Mijn man werkt 36 uur, ochtend/dag/avond en nachtdiensten. In de gevangenis. Mijn man kan onze kinderen dus regelmatig naar school brengen, van school halen etc. Keerzijde is dat hij er regelmatig 's nachts niet is, of de avond. An sich vind ik dat geen probleem. Ik weet nog wel dat mijn jongste net geboren was, paar weken oud en de oudste 2 's nachts buikgriep kregen, dan zit je wel even om 't hand hoor. Maar ook dat went. Naast zijn werk doet mijn man nog een opleiding. Ikzelf werk 15 uur per week. Ik ind het wel fijn dat hij ook regelmatig thuis is en persoonlijk zit ik er niet echt op te wachten dat hij het dubbele zou werken.
Mijn man werkt 40 uur. Afgelopen twee weken is hij smiddags vrij geweest en de twee weken ervoor hele dagen. (Hij was alleen niet thuis maar aan het klussen in het nieuwe huis en de eerste week lag ik nog met dochter in het ziekenhuis ) Dus ik ben nu redelijk aan hem gewend geraakt thuis. Volgende week gaat hij weer volledig werken en dan moet ik het alleen doen. Ik denk dat ik het wel ga missen
Mijn man werkt momenteel 24 uur per week en ik mis hem wel! Heb m graag de hele dag om me heen. Als de werkweek erop zit vieren we altijd een klein feestje
Dit. Wij hebben een grote vrienden en familiekring. Bijna iedereen hbo/wo geschoold in heel verschillende werkgebieden. En niemand werkt meer dan 40 uur. Dus het verbaast je te lezen dat er zoveel mannen zoveel werken.
Idem, sterker nog hier in onze vriendenkring, familie en omgeving werken bijna alle mannen met kinderen part-time. Allemaal hebben ze wel een "papa" dag. Wel zijn het allemaal 2 verdienende gezinnen. Ik ken eigenlijk geen thuisblijf moeders