Vanaf wanneer hadden jouw kinderen echt door dat ze Nijntje moesten zoeken? Wij hebben dezelfde, maar dan van Bumba.
Hihi, die tip is al vaker gegeven! Blijkbaar is zo'n keukentje een geweldige verstopplaats! Bedankt voor de tip! Heb ook even de webpagina gelezen, gaf wat nieuwe inzichten!
Vanaf de eerste verjaardag. Ik begon heel simpel met een theedoek over Bumba leggen waar ze bij waren, daarna naast de stoel of onder de tafel (dus wel in zicht) en zo ging ik het uitbreiden.
Ik heb best veel gevarieerd speelgoed. Hij kan niet bij alles. Maar waar hij bij kan is: Duplo, auto’s, puzzel, bal, blokjes, vormenstoof, popje, muziekcylofoon, trommel met stokjes, balletjes die hij door gaatjes kan slaan met een hamertje (geen idee hoe dit heet). Maar wat ik ook aanbied… hij speelt alleen met auto’s. Of hij rooft mijn keukenlades leeg. Oja en klimmen op de bank. En bij oma speelt hij alleen met 1 soort puzzel. Raar kind. Verder buitenspelen. Het liefst de hele dag naar buiten. Dan gaat hij naar de schuur en op de skelter zitten van zijn broer. Geen gezicht met die korte pootjes. Of hij pakt zijn loopauto of loopfiets. Ik werk regelmatig in de tuin. Dan pakt hij zijn schepje. Die heeft hij ook, zandbak met veel emmertjes, schepjes, vormpjes.
Hij speelt ook eigenlijk super veel met dingen die geen speelgoed zijn. Gardes, pannen, stokjes van buiten, grindsteentjes van de oprit, mijn was (hij “helpt” me altijd), sokkenla, dozen, oud papier bak, brokjes van de hond (en dit mag echt niet. Want hij stopt zijn wangen vol)
Mijn ervaring met onze 4 kinderen is juist ook dat als er meer van een soort speelgoed is dat het spel dan leuker kan worden. De autootjes komen in een lange file achter elkaar te staan, worden in een rijtje geparkeerd, kunnen botsen, tegen elkaar "praten", je kunt ze sorteren op grootte en kleur, ze kunnen ergens in en uit, vanaf rijden enz, enz. Het is ook een beetje ontdekken waar zijn interesses liggen. Mijn oudste zoon was vanaf heel jong al gefascineerd door dieren, dus hij heeft een hele bak met plastic speeldiertjes waar hij uiteindelijk hele avonturen meer beleefde, er werden families samengesteld, dierentuinen gebouwd, etc. Jongste zoon is meer van de auto's en speelt daar heel fijn mee. Maar even zo makkelijk mogen de dino's (van oudste broer) ook meespelen met de auto's (auto's worden aangevallen door dino's) en dan komen de blokken erbij (muur bouwen om de dino's buiten te houden) enz enz. Misschien is het ook leuk voor je om iets te lezen over de (spel)ontwikkeling van jonge kinderen? Dat is sowieso een super leuk onderwerp en maakt je misschien ook wat zekerder in je rol als moeder. Bijvoorbeeld het boek Mensenkinderen! van Steven Pont. (schoon)moeders kunnen soms zo ouderwetse opvattingen hebben die inmiddels allang achterhaald zijn...