Goedenmorgen dames, Ik heb de laatste paar jaar veel meegemaakt wat me helaas niet in de koude kleren is gaan zitten. Ben nu sinds 1 dec. thuis van werk omdat het niet meer ging. Vanochtend naar de huisarts geweest en die gaf ook aan dat ik veel te verwerken heb en dat in deze situatie ik mezelf de vraag moet stellen wil en kan ik in deze periode zwanger zijn (als het al gaat lukken?)? Het feit is echter dat ik in januari 44 wordt en ik bang ben dat als ik het ga uitstellen dat het dan helemaal niet meer lukt. 3 januari heb ik mijn evalutatie met het ziekenhuis van mijn 2e ivf en ik zou dan eind. januari weer kunnen beginnen. Maar nu vraag ik me af of ik dat beginnen niet moet uitstellen tot ik beter in mijn vel zit maar gooi ik dan niet mijn eigen glazen in? De huisarts adviseerde mij om elke dag 1 uur buiten te bewegen (soort meditatie zeg maar) en ook om met een psycholoog te gaan praten. Voel me enigszins opgelucht maar ook verward. Aan uitstellen heb ik namelijk helemaal niet gedacht. Nu ben ik benieuwd naar jullie mening en/of sommige ook behandelingen hebben uitgesteld of misschien zelfs zijn gestopt met behandelingen. Groetjes, Lente
Lente, Wat een moeilijke keuze,zeg. Het zal voor iedereen persoonlijk anders zijn, wat je aan kunt. Je zult niet de enige zijn die het gevoel heeft dat het allemaal teveel is. Ik heb ook al eerder gehoord dat sommigen met een psych gaan praten, daar is toch niets mis mee? Voor mij persoonlijk kan ik alleen maar zeggen dat het voor mij ook zwaar is, ik werk nu tijdelijk halve dagen. Elke dag een uurtje op de frisse lucht is ook lekker en ontspannend, zelfs als het vriest, wij hebben een hond dus ik ga gemiddeld 3 x per dag de frisse lucht op. Mijn ervaring is dat uitstel geen volledige rust brengt, omdat de behandeling dan wel stopt, maar in mijn hoofd bleef ik bezig...tot ik uiteindelijk weer begon. Nu gaan we er ook weer voor, helemaal opnieuw (ik heb na de vorige mmm in 2008 een tweeling gekregen). Ik ben nu 38 en ik moet op voorhand al hogere dosering gaan spuiten omdat ik volgens het ziekenhuis "ouder" ben. Als ik dan lees dat jij 43 bent........Je zult je zelf wel realiseren dat je echt niet lang meer uit kunt stellen. Ik hoop van harte dat je de kracht en de moed vindt om een beslissing te kunnen nemen. Heel veel sterkte!
Lente@ Meis wat heb jij wat te verwerken pff. Ik en manlief hebben nu ook nog 1 icsi poging, wij hebben besloten even een rust in te lasten! We gaan volgend jaar ergens weer verder, maar wanneer weten we nog niet. Ik kan je zeggen dat het me goed bevalt even niets moeten maar mogen. Ons ziekenhuis gaat de afdeling nu ook verplaatsen en de koelingen schoon maken. Ik heb een maatschappelijk werkster gehad die heeft me weer op de reel geholpen ! Als voor ons de laatste ook mis is en ik en manlief weten niet goed hoe verder of voelen ons rot , mag ik haar weer bellen of mailen voor hulp zo lief. En ik ben 38 nu maar jij ouder , keuze blijft moeilijk maar de keus is aan jou wat je wil. Ik voel me nu goed bij deze beslissing. Knuf meis.