Mijn bevallingsverhaal 19-11-2006

Om 3.10 werd ik wakker van krampen. Ik ben even naar de wc gegaan en daar even wat zitten puffen. Maar weer in bed gaan liggen, maar ik hield krampen. Alex had ondertussen door dat ik onrustig was. Ik aangegeven dat ik dacht dat ik weeen had. Ik ben nog een keer naar de wc gegaan. Daarna even in een warm bad gaan zitten om te kijken of het zou doorzetten of dat het een valse start was. Het zette door, dat was rond 4.00. T-shirt, fleece, onderbroek en dikke sokken aangedaan en naar beneden gegaan. Toen werden de weeeen wat heftiger, maar nog goed te doen. Ik kon alleen niet zitten bij een wee en moest rondlopen of op een tafel,aanrecht, bank of box hangen. We werden geen wijs uit de timing van de weeeen. Tot wanneer tel je de wee (als ie helemaal weg is of als de scherpte er af is)?. Om 6.15 de verloskundige gebeld en die kwam om 07.00. Ik kon alles nog steeds goed wegpuffen. Toen we om 7.30 uur boven gingen kijken hoe het er voor stond bleek ik al 8 cm ontsluiting te hebben . Dat ging zo snel en was zo goed te doen geweest. Om 8.30 kwam de kraamzorg en mocht ik gaan persen. Tevoren had ik nog overgegeven en kwam alles eruit, heerlijk!. En toen begon het. Ik had geen goede persweeen. Ik wist gewoon niet hoe ik het moest doen. Ik kon steeds 1x goed persen tot aan het 'poepgevoel' toe, maar daarna niet meer. Ik werd zo moe. Toen heeft de vk me op de baarkruk gezet om het te bespoedigen. Dat ging wel even beter, ik raakte ook mijn ontlasting goed kwijt (en het kon me niets schelen hoor). Maar even daarna zat ik bijna te slapen op de baarkruk, ik was zo moe. Toen heeft ze me weer op bed gelegd en gecateteriseerd zodat mijn blaas leegliep. En toen kreeg ik betere persweeen. Als het niet binnen een kwartier was gebeurd zei de vk dat ik naar het ziekenhuis moest. NEE, dacht ik toen. Dat wil ik niet! Ik moest en zou thuis bevallen. Ik ben als een gek mijn best gaan doen, maar het was nog moeilijk. De vk heeft me toen al verdoofd voor een eventuele knip. Op een gegeven moment heeft de vk haar vingers in mijn anus gestopt en met haar andere hand druk uitgeoefend op mijn schaamlippen en vagina. Toen wist ik ineens waar ik naar toe moest persen en ging het goed. Toen het hoofdje stond kon ik het goed uithouden en nadat de schouders er ook doorheen waren, floepte ze er om 10.31 uit. Wat een geweldig gevoel: ons kindje. Alex moest huilen en ik was helemaal verdoofd. Mijn tranen kwamen pas later. Ik heb één inwendige hechting en ben verder niet ingescheurd of geknipt.

En het gekke is: ik heb géén pijn gehad. Ik sta daar nog steeds van te kijken. Ik vond het prima te doen. Het enige wat me tegenviel waren de persweeen, ik dacht dat die uit je lichaam zouden komen, maar ik moest er heel hard voor werken om die weeen te krijgen en te gebruiken.

Pim