Ik snap je volkomen, hopelijk komt het 'goed' met je kat. Wij hebben een hond gehad vanaf 6 maand een zorgenkindje met veel dierenartsbezoeken. Vanaf 1 jaar aan speciaal dierenarts voer en een jaar later toch ook medicatie erbij 3x per dag. Medicatie was al zo'n 40 per maand. En dan nog alle dierenartsbezoeken en evt extra spuiten/medicatie tussendoor. Maar ik zou het zo weer doen. Met medicatie en speciaal voer altijd een blije hond. Dus ja het werkte en daar gaat het om. Waren idd genoeg mensen die ons voor gek hebben verklaard maar onze mening is; wij kiezen voor een dier en niet het dier voor ons als baasje. Wij moeten dus de verantwoordelijkheid nemen om voor ze te zorgen. En ja daar hoort ook bij dat je spaart om evt dierenartskosten te kunnen betalen. Helaas ook een konijn gehad die ziek werd helaas sloeg medicatie niet aan en op een avond lag ze stuiptrekkend in het hok. We wisten dat dit niet meer goed zou komen en ze uiteindelijk zou sterven maar zo'n lijdensweg verdient ook een dier niet. Dus we hebben de dierenarts gebeld en ze heeft uiteindelijk een spuitje gehad. De dierenarts gaf nadien aan dat ze het bijzonder 'mooi' vond dat we hiervoor waren gekomen. Meeste mensen vonden het onzin van het geld zeker in de avond... tja zegt mijns inziens meer over die andere mensen als over ons.
Gelukkig hebben wij nog niet voor deze keuze gestaan, maar ik denk dat we redelijk ver zullen gaan, zolang het diertje ook nog een fijn leven heeft. Als ik kijk naar onze hond die we nu bijna 1 jaar hebben ik kan mij echt niet voorstellen dat we zeggen de behandeling die nodig is kost 1500 dat doen we niet. Lijkt me ook zo gek, eerst schaffen we het diertje aan voor meer dan 1000 en vervolgens zouden we de zorg er niet meer voor willen dragen. Maar vooruit, behalve entingen, een zeer pootje, ontstoken oogjes, een opgevreten sok, een koortsaanval en meer klein spul haha hebben we hier nog niet gehad gelukkig, dus ik kan (gelukkig) nog niet uit ervaring spreken.
Ehh ze hebben er gewoon eentje, net als mensen. Het zal wel uitgezaaid zijn naar andere klieren of organen. Supernaar
Ik zou net hetzelfde doen! Onze kat is onderdeel van ons gezin. Dit is bij ons in de familie heel normaal. Mijn oma had vroeger een kat en die hebben ze op een dag op straat gevonden volledig verbrand en onder de olie. Deze heeft toen verschillende operaties en zalven gehad. Het heeft handen vol geld gekost. Toen was ze een jaar of 5, ze is 19 geworden. Toen ze 17 was hebben ze nog 1 oor laten afzetten omdat hij huidkanker had. Ze is rustig en vredig gestorven in haar eigen mandje.
Ik zou het ook doen. Wij hadden twee katten, een werd er ernstig ziek, volgens de dierenarts had ze kanker, hij wilde haar in laten slapen. Ik kon dat niet over mijn hart verkrijgen zonder het 200% zeker te weten. Een kijkoperatie (a 750 euro) liet zien dat haar buikwand inderdaad vol gezwellen zat, ze is niet meer bijgekomen uit de narcose (op die manier toen toch ingeslapen dus). De andere kat leeft nog (is nu bijna 15) en hebben we ook al heel wat mee te stellen gehad...in het begin heel veel dierenarts bezoeken ivm overgeven en 'verkoudheid', na jaren van alles te hebben geprobeerd doet ze het nu goed op 1 soort voer. En nu aan de medicijnen ivm overmatig plassen, kost ook ruim 50 euro in de maand. Maar daarmee heeft ze wel een prima leven, dus voor mij geen optie om het niet te doen. Mijn ouders hadden een kat die met een maand of 9 een ongeluk kreeg. Uiteindelijk is er een poot geamputeerd. Hij kreeg nog infecties en uiteindelijk was het ook iets van 1500 euro alles bij elkaar. Maar hij heeft het gered en leefde daarna met drie poten vrolijk verder (en klom in bomen, enz. ).
Zolang het dier een dierwaardig bestaan heeft en gelukkig lijkt zouden wij best ver gaan. Echter onze hond wel laten gaan nadat suikerziekte geconstateerd was. Ze zou dat echt haar leefstijl zo aan moeten passen en zoveel stress krijgen: nee, dat wilden wij haar niet aandoen. Dat had echt alleen een keuze voor onszelf geweest.
Ik zou alles doen voor onze hond. Sterker nog, hebben we ook daadwerkelijk gedaan. Ze hoort bij ons en we houden heel erg veel van haar. Gelukkig konden we de medische zorg voor haar destijds betalen, maar desnoods had ik overal gebedeld. Dat heb ik absoluut voor haar over. Dus zolang het voor haar welzijn is en niet uit egoïsme omdat ik haar niet kan missen, zou ik alles voor haar doen wat in mijn vermogen ligt.
Misschien heb ik het dan verkeerd begrepen ( telefonisch de uitslag gehad ),maar de dierenarts legde in iedergeval wel uit dat hij helemaal open moest,omdat er dus meerdere verwijderd moesten worden. Misschien bedoelde hij meerdere tumoren. Het veranderd helaas niks aan het feit dat het alleen leven verlengend zou zijn. ( ik ga morgen toch nog maar een keer bellen )
Fijn dat je zoveel voor je beestje over hebt. Momenteel kampen wij met een kwakkelende kat van bijna 18. Heeft de afgelopen periode hersenbloedingen gehad en nierproblemen. De dierenarts heeft aangeven dat de problemen met hem zich gaan afwisselen. Is het ene een beetje op orde dan krijgt hij last van iets anders. Momenteel is hij gedesoriënteerd, laat zijn ontlasting lopen, kan bijna zijn etensbak niet vinden, zijn gezichtsvermogen is enorm achteruit gegaan en hij dementeert. Voor het hele gezin (hij hoort bij ons gezin, dus als ik gezin zeg, bedoel ik hem ook) niet leuk. Maar het beestje geeft niet op. Heeft het hele weekend alleen maar kunnen liggen en loopt nu weer mauwend rond. De vervangende dierenarts wilden 'm 3 maanden geleden al een spuit geven. Maar hij heeft toch nog afwisselend een paar goede weken gehad door medicijnen. Hij zit 's nachts in een afgesloten omgeving op puppytrainingmatjes ivm de ontlasting. Hij zit bij mij op schoot terwijl ik 'm voer. Maar ik denk dat binnenkort het einde in zicht is. Ik heb ook het commentaar gehad dat ik zo lief voor 'm ben. Maar ja hij is al 17 jaar bij mij, wat moet je anders. Voor een mens zorg je toch ook en die geef je ook niet een spuit. Ik vind dat zijn levenskwaliteit wel enorm is afgenomen. Hij kan niet meer naar buiten en dat vond ie wel heel fijn. Nu weet ie niet eens meer wat dat is. Veel sterkte met jullie poezenbeest.
Ik zou hetzelfde doen. Bij één van onze katten van nu 6 jaar oud is vorig jaar november darmkanker geconstateerd waarbij het gewel zit op het punt waar alle bloedvaten van de darmen samen komen. Ze is geopereerd om de tumor te verkleinen en sindsdien krijgt ze elke 3 weken chemo. Onze dierenarts is in overleg gegaan met een gespecialiseerd instituut om te weten wat de verwachtingen waren en wat de beste chemo-combi is. De verwachting was 6 maanden en we hebben besloten er voor te gaan. Inmiddels zijn we 14 maanden verder en mevrouwtje loopt nog vrolijk rond! Sterker nog: op de laatste echo bleek dat de tumor flink geslonken is! Bij één van de andere katten werd ook kanker gevonden, met uitzaaiïngen. We hebben nog 2 maanden van haar mogen genieten maar toen ze problemen kreeg met ademhalen en vocht vasthouden hebben we haar laten gaan.
Ik zou er ook alles voor doen, zeker als je het kunt. Het is niet zo maar een dier, maar zoals anderen zeggen het beestje hoort gewoon bij het gezin. Wij hadden 12 jaar geleden een cavia gekocht en het was echt een tam beestje. Hij kwam mij overal achteraan en knuffelde erg graag. Hij was 8 jaar toen ie ineens ziek werd, bleek niersteentjes te hebben. Na overleg met de dierenarts toch geopereerd om de niersteentjes weg te halen. Kostte ons toen ruim 300...helaas een week later lag hij halfdood in zijn kooitje, hij ademde nog maar Gelijk dierenarts gebeld om hem in te laten slapen zodat ie niet nog meer zou lijden, nog voor we in de auto zaten was ie overleden. En toch zou ik het zo weer doen!
Vind je verhaal ook helemaal niet gek hoor TS! Wel heel naar voor je kat natuurlijk. Maar als hij na de operaties/herstel zich weer goed voelt, zou ik het zeker ook zo doen. Wij hebben (ander probleem) ook heel hoge kosten gehad voor onze huisdieren en geen seconde spijt van. Daartegenover hebben we ook een dier juist 'vroeg' in laten slapen omdat hij overduidelijk niet meer gelukkig was en dat ook niet meer ging worden (ouderdom, wrs iets in koppie) maar hij at/dronk/kleine wandeling etc nog wel. Maar zien dat je dier lijdt en niet beter gaat worden is reden voor euthanasie imo. (Zie je soms ook dat er juist te lang gewacht wordt en het dier aan het lijden is)
Geld zou bij ons nooit een issue zijn voor de gezondheid van onze dieren. Mede hierom zo'n zowel hond als kat verzekerd. Zij horen bij ons gezin en verdienen de beste zorg die er is. Als hen iets overkomt zal ik alles doen om ze erbovenop te helpen, mits ze nog een waardig bestaan kunnen hebben.
Meid,een kat kan gemiddeld 19 worden en als er kans is dat hij opknapt en niet teveel moet lijden zou ik precies hetzelfde hebben gedaan En ik ga er vanuit dat je een lief baasje bent en hem niet laat lijden. Ik hoop dat hij snel opknapt. Wat een zakkenwassers trouwens die zijn doorgereden.
Zolang het voor het dier goed is (dus een goede prognose heeft), dan zou ik het ook doen. Je kiest voor een dier, dus ook de zorg daarvoor. In jouw geval had ik dit dus zeker ook gedaan.
Als een dier een goede kans maakt op een pijnvrij leven, zou ik de behandeling ook laten doen hoor. Onze dieren zijn onderdeel van ons gezin. Dus ik zit ook wel eens met een cavia bij de dierenarts. Wij hebben vroeger een kat gehad die 23 is geworden, haar zusje is helaas maar 15 geworden door kanker. Maar ik vind 11 nog niet zo oud hoor.
Zolang het dierwaardig blijft zou ik het doen maar veel hangt ook af van je financiële mogelijkheden natuurlijk. Niet iedereen heeft zo maar even ergens 1000 liggen voor een operatie. Zo hebben wij de keuze moeten maken of wij onze hond voor de 2e keer aan de zelfde poot zouden laten opereren ivm patella luxatie. Gezien de hoeveelheid pijn en lange beperkingen die hij had bij de eerste operatie hebben wij besloten om er niks meer mee te doen, ook ivm meerdere lichamelijke problemen. Zo besparen wij hem veel ellende. Dat we die keuze hebben moeten maken is nu al meer dan een half jaar geleden en hij loopt nog steeds vrolijk rond zonder medicatie. Geen spijt van deze keuze