Hoop dat jullie me raad kunnen geven, zit echt met een dilemma... Ik ben nu 8 weken zwanger. Einde vd week hebben we onze 1e echo, en als die goed is, willen we het blije nieuws aan de families gaan vertellen. Nou komt het lastige: we moeten het ook mijn schoonzusje vertellen. Zij en haar man hebben al een gezond kindje van 4 jaar (na bijna 8 jaar ivf) en zijn nu bezig met eiceldonatie, omdat een genetisch eigen kindje niet meer gaat lukken. Dat ze met eiceldonatie bezig zijn, weet iedereen wel, maar er 'mag' niet over gesproken worden van hen... Niemand weet dus ook waar ze precies in het traject zitten, weet alleen dat binnenkort de IVF procedure gestart gaat worden. Maar hoe het hele traject er nou uitziet, geen idee. Nou wilden we het hen ook gaan vertellen dat we zwanger zijn, aangezien ik het denk ik niet lang meer verborgen kan (en wil) houden. Helemaal niet omdat mijn man over 3 weken zijn verjaardag viert. En dan wilden we het namelijk tegen al onze vrienden en kennissen zeggen. En het zou niet leuk voor hen zijn als ze het daar en public te horen krijgen... Ben dus bang om mijn schoonzusje te vertellen dat we zwanger zijn, omdat ik niet hen 'vervelend' wil belasten met dit nieuws, al zij net bezig zijn met IVF. Maar wachten is ook niet echt een optie denk ik, omdat we het toch aan iedereen willen vertellen op de verjaardag van mijn man... Pfff...lastig, maar wat zouden jullie doen... Meteen vertellen met de kans dat ze 'stress' tijdens de IVF hebben (en dat zullen ze hebben, zag dat bij hen nl bij vorige bekendmakingen van zwangerschappen van anderen), of het toch maar (voor onbepaalde tijd) voor me houden voor hen )en daarmee dus ook tijdens de verjaardag van mijn man...
Lastig zijn zulke dingen ik zou het hun gewoon nu vertellen. Zei begrijpen jou echt wel en zullen heus wel blij zijn. Mijn zusje durfde het mij ook niet te zeggen omdat het haar lukte in 1x en bij ons 2 jaar duurde we liepen gelijk in de zwangerschap. Vond ik heel bijzonder helaas vandaag het vervelende nieuws gekregen dat het mis is gegaan. Maar doordat ik het wis kan ik haar wel steunen. Succes ermee. Groetjes, brenda
Ik denk dat het vervelender voor ze is om het als laatste of erg laat te horen. Je zal toch moeten en dan denk ik dat je het beste eerlijk en open kunt zijn. Het zal misschien even moeilijk zijn, maar jullie gunnen het ze ontzettend en kunnen er ook niks aan doen dat het zo loopt. Succes!
idd wat de andere meiden al zeggen, juist gewoon eerlijk vertellen al zou ik het hun wel als 1 van de eertst vertellen zodat ze het onmogelijk via via te horen krijgen succes!
Ik zou het inderdaad even persoonlijk gaan vertellen. Dan horen ze het van jullie en niet via de tam-tam.
inderdaad zelf vertellen als een van de eerste. Natuurlijk is het moeilijk voor hun, maar het is belangrijk dat ze het niet ergens vandaan horen dat jullie zwanger zijn.
Aller eerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Dit is zeker heel moeilijk. Ik zelf vond het altijd fijn dat ze mij op de hoogte brengen via de telefoon. Mijn vriendin is nu met IUI bezig en zal binnen kort met IVF starten. zij stelde het op prijs dat ik het haar vertelde via de mail. Ik had het altijd heel moeilijk als ik weer moest horen dat iemand zwanger was. Meestal kwamen we er achter op verjaardagen of andere leuke dgn..........dan kan je niet weg. Je kan niet huilen, je moet je groot houden en blij reageren. Vertel het haar bij haar thuis en als ze het moeilijk vind geef haar de ruimte voor emoties. Misschien is ze wel heel blij voor jullie Succes!
Vertel het de personen in kwestie iets eerder dan de rest. Hoe, telefonisch of persoonlijk, ligt helemaal aan jullie band. Gefeliciteerd met jullie zwangerschap!
ik zou het hun ook eerst vertellen en ook aangeven dat je het op de verjaardag van je man bekend maakt, dan zijn ze er enigsinds op voorbereid zeg maar. Een klap is het toch maar die kun je niet voorkomen. xxx Joyce Succes
mijn vriendin heeft pas 2 miskramen gehad, toen ik zwanger was hebben we het hun meteen verteld, meteen nadat we het onze gezinnen hadden verteld. Heb er toen bijgezegd dat ik het moeilijk vond om te vertellen omdat zij die miskramen had gehad. Ze vond het volgens mij wel fijn dat ik het aangaf, maar ook dat ik niet `vergat`dat zij die 2 miskramen had gehad, dus er niet overheen walste. ze vindt het heel leuk voor ons en koopt ook kleertjes voor de kleintjes, dat is voor mij wel een teken dat het niet vervelend vind.
als ik jullie was zou ik het wel gewoon vertellen (voor de verjaardag van je man) het is heel lullig voor hun, maar het is wel jullie geluk... en hoe dan ook, ze komen er toch een keer achter! dan is het beter voor hun dat ze het vooraf van jullie horen, dan via via van een ander of an public met heel veel andere mensen erbij. ik zou het ook niet heel treurig vertellen, want dan leg je de nadruk op hun verdriet, maar je kan het beter gewoon vertellen met de nadruk net iets meer op jullie geluk. sterkte ermee. (en ik spreek trouwens uit ervaring)
Net als voorgaande posts gewoon vertellen! Het is nu eenmaal zo, de één heeft geluk en de ander wat minder. Het is jammer voor hun maar dat mag jullie geluk niet in de weg staan. Wel handig om het misschien iets eerder dan de rest te vertellen en idd niet treurig maar leuk!
Ik zou het eigenlijk heel kort houden, zonder al te veel gedraai. Je zegt dat je ze iets wil vertellen wat misschien moeilijk voor ze is, namelijk je bent zwanger. Je zegt dat je begrijpt dat zij er misschien moeite mee hebben maar wilde het wel met ze delen. Weet je, je kunt er wel met allerlei manieren omheen draaien en inkleden, maar de realiteit is dat mensen zwanger raken. Natuurlijk hoef je niet te verwachten dat ze enthousiast opspringen, maar misschien lukt het hen wel om blij voor jou te zijn. En zoniet, dan snap jij ook waarom. Omwegen maken het alleen maar moeilijker. En je bent nou eenmaal zwanger, en daar mag jij blij mee zijn en van genieten.
Moeilijk, hier zo'n zelfde situatie. Heb heel lang gewacht met vertellen, maar uiteindelijk moest het er van komen. Supernerveus was ik, daarna allebei huilen. Ik ben nu bijna 6 maanden zwanger en ze (schoonzus) heeft het er -uiteraard- nog steeds heel moeilijk mee; het onderwerp 'baby' wordt eigenlijk vermeden tussen ons. Zij zijn nu bezig met IVF na mislukte IUI's etc. Geniet ondanks alles van jouw zwangerschap, jij kunt ze dit geluk helaas zelf niet geven. Succes!
Ik zou het hun vertellen voor die verjaardag. Kunnen ze even aan het nieuws wennen.... Hier een zelfde soort situatie. Mijn beste vriendin en ik probeerden gelijk zwanger te raken. Bij mij was het in 1x raak, bij haar duurde het uiteindeijk een jaar. Een week na de geboorte is haar (ernstig gehandicapte) kindje overleden. Een maand later leek ik zwanger te zijn. Ik heb het haar als 1e verteld en we hebben er samen om zitten huilen, maar ze waardeerde mijn eerlijkheid wel heel erg. Ze vind mijn dikke buik nu heel erg moelijk, maar nog altijd beter als alle mensen die haar inmiddels ontlopen omdat ze niet weten wat ze met de situatie aan moeten.... Succes! en gefeliciteerd natuurlijk!
Vertel het ze voor de verjaardag en als je alleen met hen bent. Wij hebben vijf jaar op een kindje moeten wachten. Zwangerschapsnieuws is sowieso heel confronterend als je zelf al zo lang bezig bent en het maar niet wil lukken. Het is niet zo dat je het een ander niet gunt, maar je gunt het jezelf natuurlijk meer. Het kan erg moeilijk zijn om te horen dat een ander wel een kindje krijgt en jij met lege handen naar huis gaat. Het op een verjaardag horen met een kamer vol mensen is nog veel moeilijker. Je moet blij reageren, een ander is blij en enthousiast voor hen. Je wilt zo graag dat een ander zo blij is voor jou in plaats van voor een ander. Het voelt soms als een dreun in je gezicht en dan moet je ook nog blij en enthousiast zijn, terwijl je wel kunt huilen. Als je het van tevoren verteld, kunnen ze zich erop voorbereiden en dan kunnen ze ook op hun eigen manier reageren. Misschien vinden ze het wel fijn om er met jullie over te praten, maar het kan misschien ook zijn dat ze even tijd nodig hebben om het te verwerken. Succes!
allereerst, proficiat met de zwangerschap! spannend zo een eerste echo! Ik zou het persoonlijk vertellen. aangezien juist zij weten hoe mooi zo een groot wonder is zijn ze waarschijnlijk ontzettend blij voor jullie! en ze word tante! natuurlijk is het vervelend dat het bij je schoonzusje niet gaat als ze zouden willen maar dat maakt jullie nieuws echt niet minder mooi. veel plezier en geniet van het moment!
Vertellen! In ons traject heb ik zoveel zwangerschapsaankondigingen gehoord en alle bijhorende bezoekjes afgelegd. Mij heeft heb juist altijdde kracht gegeven. En daarbij is niet iedereen hetzelfde, met in mijn achterhoofd de gedachten "onze tijd komt nog wel", ben ik gelukkig altijd een positief mens gebleven bij al deze blijde nieuwtjes als zij ook zo positief is dan kan ze niets anders dan blij voor jullie zijn. Ookal zullen er dan thuis een paar tranen vloeien.. Draai er niet omheen, maar raffel het niet af.. Vertel het ze. Elk kindje is een wonder. Of via de natuurlijke weg of met een helpende hand.. Jij iig gefeliciteerd!!
Absoluut vertellen. Als ik naar mijzelf kijk, dan ben ik in ons hele traject maar 1x echt gekwetst door een zwangerschapsaankondiging en dat was op een feestje. Zeker omdat jullie het weten kun je rekening houden met het feit dat het best moeilijk zal zijn. Voor mij gold altijd dat ik het een ander absoluut gunde, juist omdat ikzelf weet hoe moeilijk het ook kan gaan. Heb het altijd enorm gewaardeerd als mensen de moeite namen om ons persoonlijk in te lichten en niet via telefoon of en public. Succes. Enne vergeet door deze stress vooral niet te genieten van je eigen geluk, het is je gegunt!!
Mijn zus kan wegens omstandigheden (niet lichamelijke) geen kinderen krijgen. Zodra mijn vriend en ik besloten te gaan klussen, heb ik het haar direct verteld. Ze was er erg door van slag, maar vond het wel heel fijn dat ik het haar zo vroeg verteld had. Zodra ik het haar kon vertellen dat ik daadwerkelijk zwanger was had ze het al grotendeels kunnen verwerken en kon ze oprecht blij voor me zijn. Zoals Joyce al zegt, vertel het je zus wat eerder. Dan kunnen ze aan het idee wennen en wanneer de rest van de familie het te horen krijgt kunnen zij hun emoties in toom houden. Want iedereen zal waarschijnlijk even stiekem naar hen kijken om te zien hoe zij op het nieuws reageren. Succes!