Hallo! Ik ben yggem, 30 jaar en sinds januari moeder van een zoon. Ik ben sinds 2010 samen met mijn vriend en wilde al sinds 2011 zwanger worden. Mijn vriend stemde hier pas begin 2013 mee in, na lang overhalen. Na 3 pogingen was ik zwanger, terwijl ik echt super bang was om moeite te hebben met zwanger worden. Dat viel dus super mee. Durfde het bijna niet te geloven. Mijn vriend reageerde niet heel enthousiast, moest even wennen. Nu was het wel echt allemaal! We zijn heel nuchter gebleven, vooral de eerste 20 weken. Niks gekocht, niet hoog gaan vliegen op Facebook o.i.d. en ben ook niet iemand die het er alleen maar over heeft. Verschillende zwangerschappen in onze omgeving gingen mis, dus wilde realistisch blijven. Heb gewerkt tot 33 weken. Afgezien van bekkenklachten, heb ik een goede zwangerschap gehad. Bevalling verliep goed, alhoewel ik wel 27 uur bezig ben geweest. Nu ik moedr ben, ken ik mezelf niet meer. Mijn zoon is alles voor me, maar mezelf ben ik kwijt. Ik heb angstaanvallen, huilbuien en kan het huilen van mijn zoon slecht verdragen. Ik hoor overal wel dat dit niet vreemd is, maar ben erg blij met dit forum om me op de slechtste momenten erdoorheen te helpen.