Ik ben een jonge meid van 24 jaar met een ontzettend grote kinderwens. Op mijn 16e raakte ik zwanger door de pil heen en omdat ik slaap medicatie slikte waarbij je echt geen kinderen mag verwekken heb ik een abortus MOETEN ondergaan. Sindsdien is het erg graan kriebelen. Maar ben ook wel zo realistisch dat ik eerst mijn school wilde afmaken. En uiteraard op mijn zelf gaan wonen. Sinds mijn 19e woon ik op mijn zelf en op mijn 21e raakte ik weer zwanger. Voor mij ontzettend gewenst maar de vader ging bij me weg. Ik ging in ieder geval 100% voor mijn kindje. Helaas tijdens de termijn echo bij 12 weken kwamen we er achter dat het kindje gestopt was met groeien rond 8,5 week. Aangezien ik niet wist hoe ver ik was had ik met 7 weken ook al een echo gehad en toen zagen we een mooi kloppend hartje. Ik heb best 3 moeilijke jaren achter de rug hierdoor, want de wens is enorm, maar zonder vriend gaat het niet 1, 2, 3 natuurlijk. Al 3 jaar lang denk ik eraan om BAM mam te worden. Na jaren een grote kinderwens te hebben ga ik dan ook die stap zetten. Ik ga me aanmelden bij een KID kliniek en hopelijk kan ik over 6 tot 8 maanden ook echt beginnen met zwanger worden. Mijn moeder staat 100% achter mij. Ik ben zeker nog erg jong, maar nog langer wachter op de "ware" ben ik niet van plan. 3 jaar geleden had ik ook voor ogen het alleen te doen. En als er een kindje bij mij geboren mag worden dan is hij of zij meer dan gewenst!!! En er zijn genoeg mannelijke figuren om het kindje heen. (Mijn 2 broers bijvoorbeeld) Een heel verhaal, maar buiten dit forum om kan ik het nog niet tegen veel mensen zeggen. Maar nu ik de stap neem om me aan te melden bij een KID kliniek voel ik al een hele geruststelling over me heen komen.
Hoi Bam, Welkom hier! Kan me heel goed voorstellen dat je kinderwens erg groot is. En je moet voornamelijk doen waar je je goed bij voelt! Heel veel succes met zwanger worden! Gr eefje
Haai Bam, Welkom op het forum! Vind het super knap dat je, ja ookal ben je nog zo jong, deze stap durft te nemen en de verantwoordelijkheid aandurft. Laat je niet gek maken, door niemand, en volg je hart. Ik zie om mij heen hoe moeilijk een jonge alleenstaande moeder het kan hebben, maar ik denk dat dat vooral komt door slechte voorbereiding en naïviteit. Je zult je heus wel eens eenzaam gaan voelen als je straks alleen met een babietje zit en je vriendinnen met hele andere zaken bezig zijn. Het is vaak een stuk minder romantisch dan dat het lijkt. Wandelen met de kinderwagen door het park, pronken met je baby op het terras, eendjes voeren en boekjes lezen voor het slapengaan zijn heerlijk, maar er komt zoveel meer bij kijken. Blijf in jezelf geloven, wees niet bang om hulp te vragen en probeer te waarderen wat je omgeving voor je doet. (ookal voel je je alleen op de wereld, men laat je heus niet in de steek zolang je hen een beetje waardeert) Heel veel succes en geluk!!