maar ik zal nooit tegen mijn kind zeggen dat die ouders minder zijn of die kindjes arm zijn of whatever. Mijn zoon zegt daar ook niks over. Ik denk dat het meer de ouders een menig hebben dan dat een kind er wat van vindt.
Tuurlijk wil een kind geen andere ouders, die wil zijn eigen ouders. Vind dat eigenlijk heel logisch . Kinderen denken over het algemeen echt niet verder. Maar snap wel wat tuc zegt als een moeder altijd schreeuwt tegen haar kind, dat een ander kind dan zegt dat ze blij is dat dat haar mama niet is.
ja afhankelijk van de context wel...als iemand aan mij vraagt: vindt het niet saai thuis, dan leg ik wel uit waarom. Maar in zo'n discussie over thuisblijven of werken niet hoor. Ik voel echt nergens de behoefte om uit te leggen dat ik niet een sociaal verstoten persoon ben die alleen de hele dag kindertaal hoort
Ik heb sinds gisteren 100 euro spaargeld. Ik probeer te sparen voor een auto. Maar wel een goedkope. 1000 euro ofzo. Ik ben gescheiden en heb daar een hoop schulden aan overgehouden. Inrichtingskosten voor mijn nieuwe huis, de laatste betaling is in februari! Ex-man die de kinderalimentatie weigert te betalen. Toen sprong de gemeente in, maar dat moet ik natuurlijk ook terug betalen. En die eeuwige, rottige kinderopvangtoeslag, waar ik een hoop rekenfouten in maakte en nu dus moet terugbetalen. En nog een aantal schulden uit het huwelijk. Ik kom net rond. Trouwens, ik kom uit een gezin dat nooit geld had. In de schuldsanering zat etc. Ik heb ook nooit kunnen sporten of andere leuke dingen kunnen doen. We konden met pijn en moeite naar het knutselclubje op woensdagmiddag wat 50 cent kostte. En toen er een boerderijuitje was a 2 gulden, mochten we gratis mee. En in de middelbare school gingen we met de klas naar Amersterdam en toen kreeg ik een zak kleingeld in mijn hand gedrukt van de lerares. Mijn moeder werkte ook niet, lag tot 1 uur 's middags in haar bed. Ik was degene die alles deed, kijkavonden, kinderen naar school, eten maken voor stiefvader, kinderen en mezelf. Je zou denken dat ik daar wat van geleerd heb, maar dat valt tegen. Ik ben nou niet bepaald boven mijn ouders uitgestegen, maar ik kan wel zeggen dat mijn dochter op een sport zit (nog een dure ook) en ik ziet niet bij het GKB. Het zou nu nog leuk zijn als ik een goede opleiding had en een leuke baan.
Nou, ik voel op dit forum dus wél de behoefte om mijn keuze voor werken te verdedigen. Niet voor mezelf, want ik ben heel tevreden met mijn keuze. Maar wel voor mama's die hier meelezen, en die door sommige mama's hier het idee zouden kunnen krijgen dat ze hun kind verwaarlozen als ze ervoor kiezen om te werken. Want geloof me, zo komt het soms echt over in sommige topics. Ik wéét dat dat niet zo is, omdat ik zie hoe gelukkig mijn dochter is, en omdat ik weet dat dit buiten Nederland veeleer de standaard is. Maar jongens, mama's kunnen soms zo hard voor elkaar zijn.
tja mijn man werkt met allemaal belgen en allemaal mama's trouwens. Ze zijn met 6en en hij is dus 1 Nederlandse man tussen 5 Belgische vrouwen Ik vind niks van wat zij doen of de keuzes die ze maken, maar zij benoemen wel wekelijks dat ze onze gang van zaken zo vreemd vinden. En helemaal voor ik go was, die dachten dat ik zo'n desperate housewive was. En dat man de kost alleen moet verdienen...tja ik moet ook heel veel dingen alleen doen..zo zijn de taken verdeeld hier. Zijn aardige dames hoor, maar ze snappen er niet veel van wat wij doen.
Jeetje, zo letterlijk zei ze dat helemaal niet.. We hebben het helemaal niet over andere ouders gehad, ze zei alleen maar dat ze geen andere ouders zou willen hebben en dat illustreerde ze door te zeggen dat ze ons liever heeft dan alle andere ouders in de klas. Ik schreef zelf "zulke" maar ik bedoelde daar helemaal niets mee. Volgende keer zal ik notities maken om het hier woordelijk te kunnen herhalen.
Ik had het geïnterpreteerd als ouders van bepaald specifiek kind op school. In algemene zin is het natuurlijk logisch