Hi meiden, ik zal even kort uitleggen wat er eind maart met 23 weken zwangerschap gebeurd is. Ik heb toen zware zwangerschapsvergiftiging gekregen, pre-eclampsie, hellp. Mijn symptomen waren: knallende koppijn (bloeddruk van 160/110) en had veel vocht in mijn lichaam en veel eiwitten in mijn urine. Omdat het heel slecht met mij ging moest onze kleine man geboren worden, de placenta moest eruit! Hij heeft dit (uiteraard) niet overleefd en mijn wereld stortte in. Nu ben ik bijna 18 weken zwanger. Het is al een totaal andere zwangerschap, ben amper moe en hoofdpijn is ook ver te bekennen, energie zat. Kan tenminste hele werkdagen volmaken. Bij mijn vorige zwangerschap was dit echt niet haalbaar! Nu krijg ik elke 2 weken controle in het wkz in Utrecht. Afgelopen week begon ik weer meer te plassen en dat moest juist minder worden omdat die kleine steeds hoger komt. Dus maandag op afspraak in het wkz toch maar even een plasje ingeleverd. Nu blijkt dus dat ik een kleine blaasontsteking had/heb en hier 5 dagen een antibiotica kuurtje voor heb gekregen. Maarrrr.. er zat ook weer een kleine hoeveelheid eiwitten in mijn urine, vertelde ze mij telefonisch. De arts had hier niks over gezegd en ze gaven te kennen dat het niks ernstigs was. Ook omdat mijn bloeddruk laag is (100/66). En nu weet ik ook wel dat een arts niks zegt wat er zou kunnen gebeuren omdat mama's nu eenmaal niet moeten gaan piekeren.. Maar nu krijg ik het maar niet uit mijn hoofd.. worden die eiwitten meer en ja, hoe snel dan? Moet ik nu maar elke 2 weken een plasje in gaan leveren? Ik ben zo bang dat ik het weer krijg zeker nu 'de 20-weken grens' eraan zit te komen. (Vanaf dan kan zw-schapsvergiftiging 'uitbreken'). Wie herkent dit of heeft dit eerder meegemaakt, zijn er adviezen of kunnen jullie mij geruststellen?
Jeetje wat een verhaal! Logisch dat je nu bang(er) bent. Helemaal nu je tegen dezelfde tijd aan loopt. Ik heb hier totaal geen verstand van. Maar wilde je wel even sterkte wensen in deze onzekere tijd. Hopelijk is het dit keer niks. Dat je je beter voelt dan toen en dat je bloeddruk goed is dat lijkt mij sowieso een goed ding.
Op de eerste plaats, wat verschrikkelijk dat je vorige zwangerschap is misgegaan en je je kindje verloren bent. Sterkte! Ik vind het heel logisch dat je je zorgen maakt, je hebt immers meegemaakt dat het mis is gegaan en dat maakt de onzekerheid des te groter. Volgens mij zijn alle zwangere onzeker, maar jullie ervaring maakt het natuurlijk wel extra pittig. In jou situatie zou ik de arts bellen. Aangeven dat de assistente gezegd heeft dat er een kleine hoeveelheid eiwitten in de urine zat en je wilt weten of je je zorgen moet maken. Wellicht kun je (al is het maar voor je eigen gevoel) gewoon wat urine brengen ter controle. Ik vind dat je van een arts 200% eerlijkheid mag/moet kunnen verwachten. Daar heb je nou eenmaal behoefte aan. Dat mag je ook uitspreken naar de arts. Heb je niet zowieso een afspraak om na de antibiotica kuur je urine weer te laten controleren om te zien of de ontsteking helemaal weg is? Dat had ik in mijn vorige zwangerschap namelijk wel. Al met al zou ik echt contact opnemen met je arts, zodat je duidelijkheid krijgt en niet continue in onzekerheid hoeft te zitten, want dat is nergens goed voor. Good luck!!!
sluit mij aan bij ago, als jij niet gerustgesteld bent moet je gewoon terugbellen. Zeker met jouw geschiedenis moeten ze dat begrijpen en moet je echt niet in onzekerheid blijven zitten hoor.
hoi hoi meid ik begrijp je gevoel heel goed . ik ben zelf ook een dochtertje met 23 weken verloren 26-11-2011 bijna een jaar geleden wel met een andere rede maar dat maakt het gevoel niet anders . ik ben nu zelf weer 34 weken zwanger en tot nu toe gaat de zwangerschap goed . maar leef ook nogsteeds elke dag in angst en spaning . moed zegen de gyn hier hebben heel veel respekt voor mij en helpen me ook zo veel als ze kunnen om mij er door heen te helpen . kan dr dag en nacht terecht ook al is er niks aan de hand . ik kan ook echt niet genieten van de zwangerschap . ik word met 37 weken ingelijd en zou blij zijn dat het zover is . ik wil je heel veel sterkte wensen met je verlies van je zoontje het blijft altijd bij je . en als je ergens ontzeker van bent gewoon bellen al bel je 1000 keer ze zijn er voor je en begrijpen je heel goed xxxxxxxx kus van mandy
Hoi! Ik weet niet of ik je gerust kan stellen maar ik ben nu 26 weken zwanger en moet ook steeds meer plassen... Krijg je ook elke 2 weken een echo? Als ik jou was zou ik even bellen en vragen of je desnoods nog een keer een plasje kan inleveren. Ze zijn er om jou gerust te stellen en te helpen. Ik vind dat ze daar ook extra begrip voor moeten opbrengen, het moet niet zo zijn dat jij nu gaat stressen om hopelijk niks. Liefs
Dank jullie voor de reacties. Ik sta steeds op het punt om te bellen, maar het plasje is ook als uitstrijkje uitgezet en heb vrijdag ochtend een bel afspraak. Dus die blaasontsteking geloof ik wel. Ben alleen zo benauwd over die paar eiwitten al in mijn urine. Zeggen jullie dan wacht even tot vrijdag of wel bellen?
Bij een blaasontsteking is het heel vaak zo dat er kleine hoeveelheden eiwitten in de urine zitten. De kans is dus groot dat het daarmee te maken heeft. Maar als je je zorgen maakt gewoon even bellen hoor, snappen ze vast wel in jouw situatie!
Dat klopt precies wat je zegt pluisjenr2! Ik heb idd even gebeld en een lichte hoeveelheid eiwitten komt ook voor in de urine bij blaasontsteking. Ze hebben me erg gerustgesteld. Wel heb ik last van de zijflank rechts. Daar zei ze over dat als ik koorts zou krijgen meteen moest bellen. Daarnaast mocht ik langskomen of nog een dagje aankijken, samen met mijn verkering besloten even het laatste te doen of als het erger wordt wellicht vanavond. Maar de kleine zat net lekker te trappen. Ik ben iig wat rustiger nu, nu ik weet dat de eitwitten bij de blaasontsteking horen en niet zozeer bij een eventuele nieuwe zwangerschapsvergiftiging. Bedankt voor jullie reacties dus, anders had ik nooit gebeld en weer slecht geslapen! Fijn zo'n site!