Ik denk dat je dan de rijken de grens over jaagt en dat je er niks mee bereikt. Want hoeveel mensen verdienen er nu echt meer dan 2,2 miljoen? (Is dat bruto per jaar? Per persoon?) Ik geloof meer in actie ondernemen dat er minder mensen in van die ongunstige flex-contracten vast komen te zitten. Eerlijke dienstverbanden bij eerlijke werkgevers.
Ik kan me voorstellen dat een bungalow voor mensen op leeftijd best interessant kan zijn om te huren. Je hebt ze groot en klein, toch? Ik huurde in het begin zelf een woning van een particulier. Was voor mij prima, ik had toen echt nog geen geld om te kopen (of de mogelijkheid tot een hypotheek) en via de woningbouw kom je er hier helemaal niet tussen.
Hangt er vanaf waar je woont, in de randstad zijn altijd wel expats ofzo die tijdelijk voor een of twee jaar toch wel echt in een mooi huis willen wonen.
Dat zou ik echt belachelijk vinden. Dom ook, want mensen die zoveel geld verdienen doen dat met iets waar ze blijkbaar veel verstand van hebben. Als ze de rest in moeten leveren gaan ze wel naar België of Duitsland. Zou toch van de zotte zijn dat wanneer jij met je eigen geld een bedrijfje start, je beboet wordt wanneer het goed loopt?
Belachelijk. Iemand die zijn centen eerlijk verdiend, hoe veel dat ook is, mag toch zeker zelf wel bepalen tot hoe ver hij/zij wil gaan. Komt er dan ook een minimum? Iedereen bepaalt toch zelf waar hij/zij tevreden mee is, hoe veel of weinig dat ook is (alle uitzonderingen daar gelaten natuurlijk).
Nog nooit goed over gedacht, dus misschien zeg ik iets doms, maar het lijkt me ten eerste ondernemers nogal demotiveren of je jaagt ze inderdaad het land uit. Daarbij vind ik dat ook niet binnen een kapitalistisch systeem passen. En dan praktisch: wat doe je met iemand die 2,2 miljoen verdiend en daarvan er 1,5 weer investeert in het bedrijf of een groot deel aan goede doelen geeft? Daarbij zorgt een goed draaiende onderneming toch ook weer voor werkgelegenheid? Dus lijkt mij praktisch sowieso niet haalbaar, naast dat het ook niet motiverend is.
Wij sparen €25 euro per kind. Daarnaast sparen mijn ouders ook voor onze kinderen op een aparte spaarrekening. In de toekomst willen we wat meer gaan sparen voor de kinderen, maar doormiddel van een restschuld zit dat er nu nog niet in. Komt straks zeker goed. Daarnaast is het ook een bewuste keuze om nu wat minder te sparen. We hebben een streefbedrag voor als ze 18 zijn en die gaan we wel halen zo. Daarom sparen we nu liever wat minder zodat we ze tussendoor ook wat leuks kunnen geven of wat leuks met ze kunnen gaan doen. Zelf sparen we maandelijks best wel een leuk bedrag. Dit verdelen we over verschillende spaarpotjes. We hopen ook hier meer te kunnen sparen zodra we geen restschuld meer hebben. De kinderbijslag, belastingteruggave en vakantiegeld komt allemaal op 1 hoop. Helaas is onze spaarrekening nu een beetje leeg. We hebben een nieuwe auto moeten kopen, en we hebben wat grotere onverwachte uitgaven gehad. Nu de dure decembermaand voorbij is gaan we weer volop onze spaarrekening spekken.
Zo! Wat een bedragen sparen jullie. Respect hoor. Dat is totaal mijn maandsalaris. Overigens hopen mijn vriend en ik ooit mijn hele salaris te kunnen sparen. Maar dat ligt eraan hoe goed de zaken gaan.
En hoe denken jullie er over je huis als spaarpot zien en dat dan de hele markt in stort en je overwaarde weg is? Zo kochten wij in 2008 ons eerste huis voor 200.000€. Toen kwam de bankencrisis en was ons huis, zonder ook maar iets te doen, €60.000 minder waard. nu gingen wij er niet weg op dat moment, maar je zult maar net vanwege omstandigheden (Bijv. Fysiek of je werk) wel weg moeten. Het duurde 9 jaar voor ons huis weer op het koop bedrag zat. Ik vind het dus zelf gek om geld te verwachten van je huis, te denken; dat gebeurd ons niet etc. En dat dan over te laten aan de markt.
Ik heb dit meegemaakt. Mijn appartement stond 75.000 euro onder water maar we moesten toch weg want ja, we hadden een baby gekregen en het paste niet meer. Gelukkig hebben wij dit toch nog goed weten te verkopen zonder restschuld maar dat was niet fijn. Nu zie ik het niet gebeuren dat ons huis echt onder water komt te staan. We hebben echt nog maar minimale hypotheek. De waarde van ons huis kan nooit meer onder die hypotheek komen. Bovendien hebben we wellicht minder overwaarde dan maar een volgend huis koop je dan ook goedkoper (tov nu) dus dat wisselt dan wel op. En in het ergste geval kunnen we hier altijd blijven zitten. Het is groot genoeg (maar we willen wel wat anders overigens) Maar goed wij zien het niet als een investering hoor. Het is gewoon ons woonhuis.
Het scheelt natuurlijk als je al kunt aflossen, en je hypotheek om laag gaat. Maar ook dat hebben sommige (Bijv jonge mensen) nog niet kunnen doen. Vind het daardoor echt iets moeilijks. maar het laatste dat is gewoon het fijnste; het gewoon als woonhuis te zien waar je gelukkig bent
Ik heb in 2003 mijn eerste huisje gekocht voor 165.000, uitgewoonde kale huurwoning die we helemaal opgeknapt hebben. We hebben echt 10 jaar lang heel veel geld en energie erin gestoken om er iets moois van te maken. We dachten dat we heel goed aan het investeren waren Maar in 2014 tijdens de bankencrisis verkochten we het voor 167.500. Was wel even slikken! Maar we wilden echt graag naar iets groters en ik ben toch heel blij dat we die stap gezet hadden, want het huis wat we toen kochten was ook op dat moment heel laag in prijs en is de afgelopen jaren al bijna 2 ton in prijs gestegen Dus ook verkopen in slechte tijden kan heel goed uitpakken! Maar hebben wij nu echt een fijn huis waar we echt blijven wonen tot we bejaard zijn denk ik… dus wat heb ik dan aan dat geld nog als ik bejaard ben en mijn kinderen ook al van middelbare leeftijd…. Het is een investering voor mijn kleinkinderen denk ik, als dit gebied dan nog niet is ondergelopen door de steiging van de zeespiegel
Zeker, maar t levert minder op dan een starterswoning waar men voor in de rij staat. Die worden toch echt vaker als verhuurbare extra woning gekocht.
Een minimum hoort ook bij dit gedachtengoed ja. Ik ben eerlijk gezegd best blij met de reacties dat men dit belachelijk vindt. Toen ik het item hoorde had ik er wel wat gedachten over haha! Al die bemoeizucht van bovenaf. Waar ik wel op hoop: dat werken meer beloond gaat worden. Minder inkomstenbelasting voor de lagere lonen.
Wij sparen de kbs voor dochter, op een rekening op onze naam. Ik heb er vroeger toen ik 18 werd dus wel een hoop geld doorheen gejast, dat risico wil ik niet nemen. Ik spaar zelf 300 euro per maand, heb een nieuwe auto nodig. Vriend ook zoiets denk ik? Geen idee. Op onze gezamenlijke spaar sparen we 200 a 300 per maand. Hebben nu zo'n 5000 denk ik. Vind ik genoeg. Zie niet in waarom we heel veel meer nodig hebben. Als alles in 1x kapot gaat zien we dan wel weer. Dat risico is klein natuurlijk. Ik geef mn geld liever uit aan leuke dingen doen enzo. Vakanties. Herinneringen. Ik zag bij mn ouders hoe het ging. "Onze tijd komt nog wel", qua vakanties enzo. Nou, die tijd kwam dus niet. Zit je dan met al je geld.
Juist! Dat dacht ik dus ook. Wat wij verdienen met de zaak gaat voor een groot deel terug in uitbreiding van de zaak. Je vermogen groeit dus heel hard op papier maar niet op de bank. Dus hoe wil men dat dan doen? Weer hogere belastingen? Boetes?