Geen! Daar kwam ik na m'n operatie in 2011 al achter. Ik kon maandenlang nauwelijks de deur uit, en er zijn twee dames die 1 keer een kwartiertje langsgeweest zijn. Daarna was het ook zoiets als 'Ik heb alleen zin in je als je vrolijk bent, geen pijn hebt en niet zeurt, maar je moet wel naar alles wat mij dwars zit luisteren'. En in zo'n 'vriendschap' heb ik niet zo'n zin
Wel veel mensen om mij heen op het moment die ik nu vrienden noem, maar wat ook weer kan verwateren. 2 vriendinnen for life, daar vertrouw ik ook wel in. Beide wonen ver weg, dus vooral contact via internet. 1 zeer goede mannelijke vriend daarnaast en een zeer goede vriendin die ik nog te kort ken om 'for life' erop te plakken.
Geen, ik "ken" wel een hoop mensen maar echt vrienden niet. Vind ik ook niet erg trouwens, uit ervaring weet ik dat een vriendschap me meer kost dan dat het me op kan leveren.
Herkenbaar! Kende ook zo iemand die achteraf gezien behoorlijk egoistisch was en heel erg beslag op mijn tijd legde. Toen ik in de mmm kwam nog even aangezien maar na een aantal teleurstellende reacties toch maar gebroken. T is moeilijk maar wel beter voor mij. (Al denk ik niet dat ze t snapt of ooit gaat snapen..) Verder heb ik een hele berg kennisen waar ik wel leuke dingen mee ga doen (dagje varen, feestjes, harlopen, uit eten etc) en dat vind ik verder prima. Ik vind het heeeeeerlijk om lekker in mn eentje rond te keutelen in mn huissie, lekker in mn eentje te gaan hardlopen/sporten, boekje lezen, filmpje kijken. En ik vind mezelf echt niet zielig
Geen, ik kan wel goed overweg met sommige mensen, maar zou niemand meer een échte vriend/vriendin kunnen noemen. Ik ben erg op mezelf.
Ik hoor oorspronkelijk bij een vriendinnengroep van 13 meiden. Met 2 ervan had een een goede band, maar dat is aardig verwaterd nu ik moeder geworden ben. Verder heb ik heel veel kennissen, oud klasgenootjes etc. Waar ik goed mee kan maar meer niet. Dit is mijn eigen keuze, ik ben erg op mij zelf en hou niet van stappen. Maar soms mis ik het lekker kletsen met de meiden wel
ik heb niet echt een vriendin bij wie ik echt mijn hart zou uitstorten. Niet iemand die alles van mij weet zegmaar. Maar ik ben wel een mensenmens. Dus ik heb wel veel kennissen. Ik heb wel een vriendin die ik al 27 jaar ken en als we elkaar spreken is het ook altijd goed. Alleen we hebben gewoon weinig tijd om met elkaar af te spreken. Eerst had ik al vroeg kinderen en zat zij volop in het studentenleven en daarna verhuisde ze verder weg, haar beschouw ik wel als mijn beste vriendin. Ik heb ook een goede vriend. Bij hem kan ik wel alles kwijt. Mijn sportteam heb ik goed contact mee, we zijn echt een team en twee daarvan mag ik wel vriendinnen noemen. En verder heb ik twee groepen vanuit de zwangerschap van mijn 3e en 4e kind waarin het contact heel goed is, soms is dat nou juist de plek waarin je wel iets kwijt kan wat je verder niet ergens anders kwijt kan. Juist omdat ze niet veroordelen en misschien ook wel omdat ze iets verder af staan. Mijn familie: mijn moeder is overleden en dat is wel echt een gemis, zij was wel degene bij wie ik alles kwijt kon. Mijn vader is ook een lieverd. Op mijn zusje kan ik niet bouwen, die zit in een verkeerd milieu en contact met mijn broertje is goed maar die woont aan de andere kant van het land. Contact met schoonouders is ook goed. Maar wel veranderd sinds beide een andere relatie hebben. Verder spreek ik af en toe wel met af en toe met wat tantes of nichtjes maar dat is oppervlakkig. Stom, als ik het zo opschrijf heb ik veel contacten, ook met collega's ed is het contact altijd goed maar toch voel ik me best alleen, wat TS ook heeft,
Ik heb 1 echte vriend, maar dat is ook mijn man.... verder is het contact met mijn beste vriendin erg verwaterd vanwege wat er gebeurd is. (vind dat nog steeds erg jammer!) Met mijn moeder heb ik een sterke vriendinnenband.... Verder alleen een paar "vriendinnen" ik spreek ze nog niet dagelijks en deel er niet alles mee (nog) Mss komt dat nog, geen idee nog....
Ik heb èèn beste vriendin en dat is m'n moeder. En jawel,mijn schoonmoeder is ook een goede vriendin. De rest noem ik altijd "kennissen".
Ik heb 2 hele goede vriendinnen waarvan ik er 1 helaas veel te weinig zie, maar die spreek ik regelmatig via FB/whats-app of via telefoon. Verder nog 1 andere vriendin
Ik heb 1 echte vriendin waarmee ik alles deel en 1 goeie vriendin alleen vertel ik niet alles tegen al bespreken we wel veel. En de rest kennissen leuk als je elkaar ziet. Als je veel in je leven mee maakt merk je pas wie je echte vrienden zijn. Ik zat in een groep van 15 vrouwen en mannen. Toen overleed mijn moeder en had ik niemand meer. Helaas heb je vaak maar een paar mensen waar je op kunt rekenen en de rest kent je alleen in goede tijden.
Hier geen echte vriendinnen. Wel gehad maar die hebben mij als een baksteen laten vallen (overigens beide wel afzonderlijk van elkaar) Wel kennissen maar vind het zelf moeilijk om sociale contacten te onderhouden en ben vaak niet zo attent. Mijn eigen onzekerheid en gebeurtenissen in mijn jeugd zullen daar ongetwijfeld in mee spelen. Voorheen miste ik het wel heel erg maar heb me er nu wel een beetje bij neergelegd dat het zo is. En heb ook geen idee hoe ik nieuwe vriendinnen zou moeten maken. Mijn vriend is wel mijn beste maatje en daarnaast zijn mijn moeder en zus ook wel vriendinnen te noemen waarmee ik wel wekelijks contact heb.
1 vriendin 10 "betere kennisen" 40 kennissen. Grote groep mensen die ik echt "ken", maar ik heb maar 1 vriendin, en die is me alles! Ze is zelfs bij mn bevalling geweest, zo speciaal is ze voor mij!
Wat een verschillende verhalen zeg! Misschien leuk om eens te kijken of er mensen dicht bij elkaar wonen om misschien eens af te spreken?
Ik heb hier twee allerbeste vriendinnen, vele malen per dag contact. Verder nog een stuk of vier vriendinnen met wie ik iets minder hecht ben, maar wel leuk en regelmatig met elkaar omgaan. Dan nog een heleboel 'kennissen'. In NL heb ik nog vier super goede vriendinnen die ik nu nog 2-4 keer per jaar zie maar met wie het contact altijd heel hecht zal blijven. Als ik sommige verhalen zo lees hier ben ik nóg dankbaarder en gelukkiger dan ooit met mijn geweldige vriendinnen. Ze zijn voor mij ook zeker belangrijker dan de familie waar ik NIET zelf voor gekozen heb. Ik kan mij zelf niet voorstellen hoe het is om geen vriendinnen te hebben en compleet afhankelijk te moeten zijn van familieleden of alleen je eigen gezin.
Ik heb 3 vriendinnen. 1 ken ik al meer dan 25 jaar, is meer een zusje voor me. Helaas zie ik haar niet zo vaak als ik zou willen. 1 zie ik iets van 3 of 4 keer per jaar, om een dag wat leuks mee te gaan doen. Leuke meid hoor, maar wel een met een gebruiksaanwijzing. Daar heb ik niet altijd de energie voor. En 1 hele goede vriendin, onze mannen zijn ook bevriend en hun kinderen zojn dol op ons. Daarnaast nog 1 colllega waar ik goed mee kan praten en een nicht waar ik gek op ben. Als ik het hier zo zie valt het dus best mee, maar kijkend naar m'n omgeving heb ik veel minder vriendinnen als gemiddeld. Zelf vind ik het best moeilijk om contact te leggen en vriendschappen te onderhouden. Daar baal ik wel van, maar ik heb veel ellende aan m'n hoofd gehad en daardoor niet veel energie en tijd om in vriendschappen te steken.
Ik heb jaren geen vriendinnen meer gehad, dat knaagde ook aan mij, tenslotte heeft mijn familie me laten vallen, dus had (naar mijn gevoel) helemaal niemand meer. Wel een lieve vriend en een leuke schoonfamilie. Sinds een dikke maand heb ik een goede vriendin die ik hier op ZP heb leren kennen! Daar ben ik heel erg blij mee!