Dat lijkt me heel zwaar inderdaad. Ik heb niet heel veel hulp van familie omdat zij ver weg wonen maar ik heb gelukkig wel mijn vriend. Hij gaat nu 4 om 5 werken, dat zal hopelijk voor mij ook wat schelen. Het liefste zou ik 3 dagen werken en het daarbij houden maar ik werk nu 4 en daarbuiten ook vaak thuis nog aan het werk. Ik zou misschien ook wel helemaal willen stoppen met werken maar op dit moment geen idee of dat 1. Financieel haalbaar is en 2. Ik dan niet mezelf in de weg ga zitten thuis. Maar dat weet je natuurlijk pas als je het probeert. Hoe bevalt het thuis zijn bij anderen? Missen jullie het werk?
Hier zit 1,5 jaar tussen de kinderen. Bij de oudste duurde het even voor we zwanger waren en hielden hier rekening mee toen we voor een tweede gingen. Echter was ik gelijk zwanger en zodoende het 1,5 jaar leeftijdsverschil. Ik vind het een ideaal leeftijdsverschil. We hebben makkelijke kinderen en de jongste twee gingen gelijk mee in het ritme van de oudste. Mijn man werkt veel, +55 uur in de week. Ik werk zo'n 26 uur.
Wat leuk dat je toch nog een kleine mag verwelkomen. Is voor de oudste kindjes ook wel leuk om een baby erbij te krijgen.
Dochter wordt in januari 3 jaar en ik ben van nr 2 uitgerekend in november. Wilde graag rond de 2,5a 3 jaar leeftijdsverschil en dat is gelukt, maar heb je niet voor het zeggen. We zijn weer begonnen aan een 2e toen we er beide dachten klaar voor te zijn. Ik heb het ter sprake gebracht en mijn vriend zei meteen: oké. Ik ben benieuwd hoe het straks gaat met 2 kindjes... Zie wel op tegen de gebroken nachten die vond ik toen al zwaar en nu loopt er al eentje rond. Mijn vriend werkt fulltime en ik parttime (24 uur) in de thuiszorg. Handig combineren met avond- en weekenddiensten dan is mijn vriend thuis. We hebben geluk dat opa en oma vaste dagen oppassen en ze 1 ochtend naar kdv gaat
Dat zou ik ook wel graag willen, thuis werken. Ik ga op mijn werk kijken of dat vaker mogelijk is. Had jij complicaties met je zwangerschappen?
Ja, ze vinden het echt super leuk en kunnen nu al niet wachten tot hij er is. Wijzelf zijn ook helemaal in de wolken.
Tussen de oudste 2 zit iets meer dan 2 jaar, dan een gat van 5 jaar en 3 maanden en nr 3 en 4 schelen net iets minder dan 2 jaar. Ik vind het pittig, 2 jaar ertussen. Wat dat betreft is het leeftijdsverschil wat ik tussen 2 en 3 heb veel relaxter. Maar dat is persoonlijk natuurlijk. Gepland, tja het valt niet te plannen Maar ben superblij hoe het is gelopen en hoe mijn gezin er nu uitziet. Ik ben nu gestopt met werken, bij de eerste 3 wel parttime gewerkt. Vriend werkt fulltime. Ik ben blij dat ik nu even niet werk, ik heb ook die angst gehad: wat als ik niet meer aan de bak kom, ivm gat in het cv? Ik heb besloten dat los te laten en op dat moment te kijken wat er op mn pad komt. Dat gaat wel goedkomen, ik hoef namelijk niet perse mijn oude beroep uit te gaan oefenen..ik kan altijd weer gaan studeren of totaal iets anders gaan doen. En die gedachte werkt bevrijdend. Maar het scheelt natuurlijk dat we mijn salaris niet nodig hebben om rond te komen.
Wij dachten na de eerste (huilbaby, pittig kind) : nou erger dan dit kan het niet worden.. wrong! Mijn dochter is echt nog pittiger. Bijv de eerste 3,5 jaar! niet doorslapen, maar zeker 3-4 keer per nacht eruit. Sorry!
Puur voor jezelf lijkt mij die afwisseling tussen werk en zorg voor de kinderen wel fijn, al zou ik dan niet meer dan twee dagen willen werken. Maar op zich mis ik het niet te erg. Momenteel doe ik ook nog twee keer per week een cursus (oma past dan op) en voor nu vind ik die afwisseling ook al genoeg. Qua leeftijdsverschil vind ik het trouwens verder ideaal, al waren de eerste jaren dus pittig. Want ze spelen echt ontzettend veel nu samen en zijn erg gek op elkaar. Wat mezelf betreft kan ik concluderen dat een (vrij) klein leeftijdsverschil de eerste jaren zwaar is maar zodra de jongste eenmaal een bepaalde leeftijd bereikt heeft is het alleen nog een voordeel, dan heb je je handen er minder vol aan omdat ze elkaar bezig houden en het is eigenlijk extra gezellig
Nee dit is perfect zo. Bij onze dochter hebben we er 2 jaar over gedaan, waarvan 1 jaar mmm. Na de bevalling had ik ineens mijn cyclus terug. Dus toen ze 1 werd hebben we besloten om te kijken of het zo zou lukken.. en een paar maanden later was ik zwanger.
Wat fijn dat het vanzelf goed gekomen is bij de 2e. Ik hoop natuurlijk ook dat het bij mij weer net zo snel gaat als bij mijn eerste zwangerschap maar mijn cyclus is nu heel anders. Bij de gynaecoloog geweest en op de echo waren heel veel blaasjes te zien maar zolang mijn cyclus onder de 34 dagen blijft hoef ik me geen zorgen te maken zegt ze. Maar toch.... straks hebben we heel lang gewacht en gaat het misschien ook nog wel lang duren met mijn nieuwe cyclus. Voorheen had ik een stipte cyclus van 27 dagen.
Hier zit er 2 jaar tussen 1e en 2e. Vanwege persoonlijke/praktische omstandigheden nog wel gewacht (lees: verhuizing, nieuwe baan en gezondheid), anders was het meest waarschijnlijk minder geweest, want begon te kriebelen toen oudste 9 mnd was. Achteraf gezien, de bijzonderheden van mijn kinderen in ogenschouw nemend... lood- en loodzwaar... De problemen van mijn oudste openbaarden zich in rap tempo tijdens de zwangerschap van 2e (ernstig probleemgedrag en slaapproblemen) en baby bleek een behoeftige, prikkelbare, slecht slapende baby te zijn waarbij BV met veel hobbels en bobbels verliep. Was erg heftige periode, vooral ook vanwege slaapgebrek (voor ieder kind meerdere keren per nacht eruit jaren achter elkaar). Om die reden zit er tussen 2e en 3e 4 jaar. Als ik niet ongepland zwanger was geworden (en de kriebels heel acuut werden), was het meest waarschijnlijk nog veel langer geweest. Babytijd was veel relaxter met 3e, maar het viel een beetje tegen om 'opnieuw' te beginnen met gebroken nachten, luiers, slaapjes, voedingen, zindelijkheid, peuterpubertijd etc en vrijheden die ik had weer in te moeten leveren. Tja. Ik ben nu vooral erg, erg blij dat ze allemaal op school zitten en ik echt weer wat vrijheid heb (na 10 jaar...). Bij mijn eerste werkte ik nog fulltime (50 uur), maar dat trok ik al heeeeeel snel niet meer. Toen andere baan gezocht en 24 uur in de week. Momenteel werk ik nog 16 uur in de week. Het minderen in uren is vooral ten gevolge van mijn oudste, die erg zorgintensief is (en blijft) en meer uren was niet vol te houden voor mij (of te realiseren, ivm afwezigheid van passende opvang voor hem). Als hij een 'normale' jongen was geweest, was dat wellicht anders geweest. Stoppen met werken lijkt me afschuwelijk. Werk is echt een stukje van mij, waarbij een bepaald (intelligent ) deel van mij aan zijn trekken komt. En regelmatig was het op werk rustiger en overzichtelijker dan de chaos van 3 kids ...
Mijn dochtertje wordt de 16 augustus 1 jaar en ik ben nu 10 weken zwanger. Maart uitgerekend dus dan zal er anderhalf jaar tussen zitten. Nog geeeen idee hoe het zal zijn (druk ) haha maar ik heb er erg zin in!! Mijn vriend werkt fulltime en ik werk 16 uur per week.
Gek is dat he, dat dat ineens kan veranderen.. Ik had echt geen cyclus; werd soms maar 2x per jaar ongesteld. Na de bevalling was het ook niet stipt hoor (zie onderschrift). Ik snap je twijfel wel hoor.. dat hadden wij ook. Wat als je heel lang wacht en door de mmm duurt het ineens ook nog veel langer. Ik hoop voor je dat dat niet zo is
Ik ben 29 dus qua leeftijd kan t makkelijk. Al denk ik echt dat t bij 2 blijft . Gewoon lekker gaan oefenen als jij en je partner er klaar voor zijn