Ons meisje is is nu 13 maanden. Het is altijd een hele goede slaper geweest 's nachts, ze sliep met 8 weken al door, maar sinds een maand is het een drama. Ze is een maand geleden ziek geweest en ze hoestte zichzelf steeds wakker. Om haar wat rustiger te maken, hebben we haar toen (niet slim...) bij ons in bed gelegd. Sindsdien is het slapen 's nachts een ramp. Ze wordt steeds huilend wakker en nadat we haar getroost hebben, slaapt ze even maar wordt ze steeds opnieuw weer wakker. We troosten haar, dan draait ze zich om maar een later is het weer raak. Ik probeer haar zoveel mogelijk in haar bedje te laten liggen en haar te troosten zonder haar uit bed te halen... Omdat we zelf inmiddels gesloopt zijn, leggen we haar dan maar weer bij ons in bed zodat we allemaal nog een beetje slapen maar ik wil haar veel liever in haar eigen bedje goed laten slapen. Voor het slapen gaan krijgt ze een papflesje en dat ging altijd prima. Hoe krijg ik haar terug in haar eigen bedje, zodat we zelf weer lekker kunnen slapen en zij ook aan haar rust toe komt? Is er iemand die dit probleem herkent en het succesvol op heeft kunnen lossen?
Herken het! Hier altijd een hele makkelijke slaper en sinds een paar weken eindigt hij in de nacht altijd bij ons. Sinds september vaak ziek (verkouden e.d.) Lijkt of hij daardoor bij ons wil liggen. Slaapt dan ook meteen weer verder. Maar ik ga de strijd dus ook niet aan in de nacht. Te moe, wetende dat hij meteen slaapt als hij bij ons ligt. Ik hoop dat dit een fase is. Maar weet eigenlijk wel dat ik hem gewoon in zijn eigen bed moet laten....En dan zal het een paar nachten drama zijn, maar waarschijnlijk daarna net weer zo normaal als eerst.
Hier slaapt onze zoon, nu ruim tien maanden daarom gewoon bij ons. Gaat vanzelf over en we slapen er alle drie beter vsn.
Hier heeft hij ruim een jaar bij ons in bed geslapen en slaapt nu weer zoet in zijn eigen bedje. Slaapt niet door, maar gaat steeds beter en dat deed hij overigens nooit nadat hij met 5 maanden erg ziek is geweest.
Hier hetzelfde probleem. Krijg haar met geen mogelijkheid meer op d'r kamertje. Wat wij nu gedaan hebben is een co-sleeper aan mijn kant gemaakt en nu gaan we zo langzaam opbouwen dat ze weer bij ons uit bed gaat maar wij toch bij haar zijn en dan kan ze langzaam weer naar haar eigen kamertje.
Hier heeft ze die periode rond 8 maanden gehad. (al heb ik altijd een moeilijke slaper gehad, ze sliep pas met 4 maanden door tot 8 maanden) en dit heeft geduurd tot een maand of 13. Wij hebben echt alles geprobeerd, zelfs laten huilen maar dat hielden wij niet vol (waren we eigenlijk ook altijd op tegen, maar je word wel eens wanhopig ) en uiteindelijk opgegeven en bij ons laten slapen. Ze is nu 18 maanden en heeft nog maar 1 of 2 keer bij ons geslapen maar dan was ze echt ziek. Doen waar je goed bij voelt, dat is de enige tip die ik kan geven.
Hier komen we nu ongeveer uit die periode. Duurde twee maanden, geeuw! Op het laatste zaten we er helemaal doorheen, en was het bij hun inmiddels geen blinde paniek meer, maar meer: he ik ben wakker, ik blijf net zolang gillen tot we gaan spelen. Al duurt het 4 uur, mijn zus lost me af! we hebben twee nachten streng gedaan; elke 10 minuten even kijken, aai over de bol, sussen. Verder niet gepraat, geen licht aan, niet uit bed. De boodschap overgebracht dat de nacht is om te slapen. Nu gaat het wel goed, de afgelopen week maar twee nachten gehad dat er werd gegild en na een aaitje gingen ze gelijk weer slapen. Maar of dat ligt aan een paar nachten streng zijn of dat ze gewoon door die fase zijn weet ik niet
Ik heb het met alle kinderen wel een tijdje gehad. En het enige wat echt hielp was laten huilen. Dat is erg moeilijk dus je moet er wel beiden achter staan. Maar dan ben je er met drie nachten wel vanaf in de regel. Mijn jongste slaapt trouwens ook nog niet door, maar die is 7 maanden dus vind ik daar nog te jong voor.
dit werkte hier ook het beste hard zijn. Mijn zoon was trouwens wel 3,5 al. Ik heb er bij me dochter nog meer moeite mee. Die is vaak gewoon in paniek mijn zoon heeft een hele smoezen boek als ie wakker word..
Onze dochter is altijd al een rampslaper geweest, en slaapt inmiddels bijna 2 jaar vrijwel iedere nacht tussen ons in. Gaat slapen in haar eigen bed, komt meestal 's nachts tussen ons in. Soms slaapt ze door in haar eigen bed. Tja, wij krijgen het niet eens altijd mee, worden wel eens wakker en dat ze bij ons ligt, zonder dat we het gemerkt hebben. Zoontje slaapt niet tussen ons in, die gaat alleen maar spelen namelijk. Ach ja, na ruim 3 jaar heel zelden een nacht zonder onderbrekingen ben je er wel aan gewend
Het werkt niet bij alle kinderen. Voorwaarde voor deze aanpak is wel dat je zeker weet dat je kindje gezond is en geen pijn heeft. Is je kindje niet fit of heeft het pijn, dan zal deze aanpak (veel) minder succesvol zijn. Daarnaast zijn er dan nog kinderen die wel gezond zijn, voor wie deze aanpak NIET werkt. Het is beslist geen zaligmakende methode in ieder geval die altijd maar werkt. Bekijk dus echt voor je eigen kind wat werkt. Kan zijn dat laten huilen even de oplossing is, maar als het daarvan erger wordt, is het goede nieuws dat dit vaak gewoon een fase van verlatingsangst is, (bekend rond 9, 11 en 14 maanden. Sommige kids doen ze alledrie, sommige 1 van de 3, en sommige nooit). En dat gaat weer over en daarna gaan ze in de regel dan echt weer zelf slapen
Alsof de duvel ermee speelt sliep ze vannacht opeens door... Ze kreeg de laatste tijd een flesje met 'Pyamapapje' van Nestlé en gisteravond heb ik gewoon weer haar vertrouwde flesje gemaakt met melkpoeder en Bambix. Verder heb ik haar een slaapzak aangedaan in een maatje groter en heb ik haar een warmteknuffeltje mee in bed gegeven. (knuffel met pittenzak aan de binnenkant) Vanmorgen keken mijn man en ik elkaar verbaasd aan toen we wakker schrokken van de wekker en er geen klein meisje tussen ons in lag . Meisje lag nog lekker te slapen en werd pas wakker toen wij al een half uur op waren . Misschien was het gewoon een gelukstreffer maar ik hoop heel erg dat ze dit patroon weer even voortzet!
Die pyjamapapjes bevatten nogal veel suiker he? Als ze daar maar een beetje gevoelig voor is, wordt ze daar hartstikke wakker en actief van, in plaats van slaperig... Niet meer geven dus. Ook niet als ze vannacht toch niet lekker slaapt ook zonder pyjamapapje, want het is gewoon troep waar fabrikanten enorme winsten mee maken en meer niet
Als je pap geeft geef dan enige zonder suiker of zo laag mogelijk. Ik geef bijvoorbeelf slaappapje van biobim zit erg weinig suiker in dat meng ik met opvolgmelk gewoon. Je kan ook kiezen gewoon granen toevoegen in melk. Mijn dochter slaapt ook slecht: overdag in eigen bed avond ook maar wordt wakker snachts altijd en dan halen we haar in bed. Soms slaapt ze door soms niet er is geen vaste patroon. We geven elke dag slaappapje biobim en dat werkt voor haar beter dan melk (ze is ook hongerige erg actieve baby).
Mijn dochter slaapt pas door sinds ze een maand of 16 is tot een week of 6 geleden. In de periode dat ze niet doorsliep gingen we er om de nacht uit. De ene nacht ik, de andere nacht mijn man. Altijd het zelfde riedeltje. De eerste keer zeggen we dat het nacht is en dus slaaptijd. Dan foppie en doekkie geven, en dan een aai over de bol. (In dien nodig eerst plat in bed leggen). Meestal was dit voldoende, eigenlijk wisten we altijd wel wanneer het tijd was voor de (nacht)fles(sen). Deze werd dan in stilte gegeven zo donker mogelijk. Toen ze 8 weken geleden echt goed ziek geweest is belande ze halver wege de nacht bij ons in bed en manlief ging op de werkdagen beneden liggen. Sindsdien is het drama met haar. Ze hangt verschrikkelijk aan mij. Wij hebben het oude riedeltje maar weer opgepakt. Alleen nu ga ik er op de werkdagen van mijn man in de nacht uit en hij de andere. (1dag is compenseren elke week voor hem). Dit houden we nu stug vol en het lijkt minder te worden. Ik denk dat ik in de toekomst haar niet meer in bed neem midden in de nacht. Ze heeft een sterk en pittig karakter en ik heb gewoon geen zin in elke nacht drama omdat zij ergens anders wil slapen.
Vrienden van ons hadden dit probleem ook. Tot voor 2 weken geleden. Hun zoontje word in jan 2 jaar en kreeg tot voor 2 weken terug nog een fles in de nacht en kwam er vaak uit om vervolgens bij hun evt verder te slapen of niet. Ze sliepen halve nachten niet en waren kapot. Er is iemand van consultatie bureau geweest en deze zijn een paar keer langs geweest. Eerst moest het gedrag overdag aangepakt worden (zoontje vroeg erg veel om negatieve aandacht en was de hele dag bezig met stoute dingen). Ze mochten geen nee meer zeggen en niet meer zeggen dat iets niet mocht. Afleiden en steeds iets anders aanbieden. Niet op negatief gedrag ingaan en consequent zijn. Na 2 weken ging het een stuk beter overdag en konden ze de nacht aan gaan pakken. Ze mochten er in de nacht niet meer naartoe en hij mocht niet meer voor 6 uur uit zijn bed. Ze zagen er als een berg tegenop en de eerste nacht begon het huilen om 1 uur. En dat voor wel maar 15 minuten en toen is hij weer gaan slapen. Dat ook om 5 uur nog een keer en toen sliep hij na 10 minuten weer. De nachten erna duurde het huilen ook maar kort en nu slaapt meneer gewoon door. Ze gingen er altijd veel te snel naartoe en hij had ook even tijd nodig om weer te gaan slapen. Misschien toch ook voor jullie een optie?
Dit is wel een hele specifieke situatie waarin ook wel heel duidelijk was dat het een gedragsprobleem was he? Rond de 13-14 maanden is een bekende problematische periode, dus zo strak als jouw vrienden het hebben moeten doen, vind ik persoonlijk niet zo'n aanrader bij een kind dat ws gewoon last heeft van verlatingsangst, (aangezien ze eerder altijd goed sliep).
SOfietje bedoel je mij? Wij gaan namelijk zeker niet te snel naar haar toe. We laten haar eerst jengelen en huilen en pas als het huiltje over gaat naar "hysterisch" gaan we naar haar toe. Ik weet gewoon uit ervaring dat als het huilen daar in over gaat word ze echt niet meer stil. De nachtfles(sen) waren in overleg met de KA, met deze is ze uiteindelijk zelf gestopt rond de 16 maanden. Overdag kreeg ze nog 1 a 2 kleine flesjes tot een maand of 19, ook in overleg met de KA. Ik ben er van overtuigd dat ze vast wel weer goed gaat slapen, ze laat alleen nu haar pittige karakter even zien en houd het lang vol, net als met alles.
Stom dat ik daar niet eens aan gedacht heb... Paps heeft ADHD dus zo gek is de gedachte niet . Afgelopen nacht weer gewoon melk met Bambix gegeven en hoewel het niet helemaal vlekkeloos ging, is ze wel in haar eigen bedje gebleven en moesten we haar vanochtend om half 8 zelfs wakker maken. Toen ze huilde, ben ik er alleen even naar toe gelopen om te kijken of haar neus verstopt zat (ze was een beetje verkouden) en heb haar een aai over haar bol gegeven en over haar rug geaaid. Uiteindelijk viel ze zelf weer in slaap.