Heb ook gekeken en werkelijk gehuild op het einde. Zoiets grijpt me zo erg aan, vind het echt hartverscheurend. Wat ik opvallend vind (let op: dit is puur mijn mening) is dat de beide adoptieouders psychotherapeuten zijn. Het leek er voor mijn gevoel dan ook steeds op dat vooral die henriette de kinderen veel te zakelijk benaderde, als een soort projectje van der. Zo van, ik zal Masho eens ontdoen van haar hechtingsstoornis. Daarnaast zag ik vanuit de adoptieouders ontzettend weinig fysieke liefde richting Masho, het leek allemaal zo geforceerd. Bah, word nog helemaal naar als ik er aan terug denk. Echt heel erg voor Masho.
Wij hebben ook in het traject gezeten, en de VIA afgerond. Uiteindelijk zijn we niet verder gegaan, omdat het voor mij/ons niet goed voelde. Om meerdere redenen, maar voornamelijk omdat (hoe zakelijk het ook is) de exorbitant hoge kosten die een adoptie met zich meebrengen misschien in het westen kinderhandel zal afremmen, maar in dergelijk landen zijn zulke bedragen alleen maar vuur op het olie om nog maar meer kinderen onder valse voorwendselen in het adoptie traject te duwen. Die zien alleen maar gewillige wensouders die zulke bedragen betalen voor een kind, en willen alleen maar geld verdienen! Ik heb het wel eens gezegd in de VIA ... het lijkt wel met dat soort bedragen alsof je een kind "koopt" ik heb de docu niet gezien, maar het is schrijnend. Maar zolang de kosten van adoptie zo hoog blijven, blijft het lucratief voor dergelijke landen om duistere praktijken te blijven doen. En daar kan geen Haags Verdrag ook maar iets aan veranderen! Nergens niet!
Ik vind t ook bijna kinderhandel toen ze zei; anders is het kinderhandel. Wist niet dat dit zo kon gaan, heb er geen verstand van, maar ben nog niet eens op de helft en kan al wel janken. Zo zielig voor die kinderen en ouders. Is er dan inderdaad geen andere optie, zodat die kinderen toch bij hun eigen ouders konden blijven? Dat van dat meisje nog niet gezien hoe ze doet. Maar ze vonden die kinderen zo lief, en nu ineens zo dan.... Ikke niet snap.
Walgelijk...er word zo ook gelogen tegen de ouders. Die dachten ook gewoon dat hun geholpen zouden worden. En er word net gedaan alsof ze een goede daad verrichten, dat het goed is voor hun land. Vind gewoob dat ze hun kinderen hebben afgestaan onder valse voorwendselen!
Mhaw, als wensouder vind ik dat je de plicht hebt om te weten hoe/wat/waar. Als een vergunninghouder naar mij toe was gekomen met "ik heb een kind voor je, wil je adopteren?" gaan bij mij wel een paar bellen rinkelen. Adoptie kinderen liggen namelijk NIET voor het oprapen, en zijn meestal ouder of hebben een special need. Als er opeens een gezonde sibling beschikbaar is, dan ga ik vragen stellen. En weten dat hechting één van de belangrijkste punten is waar me mee om moet gaan. In onze VIA is gehamerd op het onderwerp hechting. Helemaal als de kinderen herinnering hebben aan hun bio-ouders of andere familie leden.
Ik vind het niet normaal hoe ze zo moeilijk doen over het eten, meisje eet gewoon normaal! En dan zeggen dat ze wel bezeten lijkt? Te triest voor woorden dit, mijn hart scheurt gewoon van verdriet om het meisje zo te zien. Strijkkraal het is natuurlijk ook de taak van adoptie ouders alles goed na te gaan, maar wie weet zijn hun ook wel voorgelogen?
ik het de docu niet gezien, maar hebben ze die kinderen via een bureau of gewoon rechtstreeks bij een kindertehuis?
Ik heb de docu net gekeken. Heel moeilijk voor mij, als adoptiekind. Ik denk dat ik ook vanuit een ander oogpunt als de meesten van jullie reageer. Ik zie een beschadigd kind en ik zie 2 adoptieouders die het heel goed hadden willen doen. Een kind met hechtingsproblematiek is niet zomaar iets. Ik lees hier dingen zoals: in m'n armen nemen, zo'n kind moet je troosten enz. Dat zijn juist dingen die je NIET bij zo'n kind kan/moet doen. Hoe zouden jullie het vinden als je je onveilig zou voelen bij mensen en die mensen zouden dat met je doen? (omhelzen, knuffelen enz) dan voel je je alleen maar meer bedreigd... Het vertrouwen van kinderen met hechtingsproblematiek moet je op een andere manier winnen, niet met fysieke aanraking enz. Zulke kinderen voelen zich veilig bij een 'afstandelijke' relatie. Dan zou het langzamerhand kunnen uitgroeien tot een ouder-kind relatie. Maar het kan ook zijn dat die relatie er nooit komt, hoe verdrietig dat ook is. Voor de ouders en Masho was de situatie in 1 huis niet te doen.... Ik vind het vooral heel erg dat deze situatie is gecreeerd door de adoptie. Masho leek me in haar thuisland bij vader/moeder gelukkig. Ik zag haar lachen en spelen, daarna zag je een heel ander kind. Had er dan echt geen oplossing geweest dat ze gewoon in haar thuisland had kunnen blijven? Evt in een kindertehuis? Moet dan alles ten kosten van adoptie gaan? Ik pleit er voor dat er eerst alles geprobeerd wordt in het thuisland en dat daarna pas naar adoptie wordt gekeken. Ik vond het ook schrijnend om te zien hoe laks er werd omgegaan door de instanties met de biologische ouders. Jullie denken misschien dat dat alleen in 3e wereldlanden gebeurt, helaas is dat niet zo en ik spreek uit ervaring...
Nou idd dat eten, dat meisje weet van gekkigheid zelf volgens mij niet meer hoe ze moest doen. Ieder kind heeft toch wel een bepaalde tic of iets, laat die meid lekker ipv daar zo ontzettend op te focussen. Ik denk echt dat die adoptiemoeder zelf een bepaalde psychische stoornis heeft waarbij ze alles op een bepaalde manier wilt hebben.
Dan is het de fout van de Deense vergunninghouder. Die MOET onderzoeken (vanuit het Haags verdrag) of de papieren in orde zijn. Dan nog, in dat soort landen zijn papieren natuurlijk makkelijk te faken, maar zij hadden al alarmbellen moeten hebben ... Zucht .. het kan zo'n mooi instrument zijn, adoptie. Als het gebruikt wordt waar het inderdaad voor bedoeld is. Kinderen die het nodig hebben een goed tehuis en toekomst te bieden. Maar het is imo gewoon doorgeslagen Met kosten die gemiddeld 20.000 tot 50.000 is het gewoon vragen om problemen. Hier (omdat veel geschikte gezinnen die bedragen gewoon niet op kunnen hoesten) en daar, omdat dat soort bedragen kinderhandel gewoon in de hand werkt ...
Ik denk dat ze het wel goed had willen doen maar naar mijn idee gaat ze veel te klinisch met dat meisje om.
Hier hadden ze waarschijnlijk niet door de keuring van de RvdK gekomen dat zullen ze dan in Denenmarken niet hebben ...
Ik las elders op een site (weet niet hoe betrouwbaar het is) het Deense productieteam de adoptiemoeder twee jaar geleden al heeft aangeklaagd wegens kindermishandeling.
Ik heb hier niks meer aan toe te voegen. Ik heb het ook niet gekeken omdat het voor mij om dezelfde reden ook veel te pijnlijk is. Sowieso denk ik dat er veel te makkelijk en ´te mooi´ over adoptie gedacht word...
En ook veel te makkelijk over hechtingsproblematiek en hoe je er mee om moet gaan. Veel mensen denken in ieder geval te weten hoe die ouders hadden moeten reageren en hoe juist niet.... Alsof het zo simpel is...
Oh ik zou het niet weten hoor, ik heb er geen ervaring mee maar ik vond je die vrouw nou echt goed overkomen? Dat gezeik ook over die kleding en gescheld over het meisje dat ze verdomme niet ophield met die tic?