Dit gaat niet over mij maar wil even weten of jullie nu nog een oplossing weten Het zit dus zo me neefje en zijn vriendin (20&20) wonen bij mijn tante (zijn moeder) in een 55+ flatje op een kamer van 2m2 Zij is zwanger en in juni uitgerekend ze leven beide van haar uitkering van 94 euro per week ze zijn dus verplicht om op hun eigen te gaan want mijn tante trekt het niet meer En er een meerderheid in die flat straks zit die geen 55+ zijn word ze er straks uitgezet Beide zijn ze te lui om te werken en zij mag het op het moment niet vanwege der bekken Ze zijn net naar een maatschappelijk werkster geweest maar die kan niets doen tot ze beide 21 zijn en dat is dus pas na dat het kind geboren is Kort samen gevat ze moeten eruit maar de maatschappelijk werkster kan niks doen
Tja oplossing? Ze zijn te lui om te werken zeg je.. Trap onder zn hol en tante moet ze maar buiten de deur zetten, het echt leven ervaren.
Waarom pas bij 21?? Anders moeten ze eens contact opnemen met FIOM.. Ik zelf was 18 toen ik zwanger was van mn dochtertje, dus heb ook heel wat moeten regelen.. Mijn verloskundige kwam met het FIOM, wij hadden dit niet nodig (alle zaakjes op orde)
Precies dit dus... Datzij nu even niet kan werken a la... Maar je neefje? Sjonge jonge wat een mentaliteit... Lekker hoor....
Hier ook. Ik was 19 en vriend 20. Meerdere keren aangeboden gekregen ivm nieuwe vk en gyn maar was bij ons ook niet nodig! Misschien is terug naar school wat?
Ja snap het ook allemaal niet dat hun eraan begonnen zijn Dit is de 2e zwangerschap de eerste is na 12 dagen overleden was te vroeg geboren en niet veel later was ze zwanger van deze baby
Meen je dit????? De zwangerschap is dus gepland door twee mensen die willens en wetens uitkering trekken omdat ze te lui zijn om te werken???? Wat een situatie... En maar lekker profiteren van de staat!
Ja ze zitten op een kamer van 2m2 waar je 2 stappen in zet en het is vol en daar moet uiteindelijk nog een wieg in
Zijn ze niet gewoon "verliefd" op het idee van een baby'tje? Is ook erg schattig, maar kleine baby's worden groot... en dan? dat moeten zij zich vooral afvragen! Ze kunnen eigenlijk al niet eens voor zichzelf zorgen... ik hoop maar dat dit ergens goed komt.
Haar uitspraken zeggen mij voldoende - ik wil vroeg moeder zijn wou heten eigenlijk op mijn 16e al - ik weet dat we in de schulden komen erdoor maar daar kies ik voor Ik zelf ben 24 zei ze tegen mij 24 dan vind ik mezelf al te oud voor kinderen
Je kan zo veel willen denk ik dan, maar je moet je kindje ook een goed leven kunnen geven. Schulden geven ook stress, druk op je relatie etc. dat is echt niet grappig als niet alleen je relatie maar ook je kind eronder lijdt. Maarja soms weten mensen zich ook prima te redden in zo'n situatie, dat lees je hier ook wel eens. (dit is trouwens mijn mening, er zijn mensen die er idd voor kiezen om nog een kindje te krijgen ondanks schulden).
klinkt als mijzelf toen ik nog ontzettend puberaal was rond mijn 15e. Godzijdank heb ik die keuze toen nooit gemaakt, dan was de baby in een pleeggezin oid gekomen. Even on-topic. Waarom kunnen ze pas na hun 21e helpen? Kan je tante niet in gesprek met jeugdzorg ofzo voor eventuele adviezen of oplossingen? En ze kunnen toch gewoon als de nood hoog is in een studentenwoning ofzo? En dan die kerel maar aan het werk zetten.
Herkenbaar. Hieronder het verhaal van mijn schoonzusje en haar gezinnetje. Niet geheel hetzelfde, maar toch veel dezelfde punten: Mijn schoonzusje (heeft een vorm van autisme en zal geestelijk nooit ouder worden dan een jaar of 12) woonde bij haar vriend (toen 20) in een piepklein kamertje met 2 katten. Hij is ook te 'lui' om te werken, en zij krijgt een uitkering voor jong gehandicapten. Ze had het al een paar maand over een baby, en op gegeven moment was ze zwanger. Na een miskraam waren wij als familie wel een beetje opgelucht (ondanks het voor haar natuurlijk niet leuk was!) maar binnen een maand was ze weer zwanger. Dit keer ging alles goed, en omdat zij het niet alleen kon vanwege haar geestelijke beperkingen en haar vriend ook niet geheel bij verstand is, is zij verhuisd naar het huis van haar vader. Die konden totaal niet met elkaar opschieten, en toen het kindje geboren was, was het ook altijd ruzie. Instanties konden niets doen, omdat de situatie nog niet zo zorgelijk was, omdat ze een dak boven hun hoofd hadden en familie een soort van zorgplicht heeft (volgens verschillende instanties). Op gegeven moment heeft de ex-vrouw van haar vader (vader kon het zelf niet, ook i.v.m. geestelijke gesteldheid) het nieuwe gezinnetje uit huis gezet. Zo stonden zij op straat, en toen konden instanties ineens wel binnen een week huisvesting vinden. Eerst tijdelijk, en nu zitten zij in een mooi appartementje en hebben alles toch redelijk voor elkaar. Zij hebben op dit moment goede begeleiding, zodat zij een 'normaal' leven kunnen leiden en hun geld niet aan 'onzin' dingen uit kunnen geven. Opvoeden moeten ze zelf doen. Voor de belangrijke, duurdere uitgaven, vragen zij toestemming aan mij of mijn vriend. Zij hebben nog een zakcentje op een spaarrekening, dit komt door een erfenis en mogen zij zonder toestemming niet gebruiken. Zij hebben heel veel moeten veranderen in hun leven, zij woonden bijvoorbeeld eerst in Rotterdam, bij mijn schoonvader in de buurt van Utrecht en nu in het noorden van het land. Ik ben trots op hun dat zij het zo goed doen, ondanks de weinige middelen waarmee ze het moeten doen.
Tja Maranne... Is en blijft toch lekker makkelijk om op de zak van de staat te teren.... Van de ene kant vind ik het goed dat we in Nederland zoveel opvang en begeleiding hebben, maar van de andere kant... Zo'n vent die verdomme te lui is om te werken, kom op hey! Ik vind dat de gemeente daar echt wel eens wat harder achter aan kan gaan ipv netjes elke maand geld overmaken...
Ze kunnen nog wel zoveel willen, maar werkt zo niet. Ze moeten nu wel, dus schop onder ze hol, en hij gaat werk zoeken, en zij kan ook thuis werken je hebt ook dingen die je achter de computer kan doen geld mee kan verdienen (van die enquêtes invullen ofzo). Het is niet dé baan,maar ja ze moeten nu toch iets gaan doen. En sorry hoor, het klinken net 2 verwende kinderen, die zelf nu 'n kindje krijgen, sorry hoor heb nu al de neiging om persoonlijk die schop onder hun hol te geven
Hij krijgt geen uitkering, dus dat valt ook weer mee. Als dat het geval was geweest, was ik het helemaal met je eens geweest! Aan de andere kant is het ook goed dat hij thuis is, want ik weet niet of ze het kindje hadden kunnen houden als zij alleen thuis geweest was... (Tijdens de zwangerschap zijn zij door verschillende instanties er ook op gewezen dat de kans groot is dat zij het kind niet zelf op zouden voeden)