Hoi allemaal, Wij hebben al een zoon van bijna tien met een chromosoomafwijking. Hij is autistisch en ernstig verstandelijk gehandicapt. Mijn man wilde daarna absoluut géén tweede kindje meer. Vorig jaar heeft onze zoon uitgebreid dna-onderzoek gehad en hieruit kwam dus de afwijking naar voren. Ook is onderzocht of wij drager hiervan zijn, dit zijn we gelukkig niet. Door deze uitslag wilde ik toch weer heel graag voor een tweede kindje gaan. Gelukkig kon ik mijn man overhalen en we besloten er een jaar geleden voor te gaan. Na eerst twee miskramen te hebben gehad, nu 16 weken zwanger. Aanstaande dinsdag heb ik de vruchtwaterpunctie. Dit was voornamelijk de wens van mijn man. Ik heb hier voor de zwangerschap al mee ingestemd. Bij een afwijking wordt de zwangerschap (hoe vreselijk ook!) afgebroken. Ik leef al een jaar met dit idee en vind het heel spannend en heel eng. Ook duurt de uitslag bijna vier weken! Dit betekent dat ik bij het horen van de uitslag bijna 21 weken zwanger ben!! Nu zei ik laatst tegen mijn man dat ik bang ben voor de punctie enzo. Ik moest die dag werken en hij was vrij. Toen ik 's avonds thuis kwam zei hij dat hij erover na had gedacht en zei dat ik dan toch best wel al heel ver ben om dan nog een zwangerschap af te breken. Ook voel ik mijn kindje al bewegen af en toe. Ineens zegt hij: 'we kunnen het ook níet doen'. Wat??? dacht ik? Ik moest helemaal even wennen aan dit idee. Gisteren een pretecho gehad en we weten nu dat we een zoon verwachten. Gisteravond vroeg ik zo nonchalant mogelijk aan hem: 'wil je de punctie nog door laten gaan'. 'Oh, nee hoor' zegt hij. Ik: 'zal ik hem dan maar afbellen?'. Nou dat vond hij prima. Hij zegt dat hij zich nooit gerealiseerd had dat ik al zover zou zijn in mijn zwangerschap. Ik kreeg ineens een soort rust over mij heen en ik voelde zoveel liefde voor dit kindje een ook voor mijn man, met zijn lieve, toch onverwachte, zienswijze. Ik zei in gedachte tegen ons kindje: 'Lieverd, je bent zo welkom, we houden onvoorwaardelijk van je!'. Het voelde zo goed, dat ik het er ook meteen mee eens was. Hiervoor had ik hier zelf eigenlijk niet goed over na kunnen denken. Het was namelijk zo dat als we geen punctie gingen doen, hij niet wilde dat ik zwanger werd. Dus ik heb een jaar geleden de keus gemaakt tussen een zwangerschap met punctie en helemaal geen zwangerschap. Ik wilde het risico nemen, ik heb al zoooo lang mijn kinderwens voor een tweede moeten onderdrukken. Nu ineens is alles anders! Nooit gedacht dat mijn man vijf dagen voor de punctie er zo over zou denken. Zo blij!! En toch is dit ook weer spannend op de een of andere manier om dit hele idee/plan ineens los te moeten laten.... Straks ga ik dus bellen om de punctie af te zeggen.... pfffffff. Best spannend eigenlijk....
Oh fijn zeg dat jullie helemaal op een lijn zijn komen te zitten! Snap beide kanten van het verhaal goed. Lekker afbellen en verder genieten van t mannetje in je buik!
Wauw, wat een mooie draai. Jullie mogen heel blij zijn met elkaar <3 Fijn dat jullie elkaar zo steunen en goed met elkaar praten. Gelukkig geen vruchtwaterpunctie, lekker genieten van elkaar, jullie grote vent en ukkepup. Knuf
Wat een heerlijke beslissing. Kan me heel goed voorstellen dat je er erg tegenop zag. Een kindje al voelen trappelen en dan nog eventueel voor een keuze te komen staan, lijkt me vreselijk! Geniet lekker van je zwAngerschap, gelukkig worden. er vooral heel veel gezonde kindjes geboren dus dat is jullie nu ook gewoon gegunt!
Een bijzonder mooie beslissing! Ben super blij voor je. En nu lekker gaan genieten van elkaar en jullie kleine ventje in je buik!
Wauw wat een bijzondere wending. Ik ben heel blij voor je Lappie, nu kan volgens mij je grote genieten beginnen
Jij ook gefeliciteerd met je zwangerschap!! Ik zie dat wij onze miskramen zo'n beetje gelijk hebben gehad. Jij nu al weer bijna 14 weken, super!