Hey hey, mn dochtertje van 15 maanden is op t moment heel erg aan het klimmen en klauteren. Op de banken en als ze de kans ziet ook op de tafel, stoelen etc... Ik ben echt verschrikkelijk bang dat ze op een gegeven moment van de bank af valt en verkeerd terecht komt op bij de salontafel, computerkastje, bij haar broertje in de box of zoals ze probeerd over de achterkant heen te klimmen op de vensterbank. Zeggen dat het niet mag doe ik de hele dag maar ze trekt zich er echt helemaal niks van aan... Er af halen probeer ik ook maar ze gaat dan 5 minuten staan te huilen en klimt er gewoon weer opnieuw op. Je leest vaak: net doe alsof je het niet ziet maar dat is echt onmogelijk... Heb dr al zo vaak opgevangen... Gister viel ze weer aan de zijkant van de bank af en kon ik net voorkomen dat ze met haar hoofdje op de poot van de computertafel terecht kwam. De meubels verzetten gaat m ook niet worden want zou echt niet weten hoe we het qua ruimte anders neer zouden moeten zetten. Heeft iemand van jullie mischien een idee hoe ik dit op zou kunnen lossen? Ik loop nu echt letterlijk de hele dag te voorkomen dat ze valt
De dochter van mijn zus is precies zo! Zij is 1,5 maand ouder dan jouw dochter. Klimt ook overal op en in. Maar op 1 of andere manier is mijn zus daar heel ontspannen in en laat ze haar vooral gaan. Tuurlijk let ze wel op, maar ze heeft ook twee andere kinderen en kan nu eenmaal niet overal tegelijk zijn. Eigenlijk gaat het altijd goed. Tuurlijk valt ze wel, maar er zijn nog nooit echt heftige dingen gebeurd. Wellicht wel omdat mijn zus zo ontspannen is en ze mijn nichtje vrij laat om te ontdekken? Maar eerlijk is eerlijk: als ik daar ben hou ik geregeld mn hart vast. En mijn zus is dan heel relaxed (op een gezonde manier).
Ik doe het een beetje half half. - Negeren (zolang het veilig blijft) --> nu is de lol er een beetje af - Opvangen (waar nodig) - Blokkeren (als het echt even irritant wordt --> ik zet de kussens van de bank schuin tegen de achterkant aan, zodat ze er niet op kan. Stoelen zou je neer kunnen leggen of aan een tafel kunnen schuiven. Met een beetje van dit alles vindt Julia het nu niet meer interessant op de bank. Ze doet het wel eens, maar gaat dan liggen, of een boekje lezen, en niet meer steeds op de leuning enzo.
Het is van een kant ook aandachttrekkerij natuurlijk, als zij gaat klimmen komt mama aanrennen. Wat je zou kunnen doen: - haar leren hoe ze veilig van de ban k moet afkomen. Dat is hier nu een hele verandeming, ik vind het niet eng als ze op de bank klimmen, want ze komen er ook vanaf; - als ze gaat klimmen, duidelijk zeggen dat, als ze valt het pijn doet (of AU); - als ze dreigt te vallen, en het zou geen gevaarlijke val worden (op haar hoofd oid), dan even laten begaan. Ze leert dan zo gevaar kennen. Ik weet niet of dit de meest pedagogisch verantwoorde manier is, maar hier werkt het soms wel. En wij letten wel op dat het niet gevaarlijk gaat worden.
Eens met Adi en Gentle. Ik hou inderdaad in de gaten dat het niet te gevaarlijk wordt, maar meestal hoeft dat al niet eens meer. Hij kan er zelf goed vanaf komen. Alleen als hij heel druk doet, let ik nog op omdat hij het grappig vindt om zich te laten vallen. Aaron doet dit al enige tijd dat klimmen en na tig keer waarschuwen was ik het ook zat. Tja...dan maar leren door te vallen en op te staan. Zolang het niet gevaarlijk wordt natuurlijk.
leren hoe het veilig moet is 1 ding, maar eigenlijk moet je zorgen dat je kindje haar klimactiviteiten ergens anders kwijt kan. Jouw meubels zijn er eigenlijk niet voor bedoeld neem ik aan. Regelmatig naar ballorig is een idee, of zelf een soort parcour uitzetten in de kamer. Kussens of dozen of andere dingen waar ze overheen mag klauteren.
Over ballorig: wij dachten dat ook, maar in ballorig doet hij helemaal niks!! Zo druk als hij thuis is met rennen en klimmen etc. zo rustig is hij daar. Zit alleen maar te kijken hahaha. Dus dat hoeft niet per se de oplossing te zijn .
mijn nichtje zat vaak op tv, in de kast etc, erg gevaarlijk en hoog(met 6 maanden oud, kruipend). mijn schoonzus heeft toen een ladder gekocht en midden in kamer neergezet. om op te klimmen. ze hadden het erg moeilijk met mijn nichtje.
Leren hoe veilig te klimmen en maar een paar gebieden tot echt off limits te bestempelen (bijvoorbeeld de box). En veilig laten leren wat wel en niet kan. Hier een zoontje wat erg graag klimt sinds hij kan lopen. Hij kan dat ook heel goed en heel veilig. Sommige dingen mag hij niet (box, tripp trapp en de tafel) andere dingen laat ik toe.. Hij weet precies hoe het voelt om te vallen maar... ieder kind recht op z'n eigen bult!! (een buil of blauwe plek is niet schadelijk hoor!)
Herhalen, herhalen, herhalen. Na oneindig herhalen gaat mijn zoontje nu meestal uit zichzelf al zitten op een stoel of de bank en hij kan er ook zelf weer af. Nee blijven herhalen als hij ergens op wil klimmen wat echt niet mag. Als hij er op blijft klimmen en hij er een spelletje van maakt te kijken of ik nee blijf zeggen. Vis ik hem eraf zonder iets te zeggen. Als hij ergens op klimt wat echt gevaarlijk is. Zet ik hem eraf en zeg dan nee en dat het gevaarlijk is. Vanmiddag stond hij nog op het zadeltje van zijn 3-wieler. Dan houd ik mijn hart vast en hoop dat hij niet valt in de tijd die ik nodig heb om vanuit de keuken naar hem toe te lopen. Maar het is niet steeds te voorkomen dat ze vallen en daar leren ze ook weer van.
Rondje Ikea? Daar heb je veilig rol en klimspeelgoed. En inderdaad leren klimmen, grenzen stellen, consequent zijn en lekker naar de speeltuin. Mijn moeder raadde mij aan de bank tegen de muur te zetten. Dan kunnen ze iig niet aan de achterkant eraf vallen.