Een vaste baan zegt helaas niks hoor. Hier hadden wij allebei een vaste baan en binnen 7 maanden tijd stonden wij allebei op straat. (Gevolg van de crisis) Hier is er een enorm bedrag opgegaan aan vruchtbaarheidsbehandelingen. Ik zit nu in de ww en ik volg een opleiding die ik zelf moet betalen. We moeten nu behoorlijk interen op onze spaarrakening. Sparen zit er helaas het komende jaar niet in.
Geld van thuis uit heb ik ook nietmeegekregen vanuit huis, eigen uitzet bij elkaar gekocht en gespaard. Rijbewijs gehaald, autotje gekocht. Ondertussen genoeg gespaard voor de borg en huur van mn huisje. Samen gaan wonen, mijn inmiddels man had een koophuis. Kon dat prima alleen betalen, had een leuke baan en in verhoudong lage lasten, daardoor een leukespaarrekening dus lekker samen op vakantie gegaan etc. Samen huis gekocht, nieuwe meubels etc gekocht en een tijdje dubbele lasten gehad, toen ging t vrij hard. Ketel kapot enzo, dus teerde aardig in. Maar oude huis verkocht, kwam nog een stukje spaarhypotheek vrij. Verder maandelijks sparen, eerst geld naar de spaarrekening em de rest uitgeven, ipv wel zien wat er overblijft aan t eind vd maand. 13e maand standaard op de.spaarrekening en vakantiegeld ook. Ik vind dat als je t krap hebt, je vakantie niet een prioriteit is. Wij zijn toen we dubbele lasten hadden ook niet gegaan. En verder extratjes opzij zetten. Ik ben verpleegkundige dus soms werk k feestdagen of nachten em verdien dan wat meer. Man werkt in t onderwijs, heeft 1 x per jaar een paar honderd bonus, dat sparen we dan ook. Verder zijn we ook gewoon niet van de onnodige uitgaven. Gaan best lekker lunchen of uit eten of een weekendje weg maar hoeven niet allebei een ipad, een dure telefoon, beide een ajto etc. Zeg natuurlijk niet dat ieder zonder.spaargeld dat wel moet..😊 maar denk.dat we daardoor leuk kunnen sparen
Hier 0,0. Een aantal hoge rekeningen gehad waardoor ik opeens al mijn opgebouwde reserves (2000) kwijt was. Ik kan nu pas weer sparen met de kinderbijslag van januari.
Wij werken beide fulltime. Wij hebben ons huis goedkoop kunnen kopen met een lage rente (3,5%) en verder verdienen we genoeg om 1300 euro per maand weg te kunnen sparen. 300 per maand voor leuke dingen en 1000 per maand voor tuin, badkamer, keuken, vloer , auto, onvoorziene dingen etc. Verder heb ik een dertiende maand die dus volledig op de spaarrekening kan en zetten we het geld wat we terugkrijgen Vd belastingdienst voor het huis elke maand weg en betalen daarmee versneld de hypotheek af. Ik heb het jaren lang met 50 euro per week moeten doen incl tanken en heb daardoor geleerd hoe alles goedkoper en beter kan en dat pas ik nog steeds toe. Alleen koop ik nu wat vaker lekkere dingen, een stuk zalm, rosbief of een lekker druk Old Amsterdam. Dat kon ik toen niet en nu wel, dus doe ik het ook. Wij geven per week 75 euro uit aan boodschappen met zijn 3, 2 honden en 3 katten.
Wij houden een ondergrens aan van 10k en max 40k, daarboven moet je vermogensbelasting betalen. Wat we over hebben stoppen we in het huis; 2 jaar geleden een grote schuur gebouwd, over een paar jaar een garage, daarna aflossen. Zodra de salarissen worden gestort gaat er eerst een deel naar de vaste lasten, dan naar de spaarrekening, en van de rest leven we. Soms is het even puzzelen aan het einde van de maand terwijl we een mooi bedrag op de spaarrekening hebben staan. Maar ik vind financiële stabiliteit echt super belangrijk, dus van de spaarcentjes blijf ik af!
Wij kunnen sparen omdat we beide werken (tenminste normaal gesproken, nu heb ik ww) En omdat we lage lasten hebben maar het belangrijkste denk ik: We werken met budgetten. Eerst rekeningen betalen, dan spaargeld wegboeken. En werken met vaste budgetten voor bijv boodschappen/kleding
Ik was jong en onverwachts zwanger. Wij woonden beide nog thuis, dat beetje spaargeld dat we hadden is naar de baby-uitzet en het inrichten van een huisje gegaan. Ik had maar een weekendbaantje en mijn contract liep af. Mijn vriend raakte zijn baan kwijt. Later kreeg hij weer een baan maar ben ik ook weer gaan studeren. Blijft weinig over om van te sparen met zijn loon en als we een beetje sparen komt er vaak ook wel weer een kleine tegenslag waar het aan op raakt. Ook hebben wij vorig jaar onze eerste auto'tje gekocht omdat we het anders qua tijden niet redden met het brengen en halen van ons zoontje.
Ik vind 10.000 geen schokkemd bedrag en zijn wij echt geen mega verdieners. Mijn man heeft een goede baan maar ik werk parttime als go. Wij komen dus rond van 1 salaris grotendeels en voor ons is 10000 ook het minimum wat we op de spaarrekening willen hebben.
Wij hebben zelfs bijna 50.000 bij elkaar weten te krijgen. Waarvan nu iets meer dan de helft in een huis gestopt. Ik begon met fulltime werken toen ik 24 was, toen zijn we ook gaan samenwonen. Vriend werkte fulltime vanaf zijn 23. Wel moesten we allebei een studieschuld aflossen, want net als jij veel zelf betaald, maar wel altijd op kamers gewoond. Vriend heeft later nog een deeltijd hbo-studie gedaan en ik nog een universitaire studie naast mijn werk. Maar we werkten allebei fulltime, huurden toen nog heel goedkoop een appartementje. Geen auto, geen hele dure vakanties, wel deden we vrij veel leuke dingen. Maar goed: doordat we goed verdienden samen en niet veel hoge lasten hadden, konden we in 6 jaar tijd gewoon heel goed sparen. Toen ik 30 was kwam dochter en zijn we beide 4 dagen gaan werken. Toen kwamen er kdv-kosten bij en zijn we duurder gaan huren. Ook toen konden we nog wel wat sparen. Pas sinds nummer 2 er is, sparen we niet meer. We hebben ook geen nieuwe inboedel gekocht, gewoon dat wat we in onze studententijd bij elkaar hebben geraapt en daarna wat nieuwe dingen bijgekocht. De bank die vriend toen al had, hebben we nu nog bijvoorbeeld. En zo nog veel meer dingen. Wij houden van tweedehands meubels en kleding. Hebben ook nooit verbouwd in de huizen waar we woonden. Dat soort dingen bespaart heel veel geld. Maar goed. Wij zijn altijd samen geweest, met zijn twee zijn de kosten veel beter te dragen dan alleen. Nooit een grote tegenslag gehad qua ontslag of ziekte. Vriend is wel 3 maanden uit de running geweest vorig jaar, maar dat was goed op te vangen. Nooit in de ziektewet of ww gezeten verder en ik denk dat vooral dat + het feit dat we altijd onze kosten samen konden delen. Als je dat al niet hebt, is het ontzettend lastig om te sparen.
Ben ik met je eens. Het heeft te maken met zoveel meer factoren. Ik lees van veel mensen hier dat ze bijv ziek zijn of een ontslag hebben gehad. Daar valt niet tegenop te werken en sparen.
Ik zou zeggen 10.000 minimaal voor onverwachte kosten, vooral als je een koophuis hebt. Als er dan echt iets aan onderhoud moet gebeuren dan kun je dat bedrag namelijk zo kwijt zijn, met een huurhuis vind ik het anders. Als je dan nog een nieuwe badkamer voor ogen hebt dan zou ik dat bedrag er in ieder geval bij sparen, dat loopt meestal aardig in de papieren en als je dan 13.000 hebt dan is je spaarrekening zo gezakt. Wij hadden dat wel altijd rond de 10.000 en meer als we plannen hadden en dat is altijd goed gegaan, ook nadat de kinderen kwamen. Nu moeten we dan wel weer opnieuw beginnen, want we zijn pas verhuisd en hebben het hele huis verbouwd.
Wij sparen tot de max wat je mag hebben zonder er belasting over te hoeven betalen. Daar zitten we nu helaas zelfs overheen (nu rond de 50.000). Dan volgt meestal iets groots aan het huis. Hopelijk volgend jaar een verbouwing. Ons minimum excl dat van de kinderen is 25.000 euro We werken allebei, maar leven daarnaast eigenlijk best heel sober. Verdienen allebei modaal (bij fulltime, maar ik werk maar drie dagen), maar we hebben er destijds bewust voor gekozen geen kast van een huis met mega-hypotheek te nemen.
Wij hebben nu iets van 1.500 spaargeld. Is niet veel, maar toch iets. Mocht bv de koelkast kapot gaan kunnen we een nieuwe kopen Zijn net pas begonnen, toen we erachten kwamen dat ik zwanger ben. Daarvoor een nogal lang-leven-de-lol-leven geleidt. Ga mijn dochter toch anders opvoeden
Ik zou inderdaad meer willen werken en meer inkomsten willen generen, maar dat gaat helaas niet. Toen ik werkte spaarde ik altijd 50 euro per maand. Verder inderdaad zunig an doen. Ik pluis de folders uit voor de boodschappen. Ik koop pas nieuwe kleren/schoenen als het echt moet. Ik heb een huurhuis. Kopen zit er niet in zolang ik alleen ben en geen vast werk heb. Met een kindje ga ik het wel redden omdat je meer toeslagen krijgt als alleenstaand ouder. Dat heb ik helemaal uitgerekend. Ik kwam toen ik ik werkte rond van 300 euro inclusief reiskosten, boodschappen en sparen. Heb met een kleintje straks bijna het dubbele. En denk dat een kind geen 300 euro per maand kost hihi. Sparen voor studie oid zal er straks niet inzitten. Eerst maar sparen voor zwemles, sportclub oid, ouderbijdrage van school, schoolreisjes, etc. Ik blijf mij verbazen over de enorme hoeveelheden spaargeld van mensen hier.
Wij hebben bij elkaar rond de 2.500 euro nu, een schijntje bij de bedragen die ik hier voorbij zie komen. In het verleden veel aan ons huis verbouwd en daar eigen geld in gestopt, andere auto gekocht, babyuitzet en nog een kleine verbouwing. Nu met twee kinderen, merk ik dat we weinig kunnen sparen. Dit jaar ook veel tegenvallers gehad, dingen die kapot gingen en flinke rekeningen. We kunnen in ieder geval rondkomen en een kapotte wasmachine betalen, en voor de rest maar zien.
Mijn kind kost al (nou ja, volgende maand ) 300 Pm aan kdv kosten..luiers, kleertjes, maar ook energiekosten, water etc. En dan heb ik t alleen over m'n baby. Ik zeg niet dat je het niet red, want mogelijk heb jij straks minder kosten, maar ruim zal t niet worden
rare opmerking. dat iemand weinig spaargeld heeft betekend niet dat diegene niet hard werk. mijn ouders werken zich bijvoorbeeld de pleurus. mijn moeder werkt 6 dagen in de week. verschillende banen. mijn vader werkt ook 6 dagen in de week. neemt alle diensten aan die hij aan kan nemen. heeft weken van over de 40 uur en het zijn ondertussen wandelende lijken door de vermoeidheid. maar ze houden weinig tot niks over om te sparen. er zijn zoveel factoren en redenen waardoor mensen niet kunnen sparen. heeft echt niet altijd met hard werken te maken. ...
Ik denk dat een niet te onderschatten verschil maakt of je tweeverdieners bent of alleenstaande moeder. En dan maken je opleidingsniveau en functie ook nog heel veel uit. Stel je bent allebei HBO-er van 28 jaar, functie op niveau met een vast contract en je verdient ieder 2500 bruto voor een 32-urige werkweek. Je krijgt geen toeslagen maar je houdt 2.950 netto over. Daarvan los je 500 euro studieschuld af, je betaalt je verzekeringen (zorg, inboedel, auto etc.) en de huur van je bescheiden woning en je houdt nog eens 1.200 euro over. Daarvan maak je 350 euro op aan boodschappen en er gaat 120 euro naar het kinderdagverblijf (oma's passen ieder een dag op). Je zet 200 euro per maand opzij voor kleding, cadeaus en dagjes uit/vakantie. Je houdt nog 500 euro over per maand om te sparen. Dat is 6.000 euro per jaar. Ieder stort zijn vakantiegeld en eindejaarsuitkering op de spaarrekening. Dat is nog eens 5.000 euro erbij. Dus je spaart 11.000 euro per jaar. Ik denk dat dit niet gek is voor zo'n stel, dat nog geen koophuis heeft. Als je dan een paar jaar bij elkaar bent heb je al snel een boel geld. Dit is geen standaard en dit is een heel erg fortuinlijke situatie, maar hij is ook weer niet super zeldzaam. Ik weet dat het verschil astronomisch kan zijn met bv een alleenstaande ouder die de eindjes aan elkaar knoopt en een maandinkomen bij elkaar schraapt met hier en daar wat uurtjes poetsen of productiewerk. Het kan een verschil zijn van vast contract-WW of van getrouwd-alleenstaand dat zo'n totaal andere situatie creëert. Een hoop dingen gebeuren onbewust of je hebt er totaal geen controle over. Maar het is ook een verschil tussen 0 euro of 40.000 euro spaargeld.
Gat in mn hand en niet kunnen sparen. Heb t geprobeerd maar vind t gwn niet zo belangrijk. Ook nooit geleerd. Als er iets stuk gaat is ons salaris er wel naar dat we dit meteen kunnen betalen. Ik heb geen stress hoor