hallo meiden, misschien een raar topic.... ik begin soms aan het begin van een topic te lezen... soms is dat echt van een jaar terug. het doet mij zo ontzettend veel om verhalen van meiden te lezen... helemaal als met de tijd de onderregels veranderen, meiden die beginnen vol goede moed met een behandeling waarvan je tegelijkertijd dat je hun eerste stap leest en nu onderin de forumregels kunt lezen of het is gelukt of niet, soms miskramen, 6 mislukte iui,s, ivf en isci pogingen......... het is maar goed dat we alles van tevoren niet weten.... wat ik wel mooi vind is dat de laatste berichten vaak nog steeds heel indrukwekkend zijn, ondanks de tegenslagen zo vol hoop en doorzettingsvermogen ( met natuurlijk ook die bange verdrietige dagen die bijna onvermijdelijk zijn op moeilijke momenten) en het is gewoon fantastisch als dan eindelijk de verlossende test er is. ik ben ermee opgehouden terug te lezen, want het is ook heel confronterend. ik sta zelf aan het begin... ook mijn berichtjes zijn nog vrolijk ,hoopvol jose
Heel herkenbaar wat je schrijft! Wat een kanjers zijn de meeste meiden hier toch, he! Wat een lange weg moeten sommige toch afleggen en dan is het open einde (dus niet weten wat het je gaat brengen) volgens mij nog het meest moeilijke, lijkt me. Groetjes, Lola2
ja als je zeker wist dat het zou lukken dan doen de onderzoeken nog steeds pijn maar dan weet je in ieder geval dat het wel gebeurd... en ja de meiden die er zelf met kop en schouders in zitten hebben vaak zelf niet meer door hoe ontzettend sterk ze zijn..... ik denk dat als je hier doorheen kunt komen er weinig meer is verder in het leven dat iemand niet aankan.